WANTROUWEN

 


 

WANTROUWEN

 

kerstcadeautjeHet gaat maar door. De door de belastingbetaler uit de brand geholpen banken blijven reorganisaties en de uitstoot van arbeidsplaatsen aankondigen. Het kerstcadeautje in 2015 bij de Rabo voor 2019: 9.000 banen minder, terwijl de bank tussen 2009 en 2016 al de helft van het personeel afdankte. In augustus en november 2016 kondigde ABN-AMRO het schrappen van totaal 2.875 banen aan. In oktober kondigde ING het schrappen van 7.000 banen aan, waarvan 2.300 in Nederland en als kerstcadeau kregen de medewerkers bij de SNS Bank ook te horen dat er honderden banen gaan verdwijnen. Plus de SNS Bank gaat per 1 januari Volksbank heten. Een gotspe! De bank mag dan in handen van de staat zijn, maar het is zeker geen bank van het volk.

De kranten van de afgelopen maanden zijn helder. “Kille sanering bij ABN AMRO” BNdeStem op 17 november, terwijl op dezelfde pagina was te lezen dat de winst in het kwartaal met een vijfde was gestegen en de winst over de eerste negen maanden 1,7 miljard was. Op 22 oktober was de kop in de Volkskrant: “’geschrapt’ ING-werk naar lagelonenland”. Hun logo, de oranje leeuw, is volstrekt misplaatst! Niks oranje, niks Nederlands. Ze bijten gewoon in de hand die hun boven water hield met belasting geld. Staatseigendom helpt ook niet. Een minister van de PvdA helpt ook niet. Hij wil vast straks, net als Kok en Zalm, veel geld verdienen bij een bank, nadat hij eerst heeft genoten van een riant wachtgeld. 

Al het gepraat over herstellen van vertrouwen is weinig realistisch. Steeds meer mensen wantrouwen banken en vooral de bankbestuurders. Banken zijn in hun ogen steeds vaker parasitaire bedrijven, waarvan de bestuurders, ondanks de wanprestaties met als gevolg een crisis van enorme omvang, fors zijn blijven verdienen. Geen vervolging van bankbestuurders,  wegens verwoesting van levens en de door hen veroorzaakte maatschappelijke ontwrichting. In IJsland gebeurde dat wel! Waar een klein landje groot in kan zijn. De regering roept dat het allemaal beter gaat nu we per hoofd van de bevolking weer even veel produceren als in 2008. Dat zijn slechts macrocijfers. Feit is dat de mensen, die nu deels weer aan de slag zijn gegaan, dat doen tegen vaak (veel) lagere salarissen en in onzekere banen. Een derde van de werkenden heeft geen vast contract! De verdeling van de koek, die nu net zo groot is als in 2008, is verder scheefgegroeid. Meer naar de winsten en minder naar de uitkeringen en de lonen. Het looncomponent is aanzienlijk lager dan in 2008. Ondanks de al jaren forse overschotten op de betalings- en handelsbalans zijn de besteedbare inkomens niet meegegroeid met de inflatie. Die overschotten zijn verdwenen in de zakken van de eigenaren van bedrijven. De mensen die werken voor hun geld en de uitkeringstrekkers hebben nog bitter weinig gemerkt dat het beter gaat. Alleen de dividendtrekkers en eigenaren van bedrijven zijn er gemiddeld beter op geworden.

Vertrouwen in de banken vergeet het maar. De politiek zou een alternatief moeten bieden. Veel mensen willen af van de commerciële banken, die feitelijk in hun ogen immoreel opereren en alles doen voor de winst van enkelen. Dus regering en politieke partijen: maak dat mogelijk en laat een eenvoudige dienst, zoals vroeger de post/cheque en girodienst, in staatseigendom herleven. Eventueel als onderdeel van de Nederlandse Bank.

 


 

 

HISTORISCH BESEF?

 


 

HISTORISCH BESEF?

 

de-muntSoms lees je iets en dan denk je: waar is het historisch besef? Is dan niets meer heilig of het waard gekoesterd te worden? Wat is dan wel het erfgoed dat behouden en gewaardeerd moet worden?

