| 06-12-2020 |
Aesopus, vaak ook Aisopus genoemd was een Griekse dichter (ca. 620-560 v.Chr.) die bekendheid verwierf door zijn fabels (verhalen) waarin dieren zich gedragen als mensen (personificatie). Het gaat daarbij vooral om de moraal van het verhaal.
De schipbreukelingen en de zee
Een schipbreukeling was op een strand aangespoeld en viel daar doodvermoeid in slaap. Na enige tijd werd hij wakker en bij het zien van de zee verweet hij haar dat ze mensen lokte door er veilig uit te zien, maar woelig en noodlottig werd zodra de mensen in haar macht waren. De zee nam de gedaante van een vrouw aan en sprak: “Beste man, dat moet je mij niet verwijten, maar de winden. Ik verander niet van aard en blijf altijd zoals je me nu ziet, maar de winden storten zich onverhoeds op me en veroorzaken hoge, woeste golven.”
Moraal
Wie geven we de schuld? De plegers van het onrecht dan wel hun opdrachtgevers? De uitvoerders of de beleidsmakers? De ambtenaren of de politici/bestuurders? Anderzijds om met Harrebomée te spreken “Die anderen zwart maakt, is zelf daarom nog niet wit.”
Louis van der Kallen.