WAAROM GAAT HET FOUT? ALFA’S!!!!!

 

    


| 08-02-2020 |

| STRESS IT UP |

Op het politieke schouwtotaal gaat het op bijna ieder schaalniveau (wereld, Europa, Nederland, provincies, waterschappen en gemeenten), in mijn ogen, fout. De politiek lijkt in een proces te zitten waarin polarisatie en confrontatie steeds meer de maat der dingen wordt. Het lijkt een mondiaal proces. Nu is mijn kennis van de (wereld)politiek beperkt. Maar de dagelijkse informatiestroom waarvan ik via CNN, de BBC en Al Jazeera kennis neem geven een beeld van polarisatie, confrontatie en escalerende discussies, het lijkt wel of de narcisten de politiek hebben over genomen. Zelf denk ik dat er een verband is met de opkomst van de ‘sociale media’. Facebook, Twitter, Instagram, YouTube en LinkedIn hebben de wereld veroverd en lijken ons allemaal narcisten te maken. De jacht naar de likes heeft de politiek overgenomen!

Nu doe ik zelf als politicus ook een duit in het zakje. Op facebook ben ik best ingenomen met mijn circa 5000 ‘vrienden’. En het feit dat van de Bergse Partijen qua likes de BSD de grootste is vind ik prachtig. Op LinkedIn behoor ik met circa 14.700 connecties zelfs tot de ‘grote’ jongens. Mijn Instagram pagina (500 volgers) is ronduit saai te noemen, de selfies ontbreken. De foto’s geven een beeld van werkbezoeken en symposia. Alleen de poezen in huis komen een enkele keer langs. Mijn Twitterpagina met pakweg 70 connecties is geen hoogvlieger. Een tweet vind ik veelal een te beperkt middel om enigszins genuanceerd over te komen. Toch ben ook ik blij met iedere like. Maakt mij dat ook narcistisch? Misschien wel een beetje.

Ik zie ik in het haantjesgedrag van veel politici wel een trend. De schuchtere zijn de afgelopen 20 jaar verdwenen. Net als de inhoudelijke onderbouwde betogen. De oneliner is de norm. Daar haal je de media mee. Want ook op de radio of de televisie en in de kranten is het nieuws een staccato van kreten geworden. Politiek in de vorm van tweets, het handelsmerk van Trump, is de norm geworden. Met het grotendeels verdwijnen van de inhoud in de debatten lijkt het alleen nog maar over geld te gaan. De dossiervreters zijn grotendeels uit beeld geraakt nadat ze eerst door de media en hun eigen fracties zijn gemarginaliseerd. Wat blijkt? De bèta’s zijn verdreven door de alfa’s, die in de politiek altijd al dominant waren, zij hebben de bèta’s er stap voor stap uitgewerkt.

Is dat erg? Ik denk het wel. Alfa’s debatteren in een hoger emotieniveau dan bèta’s. Alfa’s twijfelen zelden over hun standpunten. Terwijl bèta’s eerder twijfelen aan hun onderbouwing hebben alfa’s daar geen last van, ze onderbouwen hun standpunten zelden. Ze hebben er geen behoefte aan. Ze denken ‘ik heb gelijk’. Hoe meer gegevens, hoe meer een ander heeft om op te ‘schieten’. Alfa’s zijn in hun studie er van doordrongen dat alles veranderbaar is. Wetten kan je wijzigen. In sociale studies veranderen de trends met grote regelmaat. Bestuurskundige visies zijn tijd en plaatsgebonden. Economische inzichten veranderen ieder decennium. Hoe anders is dat bij de bèta’s! De bèta’s kennen zelfs axioma’s die zij voetstoots aanvaarden. De bèta’s weten ongeacht hun studie dat de energie-, mechanica-, zwaartekracht-, of natuurkundewetten onveranderlijk zijn. Die we hooguit in de loop der tijd beter begrijpen. Dat maakt hun inbreng en stijl in de politiek wezenlijk anders.

Er is heel vaak discussie of in de politiek de vrouwen of de minderheden wel evenredig vertegenwoordigd zijn. Maar niemand lijkt zich druk te maken over het verdwijnen van de bèta’s uit de vertegenwoordigende organen. Ondanks dat er aantoonbaar een correlatie is tussen hun verdwijnen uit de politieke organen en de aard en toon van het gevoerde debat of hoe toekomstgericht de uitkomsten zijn van een debat van bijna louter alfa’s.