Het kabinet heeft besloten de Koninklijke Nederlandse Munt te verkopen. Voor mij een teken dat ze in Den Haag ieder gevoel met onze geschiedenis als natie verloren zijn. Het muntrecht, dat wil zeggen het recht om munten te slaan, is door de geschiedenis altijd een fel begeerd recht geweest. Je was pas echt een heerser, stad of provincie als je dat recht kon verzilveren. Ooit kende Nederland veel muntplaatsen waar munten van de steden en gewesten geslagen werden. Het muntrecht werd hen verleend door de landheer. Deze bepaalde tevens hoe zwaar en van wat voor samenstelling een munt diende te zijn en liet meestal zijn beeltenis of wapen op de munt slaan als garantie dat deze ook werkelijk de aangegeven waarde had. De reden dat het muntrecht zo fel begeerd was, was het feit dat degene die het heeft een aanzienlijke mate van invloed uit kan oefenen op de economie en de handel. Met de komst van het papiergeld is dat feit eigenlijk alleen maar sterker geworden, omdat via de drukpers de geldvoorraad nu naar believen gemanipuleerd kon worden. Hier maakt, naar mijn gevoel, de huidige president Mario Draghi van de Europese Centrale Bank door ongelimiteerde geldcreatie misbruik van.  Onder de heerschappij van Philips II, opende Utrecht in 1567 een nieuw munthuis dat de rechtsvoorganger is van de huidige Nederlandse Munt. In 1579 werd de zogeheten landsheerlijke munt omgezet in een provinciale munt. Elke provincie van de Republiek der Verenigde Nederlanden mocht vanaf dat moment zijn eigen munten slaan. Vanwege de bureaucratische rompslomp werd in 1806 besloten de provinciale munthuizen te sluiten. In 1814, bij de totstandkoming van het Koninkrijk der Nederlanden, werd het Utrechtse munthuis omgedoopt tot ’s Rijks Munt. Eerst nog als zelfstandig bedrijf, maar vanaf 1902 onder direct beheer van het ministerie van Financiën. In 1912 kreeg de Munt formeel de status van staatsbedrijf. Sinds 1994 is de Nederlandse Munt zelfstandig, waarbij de Nederlandse Staat 100% aandeelhouder is. In 1999 werd het predicaat ”Koninklijk” aan de Nederlandse Munt NV verleend. Koninklijke Nederlandse Munt is één van de oudste bedrijven van ons land met een rijke geschiedenis waar we als land trots op mogen zijn. 
Met de mededeling vanuit het Rijk dat Nederland “vooralsnog” klant blijft zou een boek gesloten worden wat mijn inziens open zou moeten blijven en zou de staat der Nederlanden eigenaar dienen te blijven van wat uit haar eigen geschiedenis is voortgekomen. 

 


 

 

VERTROUWEN – 2

 


 

VERTROUWEN – 2

 

De afg1elopen weken heb ik met het oplopen van de temperatuur en met het krachtiger worden van de zon weer een aantal keren buiten gestaan met mijn praatpaal. Hoewel ik dat vooral doe uit hoofde van mijn raadslidmaatschap, gingen de gesprekken eigenlijk maar over drie onderwerpen: het referendum, vertrouwen (wantrouwen) en de gevolgen van de Panama Papers.

