POPULIER

 

    


| 08-12-2020 |

 

 

In de Keltische boomhoroscoop ben ik een augustus Populier.

Happinez, omschrijft mijn populier ‘kwaliteiten’ als volgt:

Onzekerheid kenmerkt het karakter van de populier. Een eigenschap die voortkomt uit een serieuze levenshouding en een uiterst gevoelige inborst. De populier is creatief, filosofisch en organisatorisch sterk onderlegd. Hij heeft zijn zaakjes doorgaans goed op orde, al kan dit type ook erg slordig en warrig zijn. Populieren verbergen hun gevoelens tactisch uit angst om gekwetst of afhankelijk te worden. Dit kan in een liefdesrelatie in de weg staan.”

Als ‘populier’, die betrokken is met het waterbeleid en weet dat populieren vaak langs het water staan, heb ik een zwak voor gedichten over populieren.

Hier een gedicht van Ankie Peypers (1928-2008)

Populier

Langs het voorjaar staan

als langs helder water

van vijvers en kanalen

meisjes, strak gespannen,

meisjes, bijna vrouwen,

jonge populieren.

Donkerglanzend hout

van smalle ledematen,

lichtglanzend geritsel

van luchtblauw verlangen

in de groene kruinen.

Als zij door het park gaan

weten zij soms bijna

niet te onderscheiden

wie zij zijn, zichzelf of

langs de waterzijde

de van leven volle

bomen, die omhelzend

het helder water kaatst.

 

 

Louis van der Kallen.


AESOPOS FABELS: DE JONGE VERKWISTER

 

    


| 07-12-2020 |

 

Aesopus, vaak ook Aisopus genoemd was een Griekse dichter (ca. 620-560 v.Chr.) die bekendheid verwierf door zijn fabels (verhalen) waarin dieren zich gedragen als mensen (personificatie). Het gaat daarbij vooral om de moraal van het verhaal.

De jonge verkwister

Een spilzieke jongen had zijn vaderlijk erfdeel erdoorheen gejaagd en alleen zijn mantel overgehouden. Opeens zag hij een zwaluw die te vroeg was gekomen en hij dacht dat de lente was aangebroken zodat hij zijn mantel niet meer nodig had. Daarom verkocht hij hem onmiddellijk. Toen sloeg het weer om en het werd bitter koud. Op zijn zwerftocht vond de jongen de doodgevroren zwaluw en riep: “Arm dier, je hebt ons allebei te gronde gericht.”

Moraal

Haastige spoed is zelden goed en één zwaluw maakt nog geen zomer. Politici lopen vaak voor de muziek uit en houden daarom wel vaker geen maat en vinden niet altijd de juiste toon of toonhoogte. ‘Mooie’ voortekenen zijn verleidelijker dan de sombere verwachtingen van een zwartkijker of azijnzeiker. Het voorzorgprincipe is dan ook geleidelijk uit het politieke bewustzijn verdwenen. Risico’s worden zelfs geringschattend terzijde geschoven. Zoals bij de aankoop van Nedalco en de planvorming rond Bergse Haven. De brengers van een onwelkome boodschap worden vaak belachelijk gemaakt. Men wil eigenlijk alleen de baten zien en niet de ‘prijs’ die betaald wordt in geld, waarden en gezondheid. Denk aan de 5G discussie en de risico’s verbonden aan elektromagnetische straling of aan de risico’s van ondoordachte bezuinigingen op het sociaal domein.

 

Louis van der Kallen.


AESOPOS FABELS: DE SCHIPBREUKELINGEN EN DE ZEE

 

    


| 06-12-2020 |

 

Aesopus, vaak ook Aisopus genoemd was een Griekse dichter (ca. 620-560 v.Chr.) die bekendheid verwierf door zijn fabels (verhalen) waarin dieren zich gedragen als mensen (personificatie). Het gaat daarbij vooral om de moraal van het verhaal.

De schipbreukelingen en de zee

Een schipbreukeling was op een strand aangespoeld en viel daar doodvermoeid in slaap. Na enige tijd werd hij wakker en bij het zien van de zee verweet hij haar dat ze mensen lokte door er veilig uit te zien, maar woelig en noodlottig werd zodra de mensen in haar macht waren. De zee nam de gedaante van een vrouw aan en sprak: “Beste man, dat moet je mij niet verwijten, maar de winden. Ik verander niet van aard en blijf altijd zoals je me nu ziet, maar de winden storten zich onverhoeds op me en veroorzaken hoge, woeste golven.”

