DE UIL EN DE KREKEL

Aesopus, vaak ook Aisopus genoemd was een Griekse dichter (ca. 620-560 v.Chr.) die bekendheid verwierf door zijn fabels (verhalen) waarin dieren zich gedragen als mensen (personificatie). Het gaat daarbij vooral om de moraal van het verhaal.

De uil en de krekel

De uil slaapt altijd overdag. Na zonsondergang, wanneer het rozige licht verdwijnt in de donkere lucht en de schaduwen traag over het bos vallen, komt hij uit zijn holle boom, nog slaperig en knipperend met zijn ogen. Daarna laat hij zijn vreemd “hoe-hoe-hoeoe-oe-oe” geluid weerklinken in het bos en begint hij te jagen op kevers en torren en kikkers en muizen, op alle dingen die hij graag eet. In het bos zat een oude uil die zich erg humeurig gedroeg en niet gauw tevreden was, zeker indien hij overdag in zijn slaap gestoord werd. Op een warme namiddag in de zomer sliep hij in een oude eik. Een krekel kwam voorbij en maakte het geluid dat krekels altijd maken, vrolijk, rasperig en nogal luid. De oude uil stak zijn hoofd naar buiten en zei: “Ga weg van hier, mijnheer. Heeft u geen manieren? U zou tenminste wat respect kunnen hebben voor mijn leeftijd, en me rustig laten slapen!” Maar de krekel antwoordde brutaal dat hij net zoveel recht had op een plaatsje onder de zon als de uil recht had op een plaatsje in zijn oude eik. En daarna werd zijn liedje nog luider en raspte het nog harder. De wijze oude uil wist dat het weinig zou uithalen wanneer hij ruzie zou maken met de krekel. Maar hij was vast van plan om hem te straffen voor zijn brutaal gedrag. Het was alleen jammer dat de krekel niet dicht genoeg bij hem zat. De uil verstopte dus zijn boosheid en begon heel vriendelijk tegen de krekel te spreken: “Wel mijnheer, ik ben nu toch al wakker en kan dus beter maar luisteren naar uw mooie liedje. Maar ik denk net aan iets. Ik heb hier in mijn boom een zeer lekkere wijn staan. En u weet dat elke zanger beter zingt wanneer hij eerst een beetje wijn heeft gedronken. Komt u maar naar hier, dan kunt u samen met mij proeven van die heerlijke drank. En daarna zult u mooier kunnen zingen dan ooit tevoren.” De onnozele krekel was erg blij met deze vleiende woorden. Hij sprong naar het hol van de uil en keek uit naar de wijn, maar zodra hij dicht genoeg was deed de uil “hap” en at de krekel op.

Moraal

Vleierij is geen bewondering. Laat vleierij je waakzaamheid niet verslappen. Politici zijn net als de uil vaak vleiers en belovers. Kiezers, burgers laat u niet beetnemen: probeer het waarheidsgehalte van hun woorden goed in te schatten. Veel is niet wat het lijkt. Dat geldt zeker ook voor de woorden van politici, commerciële gladjakkers, oplichters, en ander gespuis. Geloof niet alles wat u lees en ziet.

Louis van der Kallen.