Voor het referendum vroegen nogal wat mensen mij ‘wat ik ging stemmen en waarom?’ Ik legde dan uit dat ik voor zou gaan stemmen. De reden vergde veel meer woorden, maar ik nam er wel steeds de tijd voor. Oekraïne is een jong land, dat in zijn voorgeschiedenis als Sovjet Republiek na de oorlog is uitgebreid met delen van Polen en Roemenië. Die delen werden, als oorlogsbuit grotendeels ontvolkt door Stalin, toegevoegd aan de Oekraïne. In 1954 werd de Krim er als cadeautje aan toegevoegd. Het oosten van de Oekraïne (Donetsbekken) wordt overwegend bewoond door etnische Russen. Een dergelijk jong land, met een grotendeels communistische geschiedenis, is haast per definitie instabiel en corrupt. Daar is een hele lange weg te gaan naar stabiliteit en het bestrijden van de mede door het communisme ingevreten corruptie. De stabiliteit van het land wordt ook nog actief bedreigd door de Russische inmenging en door de energie-afhankelijkheid van Rusland. Misschien zou het zelfs beter zijn als het land afstand zou doen van het Donetsbekken of deze regio een hoge mate van autonomie zou geven. Het door de Russen bezette schiereiland is een verloren zaak, maar emotioneel zwaar beladen. Eigenlijk zou de Krim een onafhankelijke staat van de Krim Tartaren moeten zijn. Maar Stalin heeft die kaarten, door een bijna volledige deportatie van de Tartaren in 1944 (omdat zij met de Duitsers zouden hebben samengewerkt), uit het spel gehaald. Voor Rusland heeft de Krim een grote symbolische betekenis. Leningrad (nu Sint-Petersburg), Stalingrad (nu Wolgograd) en Sebastopol waren de weerstandspunten in de strijd tegen de Duitsers. Voor de Russen hoort de Krim, met de marinebasis Sebastopol, bij het Russische Rijk. De Oekraïne moet een uitweg vinden uit de territoriale geschillen en een regeling treffen met haar Russische minderheid. Tegelijkertijd moet het land immense economische problemen het hoofd bieden, de corruptie aanpakken en haar eigen nationaliteit vormgeven zonder nationalistisch te worden. In meerderheid wil de bevolking meer betrokken raken bij Europa en ook economisch onafhankelijker worden van Rusland. Het associatieverdrag is daar een hulpmiddel bij. Het probleem is dat de hele discussie over het verdrag eigenlijk geen discussie is over de inhoud van het verdrag, maar de tegenstem voor een belangrijk deel gemotiveerd blijkt door een breed gedragen ongenoegen over de Europese Unie. Dat deel ik. Dat ongenoegen is voor een belangrijk deel gebaseerd op onzekerheden die leven onder grote delen van de bevolking. Gebrek aan toekomstperspectief, globalisering, robotisering en een chronisch wantrouwen tegen de Europese en nationale politici. Liegen (bij verkiezingscampagnes) lijkt gewoon geworden (ik schreef er eerder over). Er zijn nauwelijks nog politici die echt hun werkzame leven in dienst stellen van het openbaar belang. De voorbeelden van ministers die de politiek gebruikt hebben als opstap naar het grote geld, zoals banen bij banken, zijn legio. Hierbij lijkt het soms of de later verkregen functie een cadeautje is van het bedrijfsleven voor diensten verleend in de tijd van het ministerschap. Ik heb aan mijn praatpaal heel wat opmerkingen gehoord in termen van: de dames en heren in den Haag liegen over van alles, waarom zou ik ze nu moeten geloven over de inhoud van het verdrag of wat er in de toekomst zou gebeuren, zoals het wel of geen toekomstig lidmaatschap EU van de Oekraïne.

In de ogen van veel burgers is een referendum een manier om het ‘zootje’ in Den Haag en Brussel tot de orde te roepen. Ze eraan te herinneren dat het volk, dat zij zouden moeten vertegenwoordigen, er ook nog is en iets anders wil. De reacties op de uitslag van veel partijen is ronduit teleurstellend. Je kan wel roepen dat ‘je weet wat goed voor hen is’, maar de uitslag is een volkswil en daar zouden politici naar moeten luisteren en van moeten leren. Nu lijkt het erop dat veel politici een ander volk willen. Maar dat volk is een gegeven en het gromt. Misschien gebruikt het volk inderdaad Europa als kop van Jut, maar het “nee” is een herkenbare uiting van het ongenoegen en de volkswil waarnaar in een echte democratie geluisterd dient te worden. Vroeger was het makkelijk: je had links en rechts met heldere standpunten. Even leek het dat bij de laatste Tweede Kamer verkiezingen dit verschil helder werd geëtaleerd, maar het bleken slechts leugenachtige partijprogramma’s en verkiezingsleuzen. Links en rechts gingen niet met andere linkse of rechtse partijen regeren, maar met elkaar. Voor gewone mensen het ultieme negeren van de wensen van de kiezers. Het dreigt nu steeds meer een ‘wij tegen zij’ te worden of anders gezegd de (politieke) elite tegen het (onwetende) klootjesvolk. Den Haag: accepteer de wil van het volk of rot gewoon op! Met ‘oprotten’ hebben ze altijd al moeite. Als plaatselijk politicus (niet van de VVD) zou ik blij moeten zijn dat de niet capabele minister van der Steur (type arrogante korpsbal) mag blijven zitten. Als burger van dit land heb ik echter graag een minister die wel zijn dossiers kent en er werkelijk voor gaat zorgen dat zijn ministerie en zijn diensten gaan functioneren. En het klinkt misschien raar, maar ik ken wel capabele VVD’ers. Het land heeft juist in deze onzekere en onveilige tijden recht op functionerende veiligheidsdiensten en een minister die daar leiding aan geeft. Het laten zitten van een evident niet functionerende minister is een symptoom van een bestuurscultuur die ongelooflijk hardleers is en zich niets aantrekt van de opvattingen en belangen van het ‘klootjesvolk’. Dit wekt ook niet het hoognodige vertrouwen.

