| 01-06-2021 |
Aesopus, vaak ook Aisopus genoemd was een Griekse dichter (ca. 620-560 v.Chr.) die bekendheid verwierf door zijn fabels (verhalen) waarin dieren zich gedragen als mensen (personificatie). Het gaat daarbij vooral om de moraal van het verhaal.
Zeus, Prometheus, Athena en de Nar
Zeus had een stier gemaakt, Prometheus een mens, en Athena een huis. Toen wilden zij van de Nar wel eens horen wat hij ervan vond. Deze, afgunstig op hun uitvindingen, zei eerst dat Zeus een fout had gemaakt doordat hij de ogen van de stier niet op zijn horens had gezet. Nu kon het dier niet zien waar hij stootte. Prometheus had volgens hem het innerlijk van de mens aan de buitenkant moeten plaatsen. Daardoor zou je booswichten herkennen en hun bedoelingen doorzien. En tenslotte, waarom had Athena het huis niet op wielen gezet? Dan kon iemand, als hij een boze buurman had, makkelijk verhuizen. Zeus nam de Nar zijn jaloerse kritiek kwalijk en smeet hem van de Olympus.
Moraal
Er is weinig volmaakt, er is altijd wel een vlekje te vinden. Slechts weinigen kunnen omgaan met kritiek. Ook voor de ‘grote’ leiders onder ons denken soms dat kritiek op hen per definitie ondenkbaar is. Veel premiers, ministers en dijkgraven hebben het liefst ‘ja en amen zeggers’ en verzamelen die in hun hofhoudingen.
Ook Harrebomée verzamelde wat gezegdes over dit onderwerp; “Geen meerder gekwel dan jaloezij,” en “De waarheid gezeid maakt haat en nijd.”
Louis van der Kallen.