Moraal

Wie geven we de schuld? De plegers van het onrecht dan wel hun opdrachtgevers? De uitvoerders of de beleidsmakers? De ambtenaren of de politici/bestuurders? Anderzijds om met Harrebomée te spreken “Die anderen zwart maakt, is zelf daarom nog niet wit.”

 

Louis van der Kallen.


AESOPOS FABELS: DE HINNEKENDE WOUW

 

    


| 05-12-2020 |

 

 

Aesopus, vaak ook Aisopus genoemd was een Griekse dichter (ca. 620-560 v.Chr.) die bekendheid verwierf door zijn fabels (verhalen) waarin dieren zich gedragen als mensen (personificatie). Het gaat daarbij vooral om de moraal van het verhaal.

De hinnikende wouw

Oorspronkelijk kon de wouw helder zingen. Hij hoorde op een keer een paard prachtig hinniken en hij probeerde het na te doen. Hoe vaak hij ook oefende, hij kreeg het maar niet onder de knie. Op het laatst raakte hij ook nog zijn eigen geluid kwijt. Zijn geluid leek toen niet op dat van een paard, laat staan op zijn vroegere stem.

Moraal

Soms is wat je wilt onbereikbaar. Ambieer geen zaken boven uw macht want dan verlies je mogelijk datgene wat je wel kan. Als apen hoger klimmen willen, ziet men dra hun blote billen.

Of met Harrebomée te spreken: “Hebt gij maar dwergen-voeten, u past geen reuzen-schoen,” en “Laat elk tobben en teezen: Wil gij met het uwe tevreden wezen,” en “Men kan van eene ruige pij geene scharlaken mantel maken,” en tot slot “Men moet niet willen vliegen, eer men slagpennen in de vleugels heeft.”

 

Louis van der Kallen.


AESOPOS FABELS: DE SCHIPBREUKELING

 

    


| 05-12-2020 |

 

Aesopus, vaak ook Aisopus genoemd was een Griekse dichter (ca. 620-560 v.Chr.) die bekendheid verwierf door zijn fabels (verhalen) waarin dieren zich gedragen als mensen (personificatie). Het gaat daarbij vooral om de moraal van het verhaal.

De schipbreukeling

Een rijke Athener voer met andere passagiers op zee. Toen stak er een hevige storm op waardoor het schip kapseisde en zonk. Terwijl alle anderen zwommen voor hun leven, riep de Athener onophoudelijk de godin Athena aan en beloofde haar gouden bergen als hij gered zou worden. Eén van de andere schipbreukelingen zie toen: “Doe gerust een beroep op Athena, maar vergeet vooral je armen niet te gebruiken.”

Moraal

Het is altijd fijn om hulp van ‘boven’ te krijgen. Maar begin met zelf verantwoordelijkheid te nemen en te werken aan je lot. Dat geldt ook voor politici en bestuurders. Ruim zelf je puinhoop op. Als er hulp komt uit Den Haag, Den Bosch of uit Europa is dat natuurlijk wel mooi meegenomen. Een beroep op Athena kan werkzaam zijn maar bedenk dat ze best eens Vrouwe Justitia mee zou kunnen brengen. Natuurlijk kan een beroep op artikel 12 ook helpen.

 

Louis van der Kallen.


AESOPOS FABELS: DE VLEERMUIS, DE BRAAMSTRUIK EN DE MEEUW

 

    


| 04-12-2020 |

 

Aesopus, vaak ook Aisopus genoemd was een Griekse dichter (ca. 620-560 v.Chr.) die bekendheid verwierf door zijn fabels (verhalen) waarin dieren zich gedragen als mensen (personificatie). Het gaat daarbij vooral om de moraal van het verhaal.

De vleermuis, de braamstruik en de meeuw

Een vleermuis, een braamstruik en een meeuw hadden samen afgesproken om als handelspartners door het leven te gaan. De vleermuis bracht duur geleend geld in, de braamstruik had kleren bij zich en de meeuw kwam met koper. Toen ze op zee waren, stak een orkaan op waardoor het schip kapseisde en de hele lading verloren ging. De bemanning kwam behouden aan land. Sindsdien zit de meeuw voortdurend op het stand te kijken of de zee het koper laat aanspoelen. De vleermuis schuwt het daglicht uit angst voor de geldschieters en gaat alleen ’s nachts op voedsel uit. En de braamstruik grijpt de voorbijgangers bij hun kleren, in de hoop zijn eigendommen te herkennen.