Het derde deel van de wantrouwen trilogie, gehoord aan mijn praatpaal, was de Panama Papers. Deze laten helder zien dat er veel verrot is in de wereld. Wat moreel verantwoord is lijkt niet de norm. De norm in de (politieke) reacties is: wat niet bij wet verboden is, mag en is dus moreel verantwoord. Sterker nog het wordt professioneel gevonden als banken, accountants, verzekeringsmaatschappijen, bedrijven etc. er aan meewerken om de winst te maximaliseren. Belasting betalen lijkt voor ‘de dommen’. Alleen zij die niet kunnen vluchten betalen de hoofdprijs. Voor mij is helder dat belasting betalen hoort op de plek waar je woont en/of werkt. Kortom waar je van de geneugten (gezondheidszorg, infrastructuur, vrijheid, veiligheid, enz. ) geniet die de overheid je levert. Zelfs een raadsheer, die deel uitmaakte van de belastingkamer van de Hoge Raad, wist via Panama zijn vermogen buiten de ogen van de belastingdienst te houden. Nu een deel van de wereldboekhouding van belastingontwijkers openbaar is geworden, blijkt hoe verrot het systeem is dat zelfs in een eerbiedwaardig instituut als de Hoge Raad, dat boven iedere twijfel verheven dient te zijn, rotte appels kunnen zitten. Weg vertrouwen!

Veel mensen willen af van de commerciële banken die feitelijk in hun ogen immoreel opereren en alles doen voor de winst van enkelen. Dus regering, maak dat mogelijk en laat een eenvoudige dienst, zoals vroeger de post/cheque en girodienst, herleven.

Er sluipt veel wantrouwen in de mensen en daarmee in wat eens een samenleving werd genoemd.

 


 

 

STOPPEN MET GELD DRUKKEN

 


 

STOPPEN MET GELD DRUKKEN

 

Op 25 januari 2015 zette ik op mijn facebook pagina een verhaal met de kop: “De man die (noord) Europa steelt.”
Er is alle reden om de kern van die boodschap te herhalen. Mario Draghi, de voorzitter van de Europese Centrale Bank, lijkt steeds meer op Alves dos Reis. De man die in 1925 Portugal stal door het aantal 500 escudo biljetten te verdubbelen door deze met een valse opdracht te laten drukken bij de vaste drukker van de Banco de Portugal. Portugal floreerde kort door de geldcreatie en het uitgeven daarvan, maar stortte toen het uit kwam in een diepe economische en politieke crises. Het vertrouwen in het geld van Portugal verdween. Alves dos Reis deed een poging de bank in wiens naam hij valselijk opereerde in handen te krijgen door met door hem gecreëerd geld aandelen van de bank te kopen. Hij kwam er bijna mee weg. 
Mario Draghi (jaarsalaris maar liefst € 378.240) treedt wat mij betreft in de voetsporen van Alves dos Reis. Ook hij geeft een opdracht tot bijna ongelimiteerde geldcreatie. Recent is aangekondigd dat dit nog langer door gaat. Voor mij is de bijna ongelimiteerde geldcreatie het beroven van spaarders en de mensen die wel gewend zijn te werken voor geld. Ons pensioen wordt geroofd. Door de lage rente en de komende geldontwaarding. Meer geld heeft in het verleden altijd geleid tot inflatie. Geld is niet gratis. Alle Europeanen en de noordelijke landen in het bijzonder gaan een forse prijs betalen voor de roof door de Italiaan Draghi. Er blijkt geen onafhankelijke ECB als deze in handen is van Zuid-Europeanen. Dat was een Noord-Europese illusie. Schulden zijn er om afbetaald te worden en dan niet met geld dat door kunstmatig opgewekte inflatie minder waard is geworden. Als ze inflatie willen om schulden te verminderen drukken ze maar lires. Ik ben een Europeaan. Maar ik ben niet gek. Ze hebben in Zuid-Europa jarenlang de verkeerde politici gekozen. De Italianen en Grieken wilden wat graag de mooie verhalen geloven en dachten dat geld van de overheid als manna uit de Noord-Europese hemel zou blijven komen. Nu is het tijd om in Zuid-Europa op de blaren te zitten van tientallen jaren potverteren. Saneren, met oog voor de zwakkeren, dat is wat mij betreft, de enige juiste weg. Zuid-Europa barst van de vermogenden die jaren lang nauwelijks belasting hebben betaald. Het wordt tijd dat het daar gehaald wordt in plaats van bij de belastingbetalers van Noord-Europa. We hebben dit alles uiteindelijk te danken aan Gerrit Zalm (Il Duro), de VVD minister die de deur toch wagenwijd openzette voor die mediterrane landen. Wel de woorden maar niet de daden. Ze mochten uiteindelijk toch tot de eurozone toetreden. Alves dos Reis werd uiteindelijk veroordeeld. Nu Draghi en zijn broeders in het kwaad nog. Deze ongelimiteerde geldcreatie accepteren is medeplichtig zijn aan roof. Het wordt tijd dat de Nederlandse Bank komt met een advies aan de regering en de Tweede Kamer tot herinvoering van de gulden.

