HET PLUCHE, DE MACHT, HET EIGEN IMAGO, DE EIGEN CARRIÈRE EN DAN PAS: BERGEN OP ZOOM

 

    


| 25-01-2020 |

| NIETS IS MEER HET ZELFDE |

Vanaf het ‘vallen van de hamer’ aan het einde van de raadsvergadering van afgelopen donderdag is niets in mijn lokale politieke wereld meer het zelfde. In de nu bijna 34 jaar dat ik in de gemeenteraad zit heb ik mij nooit gedragen als oppositie. Ik beoordeelde ieder voorstel, van wie dan ook, op de inhoud. Ik toetste dan het voorstel met de kennis die ik had op dat moment en op mijn eigen normen en waarden. Normen en waarden die ik van huis uit meegekregen had. Ik beschouwde ieder raadslid en iedere wethouder als een persoon met het zelfde doel als ik; een beter Bergen op Zoom. Dat heeft altijd betekend dat ik bereid was met iedereen mee te denken. Dus ook met collega’s van andere partijen en ook als het ging over een onderwerp waar ik als persoon of de BSD heel anders over dacht. Dat was voor mij de kern van samenwerken. Ik maakte pas een eind aan een dergelijke samenwerking als de betrokkene moreel, voor mij, door het ijs zakte. En dan altijd slechts voor een bepaalde periode. Want mijn moeder had mij geleerd dat iedereen recht had om fouten te maken en gewaardeerd moest worden als hij of zij zijn of haar zonden had ingezien en zijn of haar leven verbeterde. Kern was de bereidheid je fouten in te zien en vooral verantwoordelijkheid te nemen. Afschuiven of het aanwijzen van een zondebok dat was iets wat onoorbaar c.q. ondenkbaar was. Zeker als daarbij sprake was van liegen. Zoals; ‘het opstappen is haar eigen keuze, zij doet dat zonder druk’. Het bagatelliseren van de eigen rol ten koste van een ander is dan een doodzonde. Bij fouten in collectief verband gemaakt, wordt er ook in collectief verband boete ondergaan of berouw getoond. Was de les van mijn moeder!

De inhoud van het ‘foutenrelaas’ was misselijkmakend en riep bij mij keer op keer de gedachte op; dat kan niet waar zijn! Helder is dat het renovatievoorstel is opgesteld onder verantwoordelijkheid van een andere wethouder en is goed gekeurd door het voltallige college. En dat de raad, met de gedachte dat het een renovatie was, er vanuit kon gaan dat dit voorstel er toe zou leiden dat de Schelp weer voor jaren geschikt en veilig zou zijn. Ik ging er, naar nu bleek onterecht, vanuit dat er een volledige inventarisatie was geweest van de ‘gebreken’ van het zwembad. Dat bleek tot mijn verbijstering onjuist. Het gebouw was op uiterst belangrijke onderdelen al jaren lang onveilig. Brandwerende zaken die in 2013 verbeterd hadden moeten worden waren in 2018 (moment van sluiting) nog niet uitgevoerd. Toch keurde de brandweer in 2017 alles goed. En kreeg het zwembad ( met een toen trotse directeur) het keurmerk Schoon en Veilig terwijl op dat moment de helft van de aardlekschakelaars ondeugdelijk waren en tal van brandmelders “uit geprogrammeerd c.q. losgekoppeld” bleken. Ik schreef eerder: “Deze constateringen gecombineerd met de flagrante schending van de brandwerende vereisten zou het college c.q. enkele collegeleden moeten bewegen conclusies te trekken”. Slechts één collegelid trok haar conclusies. De anderen beloofden voor de zoveelste keer beterschap. Geen solidariteit, geen collegialiteit. Wel beschuldigende vingers en wie of wat is verantwoordelijk discussies. Het pluche, de macht, het eigen imago, de eigen carrière bleek belangrijker. Gezamenlijk de portefeuilles ter beschikking stellen met de bemerking als de raad het wil tot nader order eventueel demissionair aan te blijven en dat ze bereid zouden zijn terug te keren als dat dienstbaar zou zijn in het belang van ons geliefde Bergen op Zoom, kwam niet in hen op. “het belang van Bergen op Zoom was met hun vertrek niet gediend”. Het lam werd geofferd. Eén raadslid verwees naar Pontius Pilatus die waste net als de zittenblijvers zijn handen in onschuld. Maar het is veel erger. De plucheplakkers en de collegepartijen vervulden gezamenlijk ook de rollen van Kajafas de voorzitter van de Sanhedrin (het gerechtshof) en van Herodes Antipas. Slechts één lid werd gedwongen de doornenkroon te dragen en legde de weg af naar Golgotha en werd gekruisigd. Officieel haar eigen keuze. In werkelijkheid onder druk van drie wethouders (anders trekken we de stekker eruit). Mijn walging is te groot om nog te blijven samenwerken.

Ik ben niet meer vergevingsgezind naar de ‘kajafassen’ van de gemeenteraad. Ik bepaal zelf met wie ik wil samenwerken. Dat is niet meer met mensen die door hun gedrag mijn walging oproepen. Ik zal gewoon mijn raadswerk doen. Maar tal van bijeenkomsten gericht op samenwerken zal ik niet bijwonen. Ik zal uitnodigingen tot gespreken met kajafas reïncarnaties ten stadhuize niet eens meer beantwoorden. Ik zal de ‘kajafassen’ van de raad niet meer uitnodigen om samen na te denken over onderwerpen. Bijeenkomsten voor de vorm zoals over integriteit zijn in Bergen op Zoom verloren moeite, verspilling van tijd en geld.

