WAT EEN GRAAIERS
Wat een graaiers en het gaat maar door. Zo herstelt het vertrouwen niet. Geef ons een alternatief voor de banken! Op 28 oktober 2014 schreef ik er al over.
Op maandag 27 oktober was in BNdeStem te lezen dat minister Dijsselbloem van Financiën verwachtte dat nu de Nederlandse grootbanken de stresstest hadden doorstaan, de banken meer geld zouden gaan uitlenen en dat investeerders en spaarders meer vertrouwen zouden krijgen in die financiële instellingen. In mijn beleving gaat Dijsselbloem er vanuit dat het wantrouwen van het publiek ten aanzien van de banken en andere financiële instellingen, zoals de verzekeraars, gebaseerd is op economische gronden. Ik denk dat hij hiermee de essentie mist. Voor mi,j en ik denk voor veel anderen, is het ‘wantrouwen’ naar de banken niet zozeer gebaseerd op hun vermeende slechte financiële soliditeit maar meer op de moraliteit van het leiderschap bij dit soort instellingen. Voor mooie verhalen over een bankierseed daar kopen de slachtoffers van woekerpolissen of de slachtoffers van rentederivaten niets voor. Ook de mensen die slachtoffer zijn van overkreditering en met restschulden zitten, kijken naar de daden van de banken. De afwikkeling van de woekerpolissen, rentederivaatcontracten en de restschulden laat zien dat de daden van de banken nog steeds gericht zijn op geld verdienen ten koste van het publiek en niet op het dienen van het publiek. Een vos verlies wel zijn haren, maar niet zijn streken. Terwijl de banken bijna gratis geld krijgen van de ECB betalen de mensen voor hun hypotheken en leningen, vergeleken met elders in Europa, nog steeds de hoofdprijs. De zogenaamde rentemarge van de banken is in ons land alleen maar gegroeid. De oorzaak is helder de rotte appels zijn niet uit de mand gehaald, de morele roestplekken op het bankiersblazoen zijn overgeschilderd met de goedkoopste verf die bij de bouwmarkten te vinden was. Wat werkelijk moest gebeuren was het verwijderen van de rotte appels en deze voor het gerecht te brengen. Waar zijn de veroordelingen van de libor affaire? Op ééntje na, die vlak voor zijn pensioen ontslag nam, is de rest gewoon bij de daders in dienst gebleven. Afkomstig uit de verfwereld weet ik dat als je werkelijk iets aan de roest wilt doen, je het tot op het blanke staal moet afschuren. Dan goed in de menie zetten en dan een top verfsysteem aanbrengen. Dat is niet gebeurd. Er is alleen gecamoufleerd. Wat ook moet gebeuren is dat het loonfatsoen moet terugkeren in de inkomens. Recent is verschenen de bundel ‘loonfatsoen’ van de hand van Thijs Jansen en Margo Trappenburg. We moeten terug naar normalere inkomensverschillen. Werd in 1975 in de interim-nota inkomensbeleid van het kabinet Den Uyl voor de rijksoverheid nog een inkomensverschil tussen hoog en laag van 1:5 redelijk geacht. Nu is het FNV standpunt dat ernaar gestreefd moet worden dat de verschillen tussen hoog en laag niet groter zijn dan 1:20.
De werkelijkheid is dat ook bij de door de overheid met overheidsgeld overeind gehouden banken de verschillen veel groter kunnen zijn. Het wordt tijd dat er echt een grote schoonmaak wordt gehouden onder het vullis van de grootverdieners, de graaiers! Maar voor mij nog belangrijker is dat burgers een alternatief voor de banken wordt geboden. De banken hebben voor het geldverkeer een monopolie. Ik wil terug naar een girodienst van de overheid zoals de geprivatiseerde post, check en girodienst van de oude vertrouwde Rijkspostspaarbank. Zodat ik zeker weet dat ik dan niet bijdraag aan de grootverdienende roofridders van het roofwezen dat banken, in mijn ogen, tegenwoordig zijn en zoals ik nu, en met mij vele burgers, het management van de banken zie.