 


 

 

TER OVERDENKING

 


 

TER OVERDENKING

 

Sinds een aantal maanden staat er in de zaterdag NRC een briefwisseling tussen de hoogleraar Bas Jacobs en de schrijver Arnon Grunberg over Kapitalisme en Vrijheid.

In het stuk van Bas Jacobs van afgelopen zaterdag staat een tekst die mij uit het hart gegrepen is: “alleen een liberale renaissance kan het kapitalisme redden van de kapitalisten. Die renaissance zal alleen niet komen van mensen die zichzelf nu ‘liberaal’ noemen. Zij zijn verworden tot mercantilisten die eerlijke concurrentie en vrijhandel om zeep helpen. Ze stichten belastingparadijzen en steunen dictators. Zij zijn de buikspreekpoppen van een financiële sector die winsten privatiseert en verliezen socialiseert. Ze incasseren grootschalige staatssubsidies op hun vermogensopbouw via pensioenen en huizen. …… alleen het kapitalisme biedt mensen hoop op een vrij leven en voorspoed. Onder één voorwaarde: iedereen zal moeten delen in de vruchten van economische vooruitgang. Maar door het uitvretersgedrag van een groep financieel-economische oligarchen erodeert langzaam het politiek draagvlak onder ons kapitalistische bestel.” Iets om over na te denken!

 


 

 

WAT EEN GRAAIERS

 


 

WAT EEN GRAAIERS

 

Wat een graaiers en het gaat maar door. Zo herstelt het vertrouwen niet. Geef ons een alternatief voor de banken! Op 28 oktober 2014 schreef ik er al over.

Op maandag 27 oktober was in BNdeStem te lezen dat minister Dijsselbloem van Financiën verwachtte dat nu de Nederlandse grootbanken de stresstest hadden doorstaan, de banken meer geld zouden gaan uitlenen en dat investeerders en spaarders meer vertrouwen zouden krijgen in die financiële instellingen. In mijn beleving gaat Dijsselbloem er vanuit dat het wantrouwen van het publiek ten aanzien van de banken en andere financiële instellingen, zoals de verzekeraars, gebaseerd is op economische gronden. Ik denk dat hij hiermee de essentie mist. Voor mi,j en ik denk voor veel anderen, is het ‘wantrouwen’ naar de banken niet zozeer gebaseerd op hun vermeende slechte financiële soliditeit maar meer op de moraliteit van het leiderschap bij dit soort instellingen. Voor mooie verhalen over een bankierseed daar kopen de slachtoffers van woekerpolissen of de slachtoffers van rentederivaten niets voor. Ook de mensen die slachtoffer zijn van overkreditering en met restschulden zitten, kijken naar de daden van de banken. De afwikkeling van de woekerpolissen, rentederivaatcontracten en de restschulden laat zien dat de daden van de banken nog steeds gericht zijn op geld verdienen ten koste van het publiek en niet op het dienen van het publiek. Een vos verlies wel zijn haren, maar niet zijn streken. Terwijl de banken bijna gratis geld krijgen van de ECB betalen de mensen voor hun hypotheken en leningen, vergeleken met elders in Europa, nog steeds de hoofdprijs. De zogenaamde rentemarge van de banken is in ons land alleen maar gegroeid. De oorzaak is helder de rotte appels zijn niet uit de mand gehaald, de morele roestplekken op het bankiersblazoen zijn overgeschilderd met de goedkoopste verf die bij de bouwmarkten te vinden was. Wat werkelijk moest gebeuren was het verwijderen van de rotte appels en deze voor het gerecht te brengen. Waar zijn de veroordelingen van de libor affaire? Op ééntje na, die vlak voor zijn pensioen ontslag nam, is de rest gewoon bij de daders in dienst gebleven. Afkomstig uit de verfwereld weet ik dat als je werkelijk iets aan de roest wilt doen, je het tot op het blanke staal moet afschuren. Dan goed in de menie zetten en dan een top verfsysteem aanbrengen. Dat is niet gebeurd. Er is alleen gecamoufleerd. Wat ook moet gebeuren is dat het loonfatsoen moet terugkeren in de inkomens. Recent is verschenen de bundel ‘loonfatsoen’ van de hand van Thijs Jansen en Margo Trappenburg. We moeten terug naar normalere inkomensverschillen. Werd in 1975 in de interim-nota inkomensbeleid van het kabinet Den Uyl voor de rijksoverheid nog een inkomensverschil tussen hoog en laag van 1:5 redelijk geacht. Nu is het FNV standpunt dat ernaar gestreefd moet worden dat de verschillen tussen hoog en laag niet groter zijn dan 1:20.

