2015 ORKNEY EILANDEN

 

    


6 juni

Vandaag om twee uur opgestaan. Omstreeks drie uur Alexander en Carola in Halsteren opgepikt en afscheid genomen van Ank. De rit naar Schiphol verliep OK. Geen vertragingen. Op P3 de auto op de bekende plek gezet, zodat ik hem zeker makkelijk terug kan vinden. Het is iets verder lopen maar het scheelt stress. De koffers waren we zo kwijt aan de balie van British Airways. Het van te voren met de computer inchecken was zeker behulpzaam geweest om snel klaar te zijn en stoelen te hebben naast elkaar. Het was een vriendelijke jongedame die ons verzekerde dat de koffers door gelabeld konden worden en dat het ondanks onze eerdere ervaringen nu wel goed zou werken. Nu was het wachten op onze eerste vlucht naar Heathrow Londen.  We vertrokken met de Airbus A320 ongeveer 15 minuten te laat. Het landen op Heathrow werd door de drukte vertraagd. We cirkelden drie keer over Londen voordat we landden. Daarna met de bus naar terminal 5. Onze koffers verschenen niet op de band, zodat we mochten aannemen dat het wel goed zou zitten. We hoefden niet echt te wachten op de vlucht naar Edinburgh. Terminal 5 op Heathrow biedt genoeg te bekijken om je even bezig te houden en voor Alexander was er genoeg te zien op het gebied van whiskey’s. De vlucht naar Edinburgh met een Airbus 321 verliep zoals het moet. De landing was met een stevige zijwind, maar dat is voor de piloten van BA niet echt bijzonder. Ook hier verschenen onze koffers niet op de band. Wel bleven enkele mensen tevergeefs op hun koffers wachten. Ook hier vergaapte Alexander zich weer aan het bijzondere wat op het gebied van whiskey te verkrijgen was. Maar kopen en terug in de koffer was ‘nog’ geen optie. Kopen op de terugweg misschien wel maar die reis gaat over Glasgow.

Na een paar uur wachten konden we aan boord gaan van de SAAB F 340 die ons naar Kirkwall zou brengen. Achter mij kwam een verontruste oude dame te zitten die ernstig bezorgd was over het slechte weer met windsnelheden boven de 50 mijl. De stewardess probeerde haar gerust te stellen met: ” ach mevrouw we zijn met dit toestel net heen en weer naar de Shetlands geweest en dat is ook goed gegaan.” Mijn buurvrouw zei tegen mij: “ze komt van Stromness en het is zaterdag ze wil haar afspraakje vast niet missen. Maar wees gerust ze weten echt wel wat ze doen.”. Het vertrek liep forse vertraging op. Bij het inladen van de koffers, dat in dit relatief kleine toestel nog echt handwerk was, ging iets niet goed. Ineens stopte het inladen. Onze koffers bleven met nog twee andere op het karretje staan en er ontstond een stevige discussie tussen de laders. Ik spoedde mij naar de stewardess om mijn zorgen te uiten en helder te maken dat ik onze koffers graag ingeladen zag. Wat me opviel was dat, in tegenstelling tot de andere keren dat we op de eilanden vlogen, er nu geen werkers, zonder bagage, in het toestel zaten maar mensen van de eilanden die terugkeerden van een vakantie. Maar de hoeveelheid van de bagage bleek niet het probleem. Er was iets niet goed gegaan en er waren mogelijk verkeerde koffers reeds ingeladen. Uitladen en controleren was het devies. Enkele koffers gingen terug naar de terminal en onze koffers verdwenen alsnog in het toestel. De wind was geen belemmering om te vertrekken, maar het landen van drie andere toestellen wel. Uiteindelijk vertrokken we en verliep de reis voorspoedig. Flybe/Loganair had zijn werk goed gedaan.

Orkney 2015 (2)

Het vliegveld van London Heathrow in zicht

Kirkwall was nat en winderig. Terwijl Alexander en Carola op de koffers wachtten ging ik bij het autoverhuurbedrijf Tullock langs en werden de formulieren ingevuld. Carola gaf ik op als tweede chauffeur. Een olijfgroene (op het formulier bruine Ford Fiesta) stond voor ons klaar. We gingen snel op weg naar ons huisje in Finstown. Onze huisbaas meldde zich toen we ons al aan het installeren waren. Het was het huisje naast het huisje van vorig jaar. We wisten dus hoe en waar. Het was dan ook een bezoekje van enkele minuten. Na het broodnodige bijkomen en voor Alexander en Carola een bak thee, gingen we op weg naar Stromness. We deden onderweg de boodschappen in het buurtwinkeltje in Finstown. In Hotel Stromness was bijna alles zoals het vorig jaar was. Niet zo verwonderlijk want in onze beleving was er in de honderd jaar daarvoor ook niets veranderd. Maar dat bleek niet helemaal waar. Het menu bleek veranderd! De dienstdoende serveersters waren er grotendeels vorig jaar ook al. Maar nu was er een jongen bij die wij niet eerder hadden gezien.

De zeevruchtenschotel stond tot Alexanders vreugde nog wel op het menu, zij het aangepast, de zeeduivel was vervangen door schelvis en zalm. De kreeft en de coquilles waren gelukkig wel gebleven. Na de linzensoep smaakte hem dit zeebanket uitstekend. Carola ging voor de Piri Piri chicken en als hoofdgerecht voor de filletsteak. Ook haar beviel het meer dan goed. Omdat mijn darmen en maag de laatste dagen onrustig waren, beperkte ik mij tot een lemon sole. Ook die smaakte uitstekend. Toen we de kok zagen wisten we waar het aan lag. Ook hij was er nog. Goede dingen moet je nu eenmaal niet veranderen. In tegenstelling tot vorig jaar was ik gelukkig op de eerste dag van onze vakantie op de been gebleven. Eenmaal terug in ons huisje ben ik vrijwel gelijk naar bed gegaan. Ik was op. Terwijl het niet koud was. Ging ik rillend onder het dekbed. Zo’n reis met opstaan om twee uur is voor een oude baas als ik toch vermoeiender dan je zou denken. 