Moraal

Het verhaal van Aesopus laat ons beseffen dat we moeilijk afscheid kunnen nemen van ons verleden. Zeker als we daarin veel verloren hebben. Als ‘hadden’ er is, is ‘hebben’ voorbij. Ook politici en bestuurders moeten leren van de gemaakte fouten en het heden aanvaarden. Dat vergt soms uitleg aan degenen wiens bezit verloren is gegaan. Schuilen verandert daar niets aan.

 

Louis van der Kallen.


AESOPOS FABELS: DE WOLF EN DE EZEL

 

    


| 03-12-2020 |

 

 

Aesopus, vaak ook Aisopus genoemd was een Griekse dichter (ca. 620-560 v.Chr.) die bekendheid verwierf door zijn fabels (verhalen) waarin dieren zich gedragen als mensen (personificatie). Het gaat daarbij vooral om de moraal van het verhaal.

De wolf en de ezel

Een wolf was leider van de roedel geworden. Hij schreef aan allen de wet voor dat elke jager zijn hele buit moest inleveren en eerlijk verdelen. Op die manier zou voorkomen worden dat de anderen uitgehongerd raakten en elkaar opvraten. Toen kwam een ezel voorbij. Hij schudde zijn manen en zei: “Een nobel doel, zeker voor een wolf. Maar waarom heb je zelf je prooi van gisteren in je leger achtergelaten? Haal die op en geef ieder een portie.” De wolf was door de mand gevallen en hij schafte de wet weer af.

Moraal

Politici en bestuurders die als rechtvaardige wetgevers over willen komen moeten zich wel aan de eigen bepalingen en normen houden. Zowel naar de letter als de geest.

Er zijn in dit kader veel volkswijsheden zoals: ‘Goed voorbeeld doet volgen’ en ‘wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’. En natuurlijk is bij Harrebomée ook wel iets te vinden: “Snuit eerst uwe eigen neus, eer gij een ander het snot doet afvagen.”

 

Louis van der Kallen.


RISICO? RESERVEREN!

 

    


| 02-12-2020 |

 

Risico? Reserveren!

Deze week begint er een tweede grote klimaatrechtzaak in Nederland, en wel die van Milieudefensie tegen Shell over de bijdrage van onze oliereus aan de CO2-uitstoot en de opwarming van de aarde. Bij de onderbouwing van deze zaak grijpt Milieudefensie terug op een tot 2017 geheim Shell-rapport uit 1988. In 1988 kwamen Shell-wetenschappers in het geheime rapport “The Greenhouse Effect” tot de conclusie ‘dat de klimaatverandering veroorzaakt door het toenemende CO2 gehalte in de atmosfeer ingrijpende sociale, economische en politieke gevolgen zal hebben’. Ze wisten het en deden niets!

Shell en haar collega-oliebedrijven wisten wat ze deden maar de economie, de samenleving verlang(d)en naar de producten, dus werden ze gemaakt, werd er geld verdiend en zweeg men. De overheden incasseerden de belastingen en de aandeelhouders het dividend.

Maar zondaars komen er steeds vaker – op termijn – niet meer mee weg.

Wat koppen de kranten koppen?

  • “Miljoenenboete voor Monsanto”, “Bedrijf wist al jaren van mogelijk gevaar Roundup (glyfosaat)”;

  • “Een Canadese rechtbank heeft drie tabaksproducenten veroordeeld tot een schadevergoeding van 15,5 miljard Canadese dollar (2015)”;

  • “De tabaksindustrie wist de schade te beperken. In 1998 sloot ze een akkoord met 46 staten. De tabaksbedrijven betalen 206 miljard dollar, de staten laten hun schadeclaims vallen.”

Door het DDT schandaal – dat naar buiten kwam met het boek Silent Spring (Dode lente) van de Amerikaanse biologe Rachel Carson in 1962 waardoor duidelijk werd hoe schadelijk DDT is voor het milieu – veranderde wet en regelgeving. Overheden gingen ten aanzien van (nieuwe) chemicaliën het voorzorgprincipe hanteren bij toelating en verwerking in producten. Wat leren we hiervan?

Banken worden geacht als ze kredietrisico’s lopen daarvoor gelden te reserveren. Ook overheden zoals gemeenten en provincies zijn via het Besluit begroting en verantwoording (BBV) verplicht de risico’s die ze lopen te inventariseren en maatregelen te nemen ter beperking; ook moet er een financiële dekking zijn voorzien.