De werkelijkheid is dat ook bij de door de overheid met overheidsgeld overeind gehouden banken de verschillen veel groter kunnen zijn. Het wordt tijd dat er echt een grote schoonmaak wordt gehouden onder het vullis van de grootverdieners, de graaiers! Maar voor mij nog belangrijker is dat burgers een alternatief voor de banken wordt geboden. De banken hebben voor het geldverkeer een monopolie. Ik wil terug naar een girodienst van de overheid zoals de geprivatiseerde post, check en girodienst van de oude vertrouwde Rijkspostspaarbank. Zodat ik zeker weet dat ik dan niet bijdraag aan de grootverdienende roofridders van het roofwezen dat banken, in mijn ogen, tegenwoordig zijn en zoals ik nu, en met mij vele burgers, het management van de banken zie.

 


 

 

DE MAN DIE (NOORD) EUROPA STEELT

 


 

DE MAN DIE (NOORD) EUROPA STEELT

 

DAVOS/SWITZERLAND, 25JAN13 - Mario Draghi, President, European Central Bank, Frankfurt is captured during the special address session at the Annual Meeting 2013 of the World Economic Forum in Davos, Switzerland, January 25, 2013.  Copyright by World Economic Forum swiss-image.ch/Photo Remy Steinegger

Mario Draghi, de voorzitter van de Europese Centrale Bank, lijkt steeds meer op Alves dos Reis. De man die in 1925 Portugal stal door het aantal 500 escudo biljetten te verdubbelen door deze met een valse opdracht te laten drukken bij de vaste drukker van de Banco de Portugal. Portugal floreerde kort door de geldcreatie en het uitgeven daarvan, maar stortte toen het uit kwam in een diepe economische en politieke crises. Het vertrouwen in het geld van Portugal verdween. Alves dos Reis deed een poging de bank in wiens naam hij valselijk opereerde in handen te krijgen door met door hem gecreëerd geld aandelen van de bank te kopen. Hij kwam er bijna mee weg.

Mario Draghi (jaarsalaris maar liefst € 378.240) treedt wat mij betreft in de voetsporen van Alves dos Reis. Ook hij geeft een opdracht tot geldcreatie. Voor mij is de bijna ongelimiteerde geldcreatie het beroven van spaarders en de mensen die wel gewend zijn te werken voor geld. Geld is niet gratis. Alle Europeanen en de noordelijke landen in het bijzonder gaan een forse prijs betalen voor de roof door de Italiaan Draghi. Er blijkt geen onafhankelijke ECB. Dat was een Noord-Europese illusie. Schulden zijn er om afbetaald te worden en dan niet met geld dat door kunstmatig opgewekte inflatie minder waard is geworden. Als ze inflatie willen om schulden te verminderen drukken ze maar lires. Ik ben een Europeaan. Maar ik ben niet gek. Ze hebben in Zuid-Europa jarenlang de verkeerde politici gekozen. De Italianen en Grieken wilden wat graag de mooie verhalen geloven en dachten dat geld van de overheid als manna zou blijven komen. Nu is het tijd om op de blaren te zitten van tientallen jaren potverteren. Saneren, met oog voor de zwakkeren, dat is wat mij betreft, de enige juiste weg. Zuid-Europa barst van de vermogenden die jaren lang nauwelijks belasting hebben betaald. Het wordt tijd dat het daar gehaald wordt in plaats van bij de belastingbetalers van Noord-Europa. We hebben dit alles uiteindelijk te danken aan Gerrit Zalm (Il Duro), de VVD minister die de deur toch wagenwijd openzette voor die mediterrane landen. Wel de woorden maar niet de daden. Ze mochten uiteindelijk toch tot de eurozone toetreden. Alves dos Reis werd uiteindelijk veroordeeld. Nu maar hopen dat de Duitsers naar de rechters gaan.