7 juni
Vandaag was het een dag van uitslapen en bijkomen van gisteren. Ik zelf stond omstreeks zes uur op. De storm was wat geluwd. Het was grauw en grijs en het wolkendek was gesloten. Tegen twaalf uur vielen de eerste gaten in de bewolking en was de zon soms even te zien tussen de steeds witter wordende wolken. Na twee uur was het overwegend zonnig. Alexander was omstreeks acht uur op en Carola tegen tienen. Alexander had de slaap nog niet echt achter zich gelaten en knapte tussen twaalf en twee nog een extra uiltje.

De jongelui maakten in de tweede helft van de middag een wandeling rond Finstown. Omstreeks half zes besloten we weer naar Stromness te gaan om bij de plaatselijk supermarkt, een coöperatie, de voorraden aan te vullen. Daarna gingen we eten bij ons bekende adres Stromness Hotel. Alexander ging voor de piri piri kip, de filet steak en als dessert voor een homemade cheesecake. Carola, ons onverzadigbare eetmonster, besloot tot onze verbazing geen voorgerecht te nemen want ze dacht het anders niet allemaal op te kunnen wat ze ging bestellen. Haar hoofdgerecht werd de geroosterde lamfilets en als nagerecht een homemade gerecht, wat later uit uit appelschijfjes, brood/koek kruimels en custard te bestaan. Het werd kokend heet opgediend. Het smaakte allemaal opperbest. Alleen de steak van Alexander was niet echt medium. Die had wat korter in de pan gemogen. Ik had als voorgerecht een vissoep genomen die goed gevuld bleek met vis en zeer romig was. Hij vulde goed. Misschien voor een voorgerecht wel te goed. Ook ik had de filetsteak genomen  en ik was gegaan voor rare. Hij was tussen rare en medium in. Na iets meer dan de helft gegeten te hebben had ik genoeg. De kinderen verdeelden de buit zodat niets achter bleef. Bij de hoofdgerechten worden naar keuze frites of aardappeltjes geserveerd en een groentenschaal met twee of drie groenten. Na het eten besloten we op zoek te gaan naar het uitzichtpunt waar we vorig jaar ook geweest waren. Nu gingen we te voet. We besloten langs de kust te lopen. Na de voormalige kanonopstelling gevonden te hebben, genoten we van het winderige uitzicht en zagen een veerboot van Nordlink binnenkomen. Dan besef je hoe goed de locatie voor de geschutsopstelling in WW II gekozen was.

Orkney 2015 (8)

Net aangekomen en al heerlijk genietend van het schitterende uitzicht

De terugtocht naar de auto was veel korter in afstand. In tijd niet echt, er was enig oponthoud omdat er nu toch een aaibare poes opdook. Op de heenweg hadden de wel zichtbare katachtigen aan ons geen enkele aandacht geschonken.

Tot haar verbazing mocht Carola naar huis rijden. Met de opmerking: ” heb je even tijd” installeerde zij zich op de bestuurdersstoel en keek hoe alles werkte. Met gemak stak ze de voor mij grote auto uit en zocht de linker rijbaan. Tot de eerste, en op deze route enige, rotonde ging alles goed. Direct na de rotonde was een ingrijpen van Alexander “waar ga jij heen?” voldoende om haar weer op de in Schotland juiste baan te brengen. De rest van de weg was geen probleem en kwamen we veilig thuis en dat is het belangrijkste. Ank werd per telefoon van alles op de hoogte gebracht en voor mij was het om half elf bedtijd. 

8 juni
Vandaag was het voor Orkney begrippen mooi weer. Overwegend scheen de zon tot ongeveer vier uur. Pas na vieren vielen er wat buitjes. Maar die waren niet meer dan wat spetters. In de morgen heb ik zelfs op het bankje bij ons huisje in de zon zitten lezen. Omstreeks 1 uur vertrokken we richting het gebied Tankerness, dat ligt ten noord-oosten van Kirkwall Airport. Buiten een klein wandelingetje langs het ‘strandje’ Mill Sand was er niet veel te zien. Helaas was de archeologische locatie Mine Howe, net als vorig jaar, dicht en uitgestorven. Voor Alexander een teleurstelling. Daarna hebben we de A960 gevolgd richting het gebied Deerness. Carola en Alexander hebben over het strandje aan de Taracliff Bay gezocht naar de restanten van de Dingy’s Howe Broch. Die vielen tegen! Omdat de middag vorderde, hebben we het gebied niet helemaal verkend maar zijn we via de A960 en de B 9050 doorgereden naar wat heet The Gloup. Een diepe ondergrondse doorsnijding van de kustlijn.

Orkney 2015 (21)

The Gloup

Vlak bij het parkeerterreintje bevindt zich een informatieruimte met veel foto’s en opstellingen die iets vertellen over de natuur en archeologische waarden die in het gebied te vinden zijn. Ook is er nadere informatie te vinden over een aantal wandelroutes door het nabij gelegen natuurreservaat. Na de wandeling naar The Gloup besloten we te wandelen naar de Brough of Deerness. Een rotsformatie voor de kust die steil vanaf zeeniveau op rijst.

Orkney 2015 (26)

De wandeling naar de Brough of Deerness

Op de Brough bevinden zich de resten van een nederzetting en een kapel. De laatste is nog goed zichtbaar inclusief het altaar, waarop ik na de zware klim omhoog even heb uitgerust. Op de heenweg hebben we een route gevolgd dicht bij de kustlijn. Een route die begaanbaar was en soms leek op een pad. Op de terugweg kozen we bewust voor de wat hoger gelegen vermoedelijke officiële route.

