| 04-06-2021 |
Aesopus, vaak ook Aisopus genoemd was een Griekse dichter (ca. 620-560 v.Chr.) die bekendheid verwierf door zijn fabels (verhalen) waarin dieren zich gedragen als mensen (personificatie). Het gaat daarbij vooral om de moraal van het verhaal.
De arend en de kraai
Een grote arend vloog door de lucht. In een wei zag hij een lammetje staan. Hij dook neer en greep het lam vast met zijn klauwen. Met zijn sterke vleugels vloog hij ermee omhoog naar zijn nest in de bergen. Een kraai zag dit gebeuren en kreeg het dwaze idee dat hij groot en sterk genoeg was om te doen wat de arend had gedaan. Hij deed zijn best om er ook sterk uit te zien en stortte zich met veel gefladder van zijn vleugels op de rug van een groot schaap. Maar toen hij terug omhoog wou vliegen, voelde hij dat dit niet ging, want zijn kleine poten zaten verstrikt in de wol van het schaap. De kraai was zo klein dat het schaap niet eens merkte dat er een vogel op zijn rug zat. De schaapherder zag de fladderende kraai en raadde onmiddellijk wat er gebeurd was. Hij liep naar de kraai en knipte een paar veren weg uit zijn vleugels. Diezelfde avond gaf hij de kraai aan zijn kinderen. “Wat een grappige vogel” zeiden ze lachend, “hoe heet hij, vader?” “Wel kinderen, dit is een kraai. Maar indien je aan hem zou vragen, hoe hij heet, dan zal hij zeggen dat hij een arend is.”
Moraal
IJdelheid, domme overmoed en zelfoverschatting gaan vaak samen. Zo is het met velen ook in de hedendaagse politiek en het openbaarbestuur. Maar ook in de commerciële wereld kom je ze tegen de mensen die met een grote mond en zelfoverschatting carrière maken tot dat ze zich zelve tegen komen. Dan blijkt voor de buitenwereld hun overmoed. Zij zelf geven dan meestal anderen de schuld van hun val van de ‘Olympus’.
Het lijkt op de mondkapjes deal.