Eerder schreef ik o.a. over dit onderwerp een brief aan de Deltacommissaris. Met als voorbeeld de veranderingen in de waterschapsbesturen sinds de invoering van het lijstenstelsel in 2008. De discussies in de Algemene Besturen (AB’s) zijn verpolitiekt en gaan zelden nog over de inhoud maar overwegend over geld. Want de taal van het ‘geld’ is een taal die politici, de alfa’s van deze wereld, nog wel snappen. Discussies in AB’s zouden immers, in de alfa ogen, alleen op hoofdlijnen gevoerd moeten worden. Want ook de alfa’s, de managers, hebben de Dagelijks Besturen en de dijkgraafposities veelal ingenomen. The last of the mohicans zijn de geborgde zetels, waar de bèta’s nog wel sterk vertegenwoordigd zijn, en ook aan die poten wordt gezaagd. Vanuit de politiek klinken keer op keer de kreten om aan die ‘ondemocratische’ weeffout een einde te maken. Politici zijn nu veelal alfa’s. Partijtijgers weten het immers beter. Buiten de ideologische partijen zoals Waternatuurlijk en de Partij van de Dieren en een paar regionale waterpartijen zoals in mijn eigen waterschap West-Brabant Waterbreed en Ons Water, die één fractie vormen, zijn er nauwelijks partijen die de inhoud voorop stellen. Inhoudelijke kennis wordt door de meeste AB leden niet meer nodig geacht. Het besturen op hoofdlijnen is immers het adagium. Dat adagium blijkt in de praktijk zich veelal te beperken tot discussies over geld.

De politieke wereld is nu van de alfa’s hun ‘leugens’ zijn volgens de bestuurskundigen van nu (ook alfa’s) slechts dromen en politici mogen dromen. Ik schreef er in 2014 het artikel ‘LIEGENDE’ DROMENDE POLITICI over.

Een voorbeeld van hoe de overdaad aan alfa’s de boel verkloten is de Programmatische Aanpak Stiksof, de PAS. Je heb een probleem. Europa maant je daar iets aan te doen. Je maakt een ‘plan’ (2015). Op papier probleem opgelost. Iedereen blij. Je voert alleen de leuke dingen van het ‘plan’ uit. De vergunningverlening. De minder leuke dingen zoals de natuurmaatregelen doe je niet of nauwelijks. Die kosten immers geld en dat vinden VVD-bestuurders maar niks. De natuur, dat zijn die linkse zeikers. In 2016 blijkt al; dit ga niet werken. Het loopt uiteindelijk in 2019 spaak. Je geeft iedereen de schuld behalve jezelf en wast je handen in onschuld. Meer weten, lees eens wat ik er eerder over schreef en bekijk in het artikel ook eens de linken.

Ook in gemeenten zoals mijn woongemeente Bergen op Zoom zijn na de dualisering in 2002 de bèta’s grotendeels verdwenen. Ik ben zelf een van de laatste der Mohikanen en ook zij stierven uit. Soms voel ik mij een roepende in de woestijn. Terwijl feiten voor een bèta het karakter hebben van een axioma zijn ze voor een toenemend aantal alfa’s “ook maar een mening”. In de jaren negentig had iedere fractie van drie of meer leden wel een financieel deskundige, nu zijn ze op één hand te telen en dan mag die hand nog een paar vingers missen. Het gemeentelijk financieel systeem. Het kapitaalstelsel is voor raadsleden haast niet te begrijpen. Hoe leg ik een nieuw raadslid uit dat de fouten uit de jaren negentig (geld besparen door geen gebruik te maken van subsidies en later de werken voor de volledige kosten moeten realiseren) tot gevolg heeft dat, nu 25 jaar later, de gemeentelijke tarieven voor de riolen in Bergen op Zoom tot de hoogste behoren van West-Brabant. Het kapitaalstelsel is ook de ‘kat op het spek binden’. Je realiseert nu rotondes, heringerichte straten en pleinen, enzovoort en je knipt de lintjes door en gaat op de foto en de zeven colleges na jou betalen de rekening. Het is dan wel heel aantrekkelijk om in het jaar voor de verkiezingen voor Sinterklaas te spelen als pas in de tientallen jaren daarna de rekening (lening aflossen en rentebetalingen en onderhoud) moet worden betaald. Zeker in een tijd dat je met een negatieve rente leningen af mag sluiten is de verleiding voor de ras-alfa’s wel heel groot. Wie dan leeft die dan zorgt en ‘in de toekomst zullen innovaties de oplossing brengen’ maken het leven van de zorgeloze alfa’s wel erg plezierig. En de bèta’s? Die zijn dan allang uit het wespennest wat zij ervoeren gestapt. En de burgers? Die geloven die vrolijke onbezorgde alfa’s liever dan die sombere bèta’s. Ach deze ‘feiten’ zijn ook maar een mening!

 

L.H. van der Kallen.


    

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.