Orkney 2015 (30)

Resten van een nederzetting en een kapel, waar het even rustig vertoeven was

Orkney 2015 (34)

Op de terugweg

We besloten te rijden naar een bistro met een bijzondere eigenaar die we vorig jaar hadden ontmoet. De Skerries Bistro  ligt aan de zuidkust van South Ronaldsay en dat is een heel eind rijden vanaf ons huisje en vanaf Deerness. Gelukkig gingen ze precies open toen wij aankwamen en bleek Hamish in de buurt. Hij herkende ons niet direct, maar gedurende het gesprek ging het hem dagen en vulde hij onze herinneringen aan met de zijne. We hadden voor Hamish het boek “Opgravingen in Bergen op Zoom” meegenomen. Hamish vroeg om er een handtekening in te zetten wat Alexander met tekst met liefde deed. Alexander en ik bestelden als voorgerecht de garnalensalade. Carola koos voor het ’trio Orkney Salmon’ dat bleek zalm op drie manieren. De voorgerechten gingen er goed in. Wat er ook goed in ging waren de zachte en toch compacte broodjes. Het smaakte net als vorig jaar: allemaal uitstekend. Met de goede herinneringen aan de scallops van vorige jaar koos Alexander ook nu voor de met de hand opgedoken coquilles. Ze waren zoals vorig jaar: nergens beter! Carola koos de vlees lasagne. Ook dat was geen teleurstelling het verdween in een rap tempo. Ook de aardappelbrokjes van mij en Alexander vormden een welkome energiebron voor onze Carol. Ik was gegaan voor de salmon patties het gerecht wat Carola vorig jaar had gegeten en dat haar goed was bevallen. Ik kon dat oordeel bevestigen. Als nagerecht koos Alexander voor de ‘Orkney fudge cheesecake’. Zijn commentaar: nergens zo goed als in Engeland.

Voldaan gingen we op huis aan. Onderweg deden we in Kirkwall nog even boodschappen bij Tesco. Helaas hadden ze geen Aleve of Midalgan. Ik zal het nog even moeten uitzingen met de paar Aleve tabletten die ik heb meegenomen. Het is jaren geleden dat ik zo’n pijn had in mijn benen. Morgen toch maar even op zoek naar een apotheek. 

9 juni
Vandaag sluierbewolking met geregeld de zon die tegen 6 uur in de middag steeds vaker achter de bewolking verdween. Vandaag een dagje Kirkwall. Aan het begin van de middag zijn we vertrokken richting Kirkwall. De eerste bestemming was de locatie van Highland Park, één van de in Kirkwall gevestigde whisky producenten. Alexander ging de excursie bespreken. Hij met een uitgebreide proeverij. Carola en ik zijn niet zo van de whisky, dus proeven, laat staan uitgebreid proeven laten we graag aan de expert over. We reden daarna naar de Tesco en parkeerden daar de auto. Dat is makkelijk te vinden en ik hoef dan met de auto het centrum niet in. Maar niet onbelangrijk, we zijn immers zuinige Hollanders, het is gratis. Niet dat parkeren in Kirkwall duur is. Aan de rand van het centrum, kun je ‘bewaakt’ ( het terrein ligt voor het politiebureau), voor het kapitale bedrag van £ 1 een hele dag parkeren. Het starttarief is 40 pence voor het eerste uur. Dat is centrum bezoek bevorderen! Wethouder Linssen zou er een voorbeeld aan kunnen nemen!

Orkney 2015 (83)

We starten met een bezoek aan de restanten van het kasteel/paleis van de Earls. Ik maakte nog een foto van een hoog geëerd gezelschap dat zich vanuit een prominent raam op de eerste verdieping liet vereeuwigen aanschouw de adellijke houding en welwillendheid.

Orkney 2015 (62)

hooggeëerd gezelschap

Daarna bezochten we het voormalige paleis van de bisschop. Daar lukte het Alexander om een wel heel hoog verheven (kerktoren niveau) jonkvrouwe vast te leggen op de gevoelige plaat.

Orkney 2015 (78)

jonkvrouwe op kerktorenniveau

Onderstaand nog foto’s die een aardige indruk geven van de restanten van het kasteel/paleis van de Earls en het voormalige paleis van de bisschop.

Orkney 2015 (40)

kasteel/paleis van de earls

Orkney 2015 (42)

Galerij in het kasteel/paleis van de Earls

Orkney 2015 (43)

Keuken van het paleis/kasteel van de Earls

Orkney 2015 (49)

Ontvangstzaal van het kasteel/paleis van de Earls

Orkney 2015 (56)

Vrouwelijk schoon

Orkney 2015 (69)

Grote zaal Paleis van de Bisschop

Orkney 2015 (58)

Vanuit het Paleis van de Bisschop hadden we een mooi uitzicht op de Kathedraal en de begraafplaats. Aan de kathedraal hebben we vorig jaar een bezoek gebracht, dus die sloegen we nu over.

Orkney 2015 (74)

Uitzicht op de kathedraal en de begraafplaats

Orkney 2015 (82)

imposante toegang tot de Kathedraal

Toen togen wij richting de winkelstraat. Waar we op een achterplaatsje een winkeltje ontdekte waar we kaas in pepertjes kochten, koekjes van meel van de Orkney’s die we vorig jaar lekker vonden en hadden gekocht bij een molenaar, een plak “apple crumble chocolate” (Carola’s idee van lekker!) en Alexander whisky miniatuurtjes.  Verderop in de straat vonden we een apotheker. Geen Aleve of Midalgan maar wel zaken die mogelijk qua werking in de buurt zouden kunnen komen. We kochten ook een middeltje wat misschien zou kunnen helpen tegen het ontstoken tandvlees van Alexander. Onderwijl kocht Alexander het eerste archeologische boek van deze reis.

Toen begon de speurtocht naar een winkeltje waar Alexander een jaar geleden miniatuur Dalecs (machines uit de Doctor Who serie) gezien had. In zijn herinnering was het een winkeltje nabij een steegje waarin vorig jaar gewerkt werd. Na vele omzwervingen dachten we het steegje gevonden te hebben. Maar geen winkeltje laat staan Dalecs! We begonnen te twijfelen aan onze herinnering. Was het dan misschien ergens anders?  Daarna vereerden wij de plaatselijk VVV met een bezoek. Op zoek naar informatie over de veerdiensten. Wat was het eerste wat wij vonden? Dalecs! Ze waren te koop bij Harray Potter in Stromness! We verlieten de VVV met de veerdienst informatie en met een aantal inkopen. Mijn benen vertelden mij dat we klaar waren met lopen en ter plekke of in Stromness gingen eten. Het werd op verzoek van mijn gezelschap ter plekke. Het Albert Hotel.