Ik kan de ‘tempel’ niet reinigen van de aanwezige politieke (geld)wisselaars en farizeeërs. Noch ben ik de Hercules die de stal van Augeias kan reinigen. Dat kan alleen de vox populi, de stem van het volk, maar die moeten nog 2 jaar wachten. En ook dan heb ik daar geen hoge verwachting van want die maken al dertig jaar het mogelijk dat in feite twee partijen (GBWP en de VVD) tot elkaar veroordeeld zijn. Waarbij de VVD keer op keer het schoothondje is en iets wat zou kunnen lijken op idealen, standpunten of principes inlevert of verpakt in het stemmen op een krachteloze motie van afkeuring waarvan ze weten dat die het toch niet haalt of niets veranderd. Al 20 jaar levert de VVD haar ‘verlangen’ naar de ontwikkeling van de Auvergne polder als bedrijventerrein in. Met als gevolg een oplopende werkloosheid en steeds meer bijstandsuitkeringen waarover ze dan zelf lekker kunnen klagen.

Zelf ben ik natuurlijk de ‘azijnzeiker’ die van de zijlijn alles beter weet. Maar met twee zetels in de raad en in het bezit van een werkende ruggengraat kan ik brommen maar helaas de tempel of de stal niet reinigen. Toen de BSD na twee verkiezingsoverwinningen vier zetels had, hadden de anderen ook geen zin om de BSD bij een college te betrekken. Een visie en een toekomst van op de centen letten was nog niet het gewenste programma. Maar het wordt anders. Het gemeentelijk financiële systeem staat lang potverteren toe. Maar dat is eindig. Leuke speeltjes realiseren is makkelijk op de pof. Want de kiezer die al dat leuks voorgeschoteld krijgt realiseert zich niet dat die wethouder die bijvoorbeeld de rotonde voor zijn dorp heeft ‘geregeld’ niets anders heeft gedaan dan een plan goedgekeurd, een lening heeft aangegaan, het lint heeft doorgeknipt en de felicitaties en de dankbare stemmen heeft geaccepteerd. Men realiseert zich niet dat de rekening pas de daaropvolgende 30 jaar door andere raadsleden, wethouders en burgers wordt opgebracht. Dat verspillen is eindig want die uitgestelde rekening wordt steeds hoger en hoger en moet uiteindelijk opgebracht worden door dezelfde burgers of hun nazaten die eerst zo blij waren met die wethouders die dat zware werk (plannen goedkeuren, lenen en linten doorknippen) deden. Die hard werkende wethouders en burgemeesters genieten dan al van hun ‘welverdiende’ nieuwe ambten en genieten na van hun ereburgerschap en de mooie woorden van hun afscheid. En in hun vuistje kunnen ze lachen om die onnozele zondebokken die ze iedere keer konden verleiden ook even te genieten van het prachtige, goed betaalde ambt van wethouder. Het zijn de ‘azijnzeikers’ die uit liefde voor hun gemeente blijven die straks uit moeten leggen dat het feest echt over is.

De vraag is, zal het die twee partijen weer lukken een (CDA) onnozelaar te strikken en die met onhaalbare/moeilijke dossiers te belasten. Vast! En mocht het nu niet lukken, ze hebben nog z’n onnozelaar, z’n (zwart) schaap in de pijplijn. Hij behoorde al tot de drie die dit keer de druk tot vertrek van de zondebok opvoerden. En de VVD ‘er, onze weerbare strijder, ach die konden we dit keer al de kastanjes uit het vuur laten halen als nieuwbakken woordvoerder van de Schelp, zal de gedachte van de GBWP wethouders zijn. Die weerbare strijder van de VVD die is zelfs trots en vol vertrouwen op de ‘moeilijke’ taak die hem wacht. Zijn toekomst ligt toch niet hier. De Tweede Kamer, het Europese parlement, Gedeputeerde Staten of een burgemeesterschap is zijn volgende bestemming.

En de raad, het Sanhedrin van Bergen, die laten we een (leer)motie opstellen en dan slikken ze het

‘we zullen hier van leren’ zelfs zonder kokhalzen. Zeker nadat we hebben verzucht hoe “lastig” die raad het ons had gemaakt, hebben ze erbarmen met ons.

En Bergen op Zoom, dat pareltje aan de Schelde, is onderhand de met schulden beladen paria. In de opschalingstendens tot veel grotere gemeenten wordt dit een bruid die niemand wil. Maar ach geen nood. De VVD heeft het antwoord al klaar. Het ligt niet aan ons het ligt aan die vermaledijde ambtenaren.

Voor mij is het helder; na afgelopen donderdag is niets meer het zelfde. De narcisten zullen desnoods door deze autist bestreden moeten worden. Promoveer ik mij daarmee tot Don Quichotte? Vast. Laat de ezel met een gezel op een ezel maar vast ten strijde trekken. Ik vermoed zo maar dat hij daar dan beter van gaat slapen.

 

L.H. van der Kallen.


    

 

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.