 


 

 

VERTROUWEN

 


 

VERTROUWEN

 

Op maandag 27 oktober was in BNdeStem te lezen dat minister Dijsselbloem van Financiën verwachtte dat, nu de Nederlandse grootbanken de stresstest hadden doorstaan, de banken meer geld zouden gaan uitlenen en dat investeerders en spaarders meer vertrouwen zouden krijgen in die financiële instellingen. In mijn beleving gaat Dijsselbloem er vanuit dat het wantrouwen van het publiek ten aanzien van de banken en andere financiële instellingen, zoals de verzekeraars, gebaseerd is op economische gronden. Ik denk dat hij hiermee de essentie mist. Voor mi,j en ik denk voor veel anderen, is het ‘wantrouwen’ naar de banken niet zozeer gebaseerd op hun vermeende slechte financiële soliditeit maar meer op de moraliteit van het leiderschap bij dit soort instellingen. Voor mooie verhalen over een bankierseed daar kopen de slachtoffers van woekerpolissen of de slachtoffers van rentederivaten niets voor. Ook de mensen die slachtoffer zijn van overkreditering en met restschulden zitten, kijken naar de daden van de banken. De afwikkeling van de woekerpolissen, rentederivaatcontracten en de restschulden laat zien dat de daden van de banken nog steeds gericht zijn op geld verdienen ten koste van het publiek en niet op het dienen van het publiek. Een vos verlies wel zijn haren, maar niet zijn streken. Terwijl de banken bijna gratis geld krijgen van de ECB betalen de mensen voor hun hypotheken en leningen, vergeleken met elders in Europa, nog steeds de hoofdprijs. De zogenaamde rentemarge van de banken is in ons land alleen maar gegroeid. De oorzaak is helder de rotte appels zijn niet uit de mand gehaald, de morele roestplekken op het bankiersblazoen zijn overgeschilderd met de goedkoopste verf die bij de bouwmarkten te vinden was. Wat werkelijk moest gebeuren was het verwijderen van de rotte appels en deze voor het gerecht te brengen. Waar zijn de veroordelingen van de libor affaire? Op ééntje na, die vlak voor zijn pensioen ontslag nam, is de rest gewoon bij de daders in dienst gebleven.

Afkomstig uit de verfwereld weet ik dat als je werkelijk iets aan de roest wilt doen, je het tot op het blanke staal moet afschuren. Dan goed in de menie zetten en dan een top verfsysteem aanbrengen. Dat is niet gebeurd. Er is alleen gecamoufleerd. Wat ook moet gebeuren is dat het loonfatsoen moet terugkeren in de inkomens. Recent is verschenen de bundel ‘loonfatsoen’ van de hand van Thijs Jansen en Margo Trappenburg. We moeten terug naar normalere inkomensverschillen. Werd in 1975 in de interim-nota inkomensbeleid van het kabinet Den Uyl voor de rijksoverheid nog een inkomensverschil tussen hoog en laag van 1:5 redelijk geacht. Nu is het FNV standpunt dat ernaar gestreefd moet worden dat de verschillen tussen hoog en laag niet groter zijn dan 1:20. De werkelijkheid is dat ook bij de door de overheid met overheidsgeld overeind gehouden banken de verschillen veel groter kunnen zijn. Het wordt tijd dat er echt een grote schoonmaak wordt gehouden onder het vullis van de grootverdieners, de graaiers! Maar voor mij nog belangrijker is dat burgers een alternatief voor de banken wordt geboden. De banken hebben voor het geldverkeer een monopolie. Ik wil terug naar een girodienst van de overheid zoals de geprivatiseerde post, check en girodienst van de oude vertrouwde Rijkspostspaarbank. Zodat ik zeker weet dat ik dan niet bijdraag aan de grootverdienende roofridders van het roofwezen dat banken, in mijn ogen, tegenwoordig zijn en zoals ik nu, en met mij vele burgers, het management van de banken zie.

 


 

 

HYPOCRIET

 


 

HYPOCRIET

 

dijsselbloemMinister Dijsselbloem (PvdA) heeft meer dan terecht de Nederlandse banken beperkt in hun excessieve bonusbeleid. Toch blijft de Nederlandse staat meebetalen aan de ronduit zeer excessieve bonussen van anderen. 