Carola ging voor de tomatensoep. Die bleek met een vork te eten. Machtig, vullend en lekker. Alexander ging voor de ‘crispy chicken goujons’, crispy en lekker. Carola had spijt van haar keuze. Ik denk dat ik wel weet wat ze daar een volgende keer zal bestellen. Ik ging voor een garnalencocktail. Die kon er mee door. Het erbij geserveerde beboterde brood vond Carola wel lekker. Als hoofdgerecht koos ik de homemade lasagne. Daar was niets mis mee. Het smaakte goed. Carola bestelde de ‘Hunter’s chicken sizzler’ die ging er tot het allerlaatste vastgebakken kruimeltje in. Het smaakte! Alexander bestelde een Cajun gespijsde zalmfilet. Het smaakte goed maar de tandvleesproblemen ontnam veel van het genoegen. Na een bezoek voor wat boodschappen aan Tesco togen we huiswaarts waar we tegen achten de bank op zochten. 

10 juni
De dag begon bewolkt. In de loop van de dag brak de bewolking en tegen vier uur was het bijna helemaal helder en zonnig. Vandaag vertrokken we omstreeks half twee richting Stromness. We parkeerden zoals gebruikelijk op het parkeerterreintje voor de Ferry Inn. Overdag is het daar tot vijf uur betaald parkeren voor maximaal 3 uur parkeertijd. Vlak nadat we aan de wandeling begonnen zag ik ineens fier, boven alle masten in de haven uit, de Nederlandse vlag wapperen aan een prachtige driemaster. Het bleek de Thalasse. We liepen een pier op om dit prachtige schip te fotograferen.

Orkney 2015 (97) Orkney 2015 (98)

Daarna togen we naar de Harray Potter shop op zoek naar Dalec’s en mogelijk ander aardewerk. Het was een piepklein winkeltje met een praatgrage, tree huggende, TV loze, circa vijftigjarige verkoopster die alle ambachtslieden en kunstenaars van het eiland trachtte te promoten. Ze verkocht toch mooi voor ruim £ 70 aan Alexander. De kans is groot dat we ook aan de echte Harray Potter, Andrew J. Appleby te Harray een bezoek brengen om te kijken of hij ook replica’s kan maken. Carola en Alexander brachten de aankopen terug naar de auto, terwijl ik vast doorliep naar het Stromness museum. Onderweg wist ik al dat ik lang op ze zou moeten wachten. Het winkeltje catprotection was open met als hoofdattractie de rode kater Moxie en ik kwam op de route ook nog een prachtige lapjes poes tegen die zich door mij graag liet aaien. Ik kon inderdaad wachten. Een oude man is geen partij voor naar later bleek drie poezenbeesten.

Orkney 2015 (91)

Moxie

Uiteindelijk werd het museum bereikt. Zoals op de eilanden gebruikelijk, is een plaatselijk museum een allegaartje van allerlei spullen die verhalen over de eigen helden en geschiedenis vertellen. In dit geval vooral scheepvaart, een ontdekkingsreiziger in het hoge noorden van Canada, visserij en walvisvaart, het afzinken van de Duitse vloot in 1919 in Scapa Flow en natuurlijk archeologie. In de resterende openingstijd werd de benedenverdieping al niet helemaal bekeken, laat staan de bovenverdieping. We zullen terug moeten keren. Dat is geen probleem want onze kaartjes blijven een week geldig. Misschien een idee voor het Markiezenhof?

Na het sluiten van het museum liepen we naar de haven en gaf Alexander zich geheel over aan zijn gave, fotografie in opdracht. Een kreeft in een steen, een hotel en een wat stijve blote dame.

Orkney 2015 (103)

Hotel Stromness

Orkney 2015 (92)

Niet alleen kreeft voor het avondeten!

Orkney 2015 (100)

Voor het avondeten kozen we dit keer niet voor Hotel Stromness, dat was al op de foto gezet. We kozen voor de Ferry Inn. Carola koos als voorgerecht de Orkney Grimbster cheese (gefrituurde kaas met een gepaneerd korstje). Het smaakte haar wel. Alexander ging voor een krab en garnalen cocktail. De echte krab en de garnalen smaakten hem goed. Ik ging voor een chowder, een gerecht dat ik in dat restaurant ook vorig jaar een keer genomen had. Het is een soort gebonden vissoep en bevat allerlei soorten vis en aardappelen. Ik at ongeveer de helft en Alexander en Carola maakten de rest soldaat. De niet visliefhebber Carola keek wel even vreemd op toen ze kauwde op iets taais, het was een stukje inktvis. Nu weet ze hoe dat proeft.  Als hoofdgerecht ging Carola voor een 8 oz. sirloin steak met pepersaus. De steak smaakte goed maar koelde wel snel af. De pepersaus ging na proeven voor haar gelijk in de ban. Veel te heet. Alexander ontfermde zich er snel over, hij houdt wel van gepeperd. Alexander had een plateau zeevruchten. Een mooi bord met tal van lekkers wat de zee voortbrengt. Maar nadat hij de kreeft bij Hamish in de Skerries bistro heeft gezien is iedere andere kreeft te klein.  Hoewel ik een gegrilde zalm had besteld kreeg ik een gegrilde haddock. De schelvis smaakte goed. Op de terugweg reed Carola en inclusief de boodschappen doen bracht ze ons omstreeks  acht uur veilig thuis. 

11 juni
Het weer viel tegen. Er was mooi weer voorspeld maar het bleef alleen tot pakweg half elf zonnig. Daarna betrok het en dat bleef bijna de hele dag zo. De bewolking werd wel zo nu en dan wat dunner. Omstreeks half acht kwam min of meer permanent een bleek, maar voor het rijden lastig, zonnetje door. Laag staand en soms recht voor onze rijroute.