Artikel 9 lid 2 b BBV “weerstandsvermogen en risicobeheersing” en Artikel 11 lid 1 b BBV geven het volgende aan: “Het weerstandsvermogen bestaat uit de relatie tussen alle risico’s waarvoor geen maatregelen zijn getroffen en die van materiële betekenis kunnen zijn in relatie tot de financiële positie.”

Het wordt tijd dat niet alleen banken maar ook andere bedrijven wettelijk verplicht worden te reserveren voor de afhandeling van schadeclaims; de risico’s moeten net als bij gemeenten worden geïnventariseerd en in de jaarverslagen in beeld worden gebracht.

Als raadslid vraag ik mij dan altijd af waarom moet een gemeente dat wel en de rijksoverheid niet? De rijksoverheid haalt miljarden binnen aan belasting op schadelijke producten, zoals tabak en brandstoffen en met de veiling van 5G-frequenties.

Constaterende dat de overheid ten aanzien van elektromagnetische straling (EMS) – mijn inziens – dezelfde fouten maakt als met DDT (omwille van de economie, de markt, het geld) door in potentie voor de gezondheid en het milieu schadelijke ontwikkelingen toe te staan, komt het mij voor dat daarbij een reservering past om eventuele getroffenen – als de schadelijke gevolgen zich onmiskenbaar aandienen – te compenseren. En derhalve moeten ook de bedrijven die geld verdienen aan de in potentie schadelijke EMS worden verplicht te reserveren voor mogelijke schadeclaims. Dat reserveren zou als voorwaarde in de frequentieveilingen opgenomen dienen te worden.

Louis van der Kallen.


AESOPOS FABELS: DE AREND EN DE MESTKEVER

 

    


| 02-12-2020 |

 

Aesopus, vaak ook Aisopus genoemd was een Griekse dichter (ca. 620-560 v.Chr.) die bekendheid verwierf door zijn fabels (verhalen) waarin dieren zich gedragen als mensen (personificatie). Het gaat daarbij vooral om de moraal van het verhaal.

De arend en de mestkever

Een arend zat een haas achterna. Overal zocht de haas naar hulp, maar nergens kon hij die vinden. Toen zag hij een mestkever. Hij smeekte de mestkever om bescherming en hulp. De mestkever sprak hem moed in en toen hij de arend zag naderen, eiste hij op hoge toon de haas te laten lopen. De arend had echter niet het minste ontzag voor de nietige mestkever en verslond de haas voor zijn ogen. Vanaf dat moment broedde de mestkever op wraak. Hij hield voortdurend de nesten van de arend in de gaten en in de broedtijd vloog hij in de lucht om de eieren uit het nest te rollen, zodat ze braken. Ten einde raad zocht de arend zijn toevlucht tot Zeus; hij vroeg Zeus om een veilige plek voor zijn jongen en Zeus stond hem toe de eieren in zijn schoot te leggen. De mestkever had het door: hij maakte een bal van mest die hij van grote hoogte in de schoot van Zeus liet vallen. Zeus stond op om de mest van zich af te schudden en brak daardoor per ongeluk de eieren van de arend. Daarom leggen arenden sinds die tijd hun eieren niet meer in de tijd dat de mestkevers tevoorschijn komen.

Moraal

Hoe nietig of onbetekenend iemand ook lijkt, hij kan ooit in de positie komen dat hij zich kan wreken.

Of om met Harrebomée te spreken; “Al is uw vijand maar een mier, nog acht hem als een gruwzaam dier.” Ook in de politiek kan soms een enkeling het verschil maken.

Louis van der Kallen.


BRIEF AAN MINISTER OF SLECHT FUNCTIONERENDE DEMOCRATIE

 

    


| 27-11-2020 |

 

Excellentie,

Al vele jaren ga ik mee in het openbaar bestuur. Vanaf het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw ben ik politiek actief. Ik heb bij tal overheden vele jaren bestuurlijke functies vervuld: 34 jaar raadslid, twaalf jaar statenlid, bijna 50 “bestuursjaren” bij tien verschillende waterschappen over de volle breedte van het land (van Domburg tot Winterswijk, zeg ik weleens). Verder ben ik bij meer dan twintig gemeenten actief geweest in rekenkamercommissies en rekenkamers. Ik hecht zeer aan mijn rechten als volksvertegenwoordiger, aan het goed functioneren van de democratie en aan de rol van de gekozene daarin.

