VERANTWOORDELIJKHEID NEMEN
Vorige week schreef ik onder andere over het gemanipuleerde onderzoek van wat eens het als onafhankelijk aangemerkte Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) was. Recent bracht het SCP het rapport de sociale staat van Nederland 2017 uit.
De inhoud van dat rapport verraste mij en vele anderen. Nederland lijkt, als je het rapport mag geloven, op een aards paradijs. Zou de werkelijkheid echt zoveel mooier zijn dan het publiek dit ervaart? Na de gemanipuleerde onderzoeken van het WODC, ben ik niet zo snel geneigd dit zomaar te geloven. Ik lees niet alleen onderzoeken, ik praat ook met mensen en kijk om mij heen. En ik constateer dat in ieder geval mijn omgeving zich grotendeels niet in het aardse paradijs waant. Werkonzekerheid, inkomensdaling, onveiligheidsgevoelens. Als ik het SCP rapport mag geloven zijn dat allemaal zaken die leiden onder een ‘ onzuivere perceptie’. Of te wel we zien het verkeerd. We zijn te somber van al die ‘opgeblazen’ berichten in de media. Ik was niet de enige die dacht ligt het aan mij? Ben ik een somber mens geworden? Jeroen Boelhouwer, een SCP auteur zei tegen het FD “sommige van onze conclusies klinken misschien contra-intuïtief. Maar dat komt ook door een luidruchtige minderheid die heel dominant is geworden in het publieke debat en op sociale media.” Dit maakt mij achterdochtig! Zeker toen ik in de Volkrant van 16 december een artikel las over de SCP-directeur Kim Putters, “Elite heeft de morele plicht om te leiden”. Voor mij een ideaalbeeld waarvan ik in de praktijk weinig terug zie. Maar misschien ziet die zogenoemde elite, die in Den Haag de scepter zwaait, die morele plicht zo niet.
“Het is de verantwoordelijkheid van de bestuurlijke elite ervoor te zorgen dat het onbehagen en de onzekerheid in de maatschappij niet chronisch worden”, aldus de SCP-directeur. Hoe, is dan mijn vraag. Door te liegen in rapporten? Zo zijn de afgelopen jaren de werkloosheidscijfers opgeleukt door de definitie te veranderen. Als ik om mij heen kijk zie ik tot op heden niet de zonnigheid voor de gewone man of vrouw. Wat ik wel zie is de verontwaardiging over de cadeautjes voor het bedrijfsleven. De afschaffing van de dividendbelasting, 1,4 miljard euro per jaar! En de voorgenomen verlaging van de vennootschapsbelasting. Nog eens miljarden. Vooral om de grote bedrijven te paaien. Unilever wrijft er zijn kont aan af. Ze verkopen de margarinetak aan een Amerikaanse durfinvesteerder, die nu niet bepaald bekend staat om zijn arbeidsvriendelijke houding. Het wordt tijd dat we niet alleen ophouden met Becel, Bleu Band, Bona, Brio, Croma en Zeeuws Meisje te kopen, maar alle Unilever producten in de ban doen. Te beginnen met de meest profijtelijk verzorgingsproducten zoals Axe, Dove, Rexona en Badedas, in de hoop dat ze gaan luisteren.
Wat waren de jaren zestig en zeventig toch mooi. Boycot acties waren toen heel gewoon. Met de Outspan bloedsinaasappels boycot. Met de kreet “pers geen Zuid-Afrikaan uit” leverden we toen, symbolisch of niet, toch maar mooi een bijdrage aan de afschaffing van de apartheid in Zuid-Afrika.
Helaas is niemand onder de indruk als ik niet meer bij Shell tank of geen Unilever producten meer koop. Wat mij betreft laten we de jaren zestig en zeventig herleven en starten we vandaag de boycot van bedrijven als Unilever, waar winst belangrijker is dan goed maatschappelijk gedrag.