De eerste stop was Harray Potter. Alexander wilde graag aan de heer Appleby, de pottenbakker, vragen of hij misschien iemand wist, wie in staat was replica’s te maken van een soort van bewerkte ballen gevonden bij Skara Brae en elders in Schotland. Helaas de heer Appleby was afwezig. Hij was bier aan het regelen voor zijn boekpresentatie. Onze conclusie was dan gaan we daar binnenkort maar naar toe. Daar zou hij immers wel aanwezig zijn. Alexander kocht er nog wel twee zwarte Dalec’s. De tweede stop was de Tingwall ferryhaven waar we de ferry naar Rousay boekten. Met maar negen autoplaatsen en weinig afvaarten was het een beetje puzzelen, maar zaterdag gaan we. Qua weer misschien niet de mooiste dag maar voor een echte liefhebber mag dat de pret niet drukken.

Daarna richting Kirkwall om te pinnen en dan naar de plek waar ik Alexander en Carola af ging zetten voor een mooie wandeling. Hun startplek was de parkeerplaats bij een lokatie die op de kaart aangegeven staat als Springfield. De wandeling ging eerst naar het Covenanters Memorial en daarna langs de kustlijn naar het noorden naar Mull Head en dan weer langs de kustlijn naar het zuiden langs de Brough of Deerness en The Gloup naar een parkeerplek bij het informatie centrum voor het Mull Head reservaat. Het werd een bijzondere tocht. Niet alleen vanwege het landschap en de vele vergezichten, maar voor het eerst, en mogelijk voor het laatst, van hun leven zagen ze een groepje Orka’s. Zeker twee volwassenen en minimaal twee jongere. Wilma (mijn nicht) en haar man Andre reizen al jaren de wereld rond onder andere op zoek naar walvisachtigen en hen was het nog nooit gelukt ze te spotten. Bij de Brough, waar ik ze opwachtte, kwamen ze vol van wat ze gezien hadden aan. Ik had het helaas gemist. Maar was blij met hun ervaring. Zien van Orca’s in de natuur is een ervaring om nooit te vergeten.

Orkney 2015 (139)

Ook zeehonden lagen op hun gemak de wandelaars te bestuderen

 Orkney 2015 (126) Orkney 2015 (145)

 

 

Orkney 2015 (164)Orkney 2015 (167)Orkney 2015 (168)Orkney 2015 (170)

 

Op de afzetplek was nog iets bijzonders. Gelegen in de middle of nowhere parkeerde vlak na onze aankomst een bus, een mobile bibliotheek. De chauffeur vertelde dat dit een plek was waar mensen naar toe kwamen. Ik vond het een raar verhaal. Maar toen ik wegreed kwam er wel een auto de parkeerplek op gereden.

Orkney 2015 (104)

De volgende stop was het restaurant van Hamish. We waren weer de eerste klanten. Carola en ik namen een groentesoep. Het bleek een gebonden wortelsoep. Voor een wortelsoep vast niet slecht, maar onze verwachting was anders. Alexander nam de ons wel bekende garnalensalade, die was goed. Als hoofdgerecht nam Alexander een halve kreeft. Kijk naar de foto en oordeel zelf! Hij zag er niet alleen fantastisch uit hij smaakte Alexander ook fantastisch en dat voor £ 20!!

Orkney 2015 (182) Orkney 2015 (183) Orkney 2015 (184)

Carola die, op zalm na, niet houdt van vis ging voor de zalmkoekjes, net als vorig jaar smaakten ze uitstekend. Ik ging voor de heilbot. Een prachtig en heerlijk gerecht. Alexander nam als nagerecht de Orkney fudge cheese die hij in dit restaurant al eerder nuttigde. Het was geen teleurstelling. Carola nam een fruitcake. Hij smaakte fris en lekker. Ik nam ook een paar happen en deelde haar oordeel. Inclusief de drankjes kostte deze maaltijd £ 81.50 geen geld voor het gebodene van hoge kwaliteit. Ik kan de Skerries Bistro op South Ronaldsay van harte aanbevelen.

Orkney 2015 (185) Orkney 2015 (186)

Net op de terug weg naar ons huisje ontdekte Alexander de vermissing van zijn gekochte Dalec’s. Had dr. Who ze geëlimineerd of had vader ze, in een vlaag van verveling, onoplettendheid en opruimwoede, per ongeluk met het opruimen van de auto in de afvalbak op het parkeerterrein bij The Gloup weggegooid? Na een grondig leeghalen van die afvalbak bleek het laatste. Na veel afval van onbekende herkomst dook het verfrommelde zakje met de twee mini Dalec’s, tot grote opluchting op. Waarna we de afvalbak weer vulden.

Eind goed al goed. Omstreeks tien uur, Engelse tijd, vleide ik mijn pijnlijke benen op de bank en keek naar het Schotse journaal. 

Orkney 2015 (188)

Na het eten konden we op de terugweg nog genieten van een mooie zonsondergang

12 juni
Vandaag was het weer redelijk. In de vroege morgen heel helder en zonnig. Maar om acht uur was het geheel bewolkt en viel er een buitje. Verder bleef het gesloten wolkendek bijna de gehele dag.

Vroeg in de middag gingen we naar Stromness. Er werden wat presentjes gekocht en wat boeken. En heel veel poezen geaaid en met snoepjes verleidt.

Orkney 2015 (196)

Uiteindelijk bereikten we toch het museum en werd de tentoonstelling op de eerste verdieping bekeken. Op de terugweg naar de auto werden wederom veel poezen geaaid en gevoederd.

Orkney 2015 (201)

Omstreeks half zes richting Kirkwall voor de boekpresentatie van Andrew Appleby, die Alexander zou bezoeken. Bij het uitrijden van de oprit van ons complex verbaasden we ons over de file van gauw 300 meter vanwege wegwerkzaamheden. Wij gingen de goede kant op. Terwijl Alexander de boekpresentatie bezocht deed ik boodschappen bij Tesco. Omstreeks acht uur was hij vol met verhalen terug bij de auto. Op de terugweg naar Finstown werd getankt.

