| 07-02-2022 |
VVD-adviseur Soumaya Sahla heeft haar functie bij de VVD opgegeven. Het lijkt erop dat de VVD haar heeft laten vallen mede door opmerkingen van een Tweede Kamerlid van een andere partij. Sahla was in 2014 (negen jaar na haar arrestatie) door het gerechtshof tot drie jaar veroordeeld wegens verboden wapenbezit en het lidmaatschap van een verboden terroristische organisatie, de Hofstadgroep. Bij de strafoplegging heeft het Hof meegewogen dat zij toen afstand had genomen van de ideeën die zij negen jaar daarvoor had omarmd. Daarna heeft zij blijk gegeven haar leven in een andere richting te hebben geleid en haar maatschappelijke betrokkenheid getoond door actief en constructief meewerken aan een aanpak van de het radicale gedachtengoed. Ze volgde een studie politicologie en daarna ontfermde VVD-coryfee Frits Bolkestein zich over haar. Ik ben geen fan van Frits Bolkestein maar als zo’n persoon met die statuur zich over de ‘terroriste’ Sahla ontfermd en zijn imago aan haar verbindt geeft mij dat enig vertrouwen in haar ‘bekering’ tot goed burgerschap. Het lijkt er nu op dat de VVD alsnog, onder druk van mogelijk negatieve electorale effecten, ervoor kiest om niet achter haar te gaan staan. Wanneer sluit de samenleving iemand, die ‘gezondigd’ heeft weer in haar armen en krijgt die persoon weer een kans om zijn of haar bijdrage aan de samenleving te leveren?
Voor mij roept dit voorval herinneringen op aan een tweetal andere zaken. De eerste is Willem Aantjes. Zijn zonden kwamen pas meer dan 30 jaar na de daad boven tafel. Ook hij was lid geweest van een in mijn ogen terroristische organisatie de Waffen SS c.q. Germaanse SS. Ik ben opgevoed door een moeder die, als zij de mogelijkheid had gehad, eigenhandig iedere SS’er vlak na de oorlog had geëxecuteerd. Ze had zich zeker als vrijwilliger gemeld voor het vuurpeloton. Toch heeft zij mij ook geleerd ieder mens te beoordelen op zijn daden en een kans te geven op rehabilitatie als hij zijn zonde had erkent en boete had gedaan voor zijn zonden. Aantjes had zich in de jaren na de oorlog ontpopt als een dienaar van het volk. Onder andere als fractievoorzitter van de ARP (Anti Revolutionaire Partij) en als medeoprichter van het CDA. Opvallend was dat veel ARP leden net als CPN leden actief waren geweest is het verzet. Ook Aantjes wisselde totaal van gedachte of ging hij, net als Sahla, fout in zijn jeugd door de omstandigheden waarin hij zich toen bevond. Van echt eerherstel is het niet gekomen. Dat werd in 2004 door de CDA partij top afgewezen.
Ik ben niet van het vergoelijken van de daden van Sahla of Aantjes. Sahla heeft haar straf na de veroordeling ondergaan en zich daarna met hulp van Frits Bolkestein ontwikkeld tot een burgeres die zich inzet voor het openbaarbelang. Aantjes kwam zelf tot de inzet voor het openbaarbelang en werd alsnog nadat zijn verleden openbaar werd door zijn omgeving gestraft. Beiden krijgen/kregen, ondanks hun onmiskenbare inzet voor het goede, een soort van levenslang. De vraag is wie of wat wordt ermee gediend?
Ik zelf heb in mijn politieke activiteiten zulke vormen van levenslang ook mogen ervaren. Personen de na een (jeugd)zonde vele jaren werkten als vrijwilliger bij tal van maatschappelijke instellingen en in de politiek en overal en altijd beschikbaar waren voor mensen met een probleem. In mijn ogen hadden zij vele malen hun ‘schuld’ aan de maatschappij ingelost. Toch kreeg zo’n persoon vanwege de eerdere ‘zonde’ geen koninklijke onderscheiding. De regels waren een belemmering vertelde de burgemeester.
Ik ben, zonder de daden weg te poetsen, als het past voor vergeving. In de voorbeelden hadden de personen ernstige fouten gemaakt. Allen hadden nadien hun leven ten goede gekeerd en waren zich in gaan zetten voor de samenleving. Allen hadden getoond te hebben geleerd van hun fouten. Allen hadden zich naar mijn inzicht volledig gerehabiliteerd!!
Maar de maatschappij kijkt er soms anders tegenaan. Dat vind ik jammer en een verlies voor de samenleving. Ook nu zijn er jonge mensen die foute en domme dingen doen. Moeten we die voor de rest van hun leven behandelen als paria? Of moeten we die als ze gemotiveerd zijn tot verandering, eventueel met behulp van mensen als Frits Bolkestein, een kans geven alsnog goede burgers te worden. Dat is voor hen beter en voor de samenleving. Ze kunnen de bakens en leermeesters worden en zijn voor degenen die nog iets te leren hebben.
In de strijd tegen radicalisme en terrorisme is het goed van alle kennis gebruik te maken. Bij het inschatten van iemands verleden en daarmee het risico is een goed hulpmiddel een Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG). In mijn denken is in een democratie alleen de rechter bevoegd tot strafoplegging. Als deze tot uitvoer is gebracht en de ‘zondaar’ daarna aantoonbaar het rechte pad is opgegaan en door zijn of haar daden blijk geeft een goede burger of burgeres te zijn geworden wordt het tijd dat politici onderbuikgevoelens achter zich laten. Ik geef mensen die geleerd hebben van hun zonden graag een kans. Omdat ik weet dat veel mensen hun (nieuwe) kansen te ontnemen hen niet helpt maar de samenleving ook niet. Geef ze kansen en eer hen ook als eer hen ook toekomt voor hun daden.
Ik besef heel goed dat er ook slachtoffers zijn. Dat weten de zondaars ook. Hun inzet na de zonde is vaak ingegeven door dat besef. Dat is hun boetedoening die vaak veel verder gaat dan de rechter ooit heeft opgelegd. Publieke steniging is allang bij wet afgeschaft. Nu nog in onze harten.