Die rechten zijn in het afgelopen jaar 2020 buitengewoon uitgehold door de manier waarop de overheden menen om te moeten gaan met de uitdagingen die de pandemie ons geeft bij de invulling van haar bestuurlijke taken. Ik ben de afgelopen drie weken twee keer feitelijk buitengesloten (vermoedelijk door falende techniek) bij een vergadering van de fractievoorzitters. Vele malen heb ik delen van een (besloten) vergadering gemist door ‘technische problemen’. Eerder heb ik daar op mijn website over geschreven. https://www.louisvanderkallen.nl/2020/11/12/een-jaloerse-luddiet/

Ik zie velen van mij oudere collega’s worstelen met de ‘techniek’ en de daaraan verbonden procedures. Maar wat nog erger is: de democratie wordt uitgehold, een echt debat en daarmee een goede uitwisseling van argumenten wordt ernstig bemoeilijkt en is grotendeels onmogelijk. Dit tast de kwaliteit aan van het openbaar bestuur en daarmee van de ervaren legitimiteit daarvan. Er ontstaat een verschil in de feitelijke deelname aan het debat en het bestuur. Ook burgers worden ernstig belemmerd in hun participatie aan de menings- en oordeelsvorming door het openbaar bestuur.

Het is, mijn inziens verbijsterend dat overheden ieder voor zich een weg zoeken in de technische ‘mogelijkheden’. In mijn functioneren in dat openbaar bestuur en als volksvertegenwoordiger kom ik minimaal vier systemen geregeld tegen. Als (halve) digibeet vraag ik mij vaak af: kan het niet simpeler? Waarom vergader ik bij mijn gemeente de ene keer via Zoom, dan via Teams en dan via Pexip? Een enkele keer kom ik bestuurlijk ook GoToMeeting tegen. Bij webinars gericht op overheidsdeelname zie ik weer andere systemen.

Het gebeurt met regelmaat dat systemen niet optimaal werken en een raadslid of burgerlid even wegvalt en opnieuw moet inloggen. De voorzitter is dan bijna altijd in staat de vergadering zo te leiden dat het raadslid toch nog zijn of haar ‘woordje’ kan doen. Maar het ‘gemiste’ deel van het ‘debat’ is niet meer goed te maken. Hooguit later te beluisteren.

De twee keren dat ik feitelijk geheel ben buitengesloten zijn voor mijn gevoel een schending van mijn door de kiezer en de wet gegeven bevoegdheden en mandaat. Ik ben dan immers feitelijk belemmerd in mijn rechten en plichten als raadslid en fractievoorzitter. Ook al is dat niet opzettelijk, feitelijk is er dan sprake van belemmering (kneveling) van een raadslid.

De gemeente Bergen op Zoom nadert c.q. zweeft boven de financiële afgrond. De gemeenteraad en het college van B&W proberen te komen tot maatregelen om het tij te keren.

Op donderdagavond was er een beeldvormende bijeenkomst waarin burgers en organisaties hun gedachten konden uiten over de enorme bezuinigingsplannen. Zo’n bijeenkomst behoort feitelijk en qua verordening openbaar te zijn. De techniek liet ons in de steek.

Het is uw taak toe te zien op het functioneren van de democratie, ook in tijden van een voortdurende pandemie, en vooral in tijden dat het functioneren van onderdelen van die democratie zoals nu bij de gemeente Bergen op Zoom buitengewoon belangrijk is.

Dit reikt verder dan vergaderingen van de gemeenteraad. Ook de contacten van het politieke en ambtelijke systeem met de burgerij lijden enorm onder de huidige wijze van functioneren. Feitelijk functioneert het niet of nauwelijks. Nu de pandemie een chronisch karakter heeft, verwacht ik van een hogere overheid een ingrijpen dat leidt tot een herstel van de kwaliteit van het democratisch gehalte van het openbaar bestuur. In mijn beleving is het de taak van uw ministerie en van u als minister dat het democratisch functioneren van organen als gemeenteraden en algemene besturen van waterschappen is geborgd.

Een stemming verliezen is democratie, maar buitengesloten worden door een computersysteem is de ‘dictatuur’ van een machine. En als recht geaarde Luddiet kan ik dat nooit accepteren.

Het huidige (digitale) functioneren van gemeenteraden doet – mijn inziens – geen recht aan de wettelijk regelgeving omtrent het functioneren van het openbaar bestuur. Het verlangt uw ingrijpen. Help de gemeenten en waterschappen dit snel en goed te regelen want het werkt niet en vervreemt de burger verder van haar of zijn overheid. Wees een hoeder van ons hoogste goed, de democratie.

Hoogachtend,

 

L.H. van der Kallen

lid van de gemeenteraad van de gemeente Bergen op Zoom

cc Fracties Tweede Kamer

Kajsa Ollongren, Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, viceminister-president