Bij thuiskomst was Carola begonnen met het bereiden van een pastamaaltijd en bleek er een wasje in het gangetje te hangen. De maaltijd werd in twee gangen genuttigd en smaakte wonderwel. We gingen vroeg naar bed zodat we goed voorbereid aan de dag van morgen zouden kunnen beginnen. 

13 juni
Vandaag was iedereen vroeg uit de veren omdat de boot naar Rousay niet op ons zou wachten. Het weer zou de hele dag wisselvallig blijven met mooie luchten en relatief veel zon. Met weinig wind en zo nu en dan een spatje regen. We vertrokken omstreeks acht uur om op tijd te zijn in Tingwall voor de ferry. Bij aankomst lag de Eynhallow, genoemd naar een klein eilandje tussen Mainland en Rousay, al klaar. Mijn bange vermoeden werd bewaarheid. Het is een schip dat je achteruitrijdend op moet. Ik ben daar geen ster in en ook Carola dacht: dat moet snel en goed, doe mij maar even niet. Van het schip kwam een jonge vrouwelijke dekhulp die bereid bleek de voor mij grote Ford Fiesta aan boord te rijden. Bijkomend voordeel: onze auto kwam als laatste aan boord, dus ik mocht als eerste wegrijden. Ze was verguld met de £ 5 tip. Hoewel ze bleef zeggen dat het teveel was. Maar het was een kleine prijs voor mijn opluchting. Circa 30 minuten later liepen we het haventje van Rousay, Brinian, binnen. Ons eerste bezoek was het Heritage Centre. Daar was veel informatie over het eiland en de opgravingen te lezen. Daarna begon onze tocht langs tal van opgravingen.

Orkney 2015 (206)

De ferry naar Rousay

De eerste was Taversoe Tuick. Een tombe in twee verdiepingen. Toen Blackhammer en daarna Knowe of Yarso, dat we bereikten na een steile klim. Alexander zijn enthousiasme groeide met iedere tombe. Alexander en Carola besloten nog twee hooggelegen tombes te zoeken die wel op de kaart stonden, maar waar geen richtingbordjes van waren te vinden. Ik besloot terug te keren naar de auto en hen via de weg te volgen. Nabij het gehucht Hullion spotte ik hen weer. Ze waren op zoek naar de Knowe of Lairo, die ze uiteindelijk vonden. Ik probeerde hen ook te bereiken maar dat lukte niet direct. Toen een vrouw mij over een hek zag klimmen wees ze mij een makkelijker weg en kon ik de kinderen bereiken en hen de route naar de auto duiden.

Orkney 2015 (214)

De tombe van Taversoe Tuick

Orkney 2015 (229) Orkney 2015 (234)

Orkney 2015 (238)

Op de weg naar de twee hooggelegen tombes hadden Alexander en Carola nog een mooie ontmoeting

De tombe Knowe of Lairo bleek een heel bijzondere. Ik ben er zelf wel bij geweest maar niet in. De tombe ingang was heel laag en circa drie meter lang. Alexander kon alleen maar tijgerend en ontdaan van jas en trui zich er door wurmen. De tombe is bijzonder omdat hij in tegenstelling tot de anderen van binnen lang, smal en hoog is. Omdat bordjes ontbreken en je hem van de weg niet snel als zodanig herkent zullen slechts weinig mensen er van kunnen genieten zoals Alexander en Carola.

Orkney 2015 (244) Orkney 2015 (245) Orkney 2015 (246) Orkney 2015 (251)

Nabij het gehucht Hullion wasten de kinderen hun handen en armen in een beek. De blubber op hun broeken droogde in de loop van de dag op.

De volgende stop was Mid Howe. Broch en tombe.

Orkney 2015 (257)

Broche of Mid Howe

Deze tombe is afgedekt ter bescherming tegen weer en wind. Vanaf de weg zagen we een groot gebouw, veel groter dan welke tot nu toe bezichtigde tombe. Toen we het gebouw betraden waren we met stomheid geslagen. De tombe vulde dit gebouw. De tombe is volgens Historic Scotland 32,5 meter lang met muren tot wel 5 meter dik, opgebouwd met stenen die grotendeels niet uit de directe omgeving kwamen vulden vrijwel het gehele vloeroppervlak. Middels een loopbrug was de onderliggende tombe (zonder dak) te bekijken. Het bouwen moet een enorm werk zijn geweest.

Orkney 2015 (260)

Tombe van Mid Howe

Orkney 2015 (271)

Tombe van Mid Howe

Daarna werd de broch met bijgebouwen bekeken.  Ik besloot terug te keren naar de auto wat een hele klim was.

Orkney 2015 (274)

Broch van Mid Howe

Orkney 2015 (285)

Broch van Mid Howe

Orkney 2015 (295)

Broch van Mid Howe

Alexander en Carola besloten de op de kaart staande wandelroute langs nog enkele interessant lijkende locaties te nemen. Dat bleek een teleurstelling, geen bordjes en feitelijk geen wandelpaden. Na een uur kwamen ook zij bij de auto aan. Wel veel zeehonden gezien maar weinig zaken die wel op de kaart stonden. Hoewel een dag van ruim acht uur lang lijkt, vlogen de uren om. 

We besloten de ‘rondweg’ verder te volgen. We genoten van een aantal vergezichten en stopten bij Nousty Sand. Een strandje met veel stinkend rottend zeewier. Nabij Faraclett wilden Carola en Alexander nog een wandeling door een natuurgebied maken, maar dat strandde op een wei met stieren. We besloten richting de haven te gaan en daar wat te drinken.

Onderweg kwamen we bij de locatie Bellona, circa 800 meter landinwaards gelegen, wel heel bijzondere zaken tegen. Een vuurtoren en omhoogstekende walvisstaart en onze ferry gestrand op een berg.