Hij heeft namelijk, als het gaat om de verkopen van staatsbelangen in banken en verzekeraars, vooral een beroep gedaan op financiële instellingen die excessieve bonussen betalen:

  • Blackrock, de Amerikaanse financiële grootmacht die voor Dijsselbloem de rommelhypotheken van ING mocht verkopen. De Blackrock baas, Laurance Fink, is over 2012 goed voor 75 miljoen dollar aan salaris en bonussen.
  • JP Morgan Chase mag voor de staatsaandelen SNS Bank een koper zoeken. JP Morgan Chase keerde in 2012 aan honderd toppers in Londen gemiddel 2 miljoen aan bonussen uit.
  • UBS en Lazard, welbekend om hun royale bonussen mogen voor ASR verzekeringen een koper zoeken. UBS verhoogde de bonuspot over 2013 van 2,5 miljard naar 3,2 miljard Zwitserse frank. En de topman van Lazard kreeg in 2012 8,5 miljoen dollar bonus.
  • Ook werkt het agentschap dat ook onder de leiding staat van het ministerie van financiën samen met Goldman Sachs, die ook bekend staan om hun meer dan royale bonusbeleid. Deze firma is ook bekend omdat het voor een miljardenvergoeding de staatbegroting van Griekenland oppoetste om Griekenland ten onrechte in de euro te rommelen.

Dit zijn de kompanen van de rode minister Dijsselbloem. Waar zijn de principes vraag ik me af. Als je werkelijk de schandalige bonussen de financiële wereld wilt uit werken moet je geen zaken doen met de financiële haaien van deze wereld.

De bron van de cijfers is een artikel in de Volksrant van 11 oktober 2014 van de hand van Peter de Waard

 


 

 

ECONOMIE VOOR DUMMIES

 


 

ECONOMIE VOOR DUMMIES

 

ha-choongOnder de kop: “Dummies aller landen verenigt u” stond er zaterdag 12 juli een interview met de aan de universiteit van Cambridge verbonden econoom Ha-Joon Chang in de NRC.

Hij stelt dat economie voor 95 procent een kwestie is van gezond verstand en dat iedereen zich daar een mening over zou moeten vormen en hij roept iedereen op die ook te ontwikkelen. Het economiebeleid wat door politici wordt gevoerd, raakt immers iedereen. Het is in ieders belang om te streven naar een beter, rechtvaardiger en solidair systeem. Hij laat zien dat bijvoorbeeld de afgelopen 30 jaar de Amerikaanse economie gemiddeld 2 á 3 procent per jaar groeide, maar dat de gemiddelde lonen nauwelijks in die dertig jaar gestegen zijn. Bij een ander politiek beleid hadden meer mensen daarvan kunnen profiteren en waren de verschillen in inkomsten minder groot geworden. Op de vraag: wat schort er aan het huidige kapitalistische systeem? Was zijn antwoord: “Er is van alles mis mee. Tussen de jaren 50 en 70 heeft het kapitalisme ons veel opgeleverd. De wereldeconomie groeide met 2 tot 3 procent per jaar. Er waren nauwelijks bankencrises en de ongelijkheid in veel landen was weliswaar groot, maar nog lang niet zo groot als nu.

Nu hebben we amper groei, de ongelijkheid is overal fors toegenomen. En we komen handen tekort om alle financiële crises te tellen. Hoe komt dat? Omdat we veel te veel hebben gedereguleerd, met name in de financiële sector. De markt is te machtig geworden. Het kapitalisme is het beste systeem van alle systemen, maar het werkt alleen als je het beheerst. De jaren 50-70 waren juist succesvol doordat er toen strenge regels waren.” Hij hekelt het beleid dat banken in staat blijft stellen te ingewikkelde producten aan te bieden. Hij wil dat banken gedwongen worden te stoppen met ingewikkelde producten. Hij wil naar een economisch model dat leidt tot investeringen in zaken die de productiviteit vergroten zoals onderzoek en opleidingen. En een belastingsysteem dat de winst op aandelen belast, waarbij de belasting lager is naarmate beleggers ze langer vasthouden. Zonder dit soort maatregelen voorspelt hij nieuwe crises met een maatschappelijke ellende zoals tijdens de Grote Depressie van de jaren dertig. Voor mij iets om bij de volgende verkiezingen rekening mee te houden. Dummies aller landen verenigt u! Leer, concludeer en laat je stem horen!