| 09-09-2020 |
Samenwerken in de politiek is moeilijk maar in de Bergse situatie absoluut noodzakelijk. Niet alle politieke partijen zijn er toe in staat. Bij echt samenwerken is een aantal kwaliteiten belangrijk die helaas bij slechts weinig politici herkenbaar zijn. Jammer genoeg maakt de wereld het hen ook niet gemakkelijk om eerlijk te zijn. In de politiek, zo is de ervaringswereld van de politici, loont liegen, loont beloven, loont korte termijnbeleid, loont het schenden van afspraken, loont doen of je neus bloedt, loont een slecht geheugen en loont het in een kwaad daglicht stellen van anderen.
De politiek is duaal geworden. Dat is zelfs officieel bijna twintig jaar geleden in wet en regelgeving vastgelegd. Zelfs in de laatste bolwerken van monistisch beleid, de waterschappen heeft de politiek, de partijpolitiek, haar intrede gedaan en is dualisme in opmars. In het artikel “WAAROM GAAT HET FOUT? ALFA’S!!!!!” heb ik beschreven hoe de ‘alfa’s’ het politieke domein veroverd hebben. En daarmee de dominantie van het woord hebben veroverd over de feiten. Campagne voeren, stemmen veroveren: de taal van de oorlog is de taal van de politieke partijen geworden. Net als in een echte oorlog is de waarheid het kind van de rekening.
Ze werkt het ook in de Bergse politiek. Wat er is gebeurd, is niet meer relevant, dat is voorbij. Of toch niet? Als je als partij een grote rol heb gespeeld bij de ontstane problematiek, negeer je dat. Nu is immers alles anders. De wethouder van de eigen partij, onder wiens verantwoordelijkheid bijvoorbeeld het plan de Bergse Haven is gemaakt (verlies pakweg 100 miljoen) is allang weg. De wethouder van de eigen partij die acht van de laatste tien jaar wethouder van financiën is geweest, is al twee jaar met pensioen. Dus allang vergeten. Zij zijn wel degelijk verantwoordelijk voor de ontstane problemen! Nu kijken we vooruit. Die partij is nu – voor mij – de reïncarnatie van de oudst bekende politicus die iedere paastijd weer voorbij komt: Pontius Pilatus. Wij wassen onze handen in onschuld is het liberale motto geworden. Wij nemen nu verantwoordelijkheid. We sluiten een focusakkoord. We benoemen wethouders van buiten. Zij dragen straks de verantwoordelijkheid voor alle nare zaken. Het gaat uiteindelijk om de ‘vox populi’ (de stem van het volk). Wij doen wat ‘loont’. Dat samenwerking noodzakelijk is, belijden wij, liberalen, met het woord. Voor de ware narcist – en wie is dat in de tijd van Instagram, LinkedIn en facebook niet? – is zijn interpretatie van ‘afspraken’ de waarheid. Hoezo ‘voorlopig niet politiseren’ of samenwerken met alle (tien) partijen. Doen we toch! Of toch niet? O, dat zegt ons campagneteam dat bepaalt zelfstandig wat het doet.
Ondergetekende heeft een tweede partij gevoegd in mijn rijtje van niet mee samen te werken. Ik hecht als geboren Feijenoorder wel aan daden, de geschiedenis en aan feiten. Als je als partij iets belooft (samen en depolitiseren) en de koppen op het pamflet laten het tegendeel zien zijn, dan zijn dat de feiten. Feiten in een lange reeks. Terwijl het belang van ons Bergen schreeuwt om ‘samen’ is het kiezen voor het eigen partijbelang een ontkenning van de echte op te pakken verantwoordelijkheid.
In het belang van Bergen is meer monisme en minder duaal geboden. Maar als er op ondergetekende – of anderen – geschoten wordt, zoek ik dekking. Ondergetekende is geen masochist en ik werk dan op die manier ook niet meer samen. Of ik terug ga schieten? Weet ik nog niet. Ik ben een soort van Calimero (zwart in een gele familie), de ‘ruziezoekers’ zijn groot en ik ben klein. Als een grote de verantwoordelijkheid wel zegt te nemen maar in werkelijkheid gewoon duaal blijft opereren en blijft handelen naar wat loont en het partijbelang voorop stelt, praat ik ‘achter de deuren’ niet meer mee. Waarom? Omdat het zinloos is met het summum van liberaal eigenbelang te praten over het algemeen belang. We kruisen de degens wel waar het hoort: in de arena van de raad. In Harrebomée is te vinden: “De raad vergadert te laat, Als men ten strijde gaat.” Het wordt tijd dat de raad vergadert voor dat pamfletten de trommels, trompetten en bazuinen nog luider laten klinken!
Louis van der Kallen.