Orkney 2015 (330) Orkney 2015 (331) Orkney 2015 (332)

Bij de haven dronken we wat in een bar/restaurant zoals alleen de Britten ze kennen met roddelende lokalo’s aan de bar. Circa 4 procent van de lokale populatie van 200 bewoners zat om vijf uur in de middag binnen. De warme choco smaakte mij uitstekend en terwijl Alexander nagenoot van een Scapa whisky besloten Carola en ik nog even het dorp Brinian te bezichtigen. We bekeken het oorlogsmonument en een winkeltje met lokaal gemaakte ambachtelijke ‘kunst’. We kochten een door lokale schoolkinderen gemaakte sleutel hanger. De vriendelijk dame vertelde honderduit en verpakte de hanger in een zelfgemaakt zakje van uit een vogeltijdschrift geknipte plaatjes. Carola vond nog een rode kater die onze harten stal. Er werd een spurt gemaakt naar de auto om ook deze allemansvriend te voeden. Maar al snel riep de Eynhallow ons weer. Zij zou niet wachten en het was de laatste afvaart. De jonge dekhulp zette de auto weer veilig aan boord en was blij met de tip. Hoewel ze steeds benadrukte dat het niet nodig was. En weer konden we als eerste auto van boord. Op de vaart terug genoot Carola op het bovendek/op de brug van de zon en de zeewind. Ondanks de bemodderde kleding, die al wat toonbaarder was geworden door wat afkloppen, besloten we rechtstreeks naar Stromness Hotel te gaan. We hadden honger na zo’n dag in de buitenlucht.

Het menu bleek veranderd en dat maakte kiezen wat moeilijker. Alexander ging voor de sesam chicken. Geen slecht gerecht maar hij vond de smaak van de sesamzaadjes te overheersend. De chicken sizzler ging er ondanks, naar de mening van Alexander, te weinig saus in als koek. Zijn nu bijna traditionele nagerecht cheesecake verdween rap. Carola ging voor de heldere groentesoep. Na alle gebonden soepen was dit bijna Nederlandse recept meer dan welkom. Daarna ging ze voor een steak pie. Een stoofpotje met een bladerdeeg broodje dat warm opgediend wordt en goed smaakte. Ik at een garnalencocktail en een gegrilde zee schotel. De vis smaakte goed maar de coquilles zijn aan mij niet besteed. Na boodschappen doen bij The Co-operative kwamen we tegen negenen, met Carola aan het stuur weer veilig thuis.  

14 juni 
De hele dag was het wisselend bewolkt met zo nu en dan een buitje en wat zon. Na de vermoeiende dag van gisteren was iedereen lui en niet vooruit te branden. Carola had gisteren tot over twaalven in bad gelegen en was de laatste die opstond. Tegen vijven besloten Carola en Alexander in de buurt een wandeling te maken en ontdekten een park, dat op kosten van een privé persoon was aangelegd, voor de gemeenschap van Finstown. Een fors park voor een klein plaatsje. Ik zie dat in Bergen niet zo gauw gebeuren. Tegen zevenen reed Carola ons naar Stromness voor het avondeten.

Alexander en Carola namen een gezamenlijk 2-persoons voorgerecht. Een schaal gevuld met kleine gerechtjes van kip, vis, gekruide groenten. Het beviel. Ik was gegaan voor de groentesoep die goed smaakte en Carola die een deel opat deelde die mening. Ook het bijgevoegde broodje was heerlijk. Alexander en ik gingen voor de filet steak het smaakte goed, maar rare en medium zijn hier toch wat anders dan bij ons. Wederom was de medium van Alexander te ver door gebakken. De rare van mij had ook wat minder door gebakken mogen zijn. Carola ging voor de chicken haggis. De haggis was lekker, maar de kip was wat droog. Alexander nam als nagerecht, even nadenken… Cheese cake! Hij zal in Bergen af moeten kicken. Na een bezoek aan de supermarkt voor onder andere Strepsils voor mijn keelpijn bracht Carola ons weer veilig thuis.  

15 juni 
Vandaag gingen we omstreeks half een naar Kirkwall in de verwachting dat de excursie bij Highland Park om half twee was. We hadden ons vergist, het was half drie. We gingen toen maar naar de haven om onze vaartocht naar North Ronaldsay en Papa Westray te bespreken. De twee meest noordelijke eilanden. We varen met de ferry en vertrekken voor de terugtocht als de passagiers en vracht zijn uitgeladen en de nieuwe lading passagiers en vracht weer is ingeladen. Daarna zijn we medicijn voor Alexander zijn tandvlees op voorraad gaan kopen. Eindelijk hebben we iets gevonden dat net als het niet meer verkrijgbare Bocasan helpt. Het is echter in Nederland vermoedelijk niet verkrijgbaar dus kochten we de gehele voorraad (drie doosjes gel) op. Het is immers tot 2017/2018 goed en in de koelkast vermoedelijk langer. Daarna nog een cadeautje voor mij zelf besteld. Een kilt speld. Een zilveren bijl met runen inscriptie. Morgen kunnen we hem op halen. Daarna gingen we terug naar Highland Park. De gids was een aardige man op leeftijd, die met liefde en passie sprak over het bedrijf maar vooral over de ambachtelijke manier van whisky bereiding.  Ik begrijp nu waarom deze whisky zo veel kost. Feitelijk is de bereiding nog hetzelfde als meer dan honderd jaar geleden. De nieuwste oven is meer dan honderd jaar oud. Het keren van de ontkiemende gerst gebeurt, net als bij het begin van hun productie (1798), nog met de hand. Alexander genoot. Het proeven ( Alexander zeven jaargangen) van 12 tot 30 jaar oude malts is een staaltje van promotie. Buiten ons was er een echtpaar van de Hebriden en twee mannen uit Zweden, de proever en een relatief jongeman die notities maakte en soms aan de discussie deelnam als met name de proever er om vroeg. Het proeflokaal was alleen al een bezoek waard. De inrichting was bijna museumwaardig. Maar ook verkoopgericht. De mannen kwamen goed over en namen de tijd. In mijn ogen kreeg Alexander een compliment toen hij in tegenstelling tot de anderen stelde dat de 21 jarige voor hem het lekkerst was. De proever reageerde daarop met de opmerking dat de Highland Park whisky vermoedelijk rond het 20ste jaar haar optimum bereikte.

Orkney 2015 (359)

De ontvangsthal van Highland Park

Orkney 2015 (360)

De gids die ons rondleidde had ook in Vlissingen gewerkt

Orkney 2015 (383)

De proeverij

Orkney 2015 (366) Orkney 2015 (368) Orkney 2015 (372)

Na de proeverij en de nodige aankopen, waaronder twee verjaardagscadeautjes voor Alexander, ging de reis naar de Skerries bistro van Hamish. Bij het wandelen naar de auto zweefde Alexander bijna. Totaal acht whisky’s proeven ( inclusief die van mij) kan ook bij Alexander in de benen gaan zitten.

Het weer was de hele dag min of meer als gisteren. Bewolkt met zo nu en dan een flauw of helder zonnetje. Voor het eten hebben we op verzoek van Carola eerst nog een ruim uur langs de meest zuidelijke kliffen van Orkney gewandeld.

Orkney 2015 (404)

Leuk foto effect: Carola staat gewoon rechtop, maar de rotsformatie was schuin

Orkney 2015 (387) Orkney 2015 (391) Orkney 2015 (408)

Alexander en ik gingen voor de seafood starter. Een koud visgerecht met zure haring, zalm (op twee manieren) makreel, krab en garnalen. Het smaakte goed. Mijn hoofdgerecht was heilbot. Een deel ging naar Alexander want die koos voor langoustines en wilde, zo had hij eerder aangekondigd, ook de heilbot proberen. Maar het bord langoustines dat hij een vorige keer zag had hem verleid. Hamish kwam speciaal uit de keuken om te zien welk bord voor Alexander was. Maar toen hij zag dat Alexander eerst een fors stuk van mijn heilbot at was hij tevreden. Zijn werk moest wel geproefd worden! De heilbot was heerlijk. Alexander verorberde de langoustines met het nodige gekraak. Het smaakte hem goed. Carola was wederom gegaan voor het trio van Orkney zalm en als hoofdgerecht de eend. Op de saus bij de eend na ( te zoet) vond ze alles heerlijk. Als nagerecht at Carola de vruchtencake die ze de vorige keer ook nam en Alexander smulde weer van de Orkney fudge cheese. We namen uitgebreid afscheid van Hamish. We hopen elkaar de komende jaren nog eens te zien.

De verre thuisreis deed Carola. En weer lukte het om veilig thuis te komen.

16 juni 
Het was mooi weer voor een vaartocht. Een gezonde bries en geregeld zon. Tot omstreeks drie uur, toen begon het te regenen en de Orkney’s werden mistig en nat. 

We vertrokken omstreeks 9.15 richting Kirkwall en haalde bij Aurora de door mij bestelde kiltspeld op. Daarna wandelden we naar de ferry die de hele dag ons ’thuis’ zou zijn, de Earl Thorfinn. Veel vracht werd aan boord gereden en een tiental passagiers en twee auto’s zouden de reis gaan maken. Hij vertrok ongeveer op tijd en het eerste deel van de reis begon. De route naar de haven van North Ronaldsay voerde ons langs de kusten van Mainland, Shapinsay, Gairsay, Wyre, Egilsay, Eday, Faray en Sanday (alleen de grotere eilanden zijn genoemd).

Orkney 2015 (418) Orkney 2015 (432) Orkney 2015 (446) Orkney 2015 (464)

De ‘haven’ van North Ronaldsay bestaat uit niet meer dan een pier waarlangs de Earl Thorfinn afmeerde. We gingen even van boord en Alexander en Carola maakten een wandelingetje. Alle vracht moest van en aan boord met een kraan geladen worden. We vertrokken redelijk volgens schema. Maar toen we buitengaats waren, keerde het schip plotseling. Iedereen inclusief een echtpaar dat op Papa Westray woonde was verbaasd en nieuwsgierig wat er aan de hand was. Ze bleken een mysterieus pakje vergeten te zijn, bestemd voor de supermarkt van Papa Westray. Kennis die we opdeden door de zoomkwaliteit van de camera van Alexander. Het pakje verdween in een koelkist en dat was het. We zullen de inhoud nooit te weten komen. 

Orkney 2015 (466)

Het geheimzinnige pakje

We begonnen aan de etappe naar Papa Westray. De wateren tussen Sanday, North Ronaldsay, Papa Westray en Westray staan onder een duidelijke invloed van de Atlantische Oceaan. Op de reis over die wateren mochten we dan ook een forse deining ervaren. De 771 ton wegende Earl Thorfinn deinde mee. Alexander genoot ervan. De haven van Papa Westray bestond ook uit niet meer dan een pier. Ook hier maakten de kinderen een wandeling. Ik bleef aan boord om naar het in- en uitladen te kijken. Het uitladen, inclusief een auto ging snel. Het inladen duurde en duurde. Er werd hard gewerkt, maar er was veel vracht, die voor een groot deel bestond uit spullen van een aannemer die een karwei had afgerond. Toen de zware graafmachine (JCB) werd getild door de kraan helde het schip behoorlijk over. Maar ook die vracht kwam veilig aan boord.

Orkney 2015 (480) Orkney 2015 (481) Orkney 2015 (482)

We vertrokken, met een zestal passagiers die net als wij de tocht maakten om te varen, ruim een uur te laat. Carola had uitgedokterd dat op de kusten van Papa Westray en Westray puffins broeden. Ze gingen op de uitkijk en zij zag, zij het op afstand, de puffins die ze graag wou zien. We vielen daarna op de bank in slaap. De buitenlucht en de zeelucht hadden ons geveld. We kwamen te laat in Kirkwall aan. Na wat boodschappen gehaald te hebben reden we naar huis. De griep had mij zodanig te pakken dat we besloten thuis te blijven. Carola bereidde een pasta maaltijd die we verorberden en we gingen vroeg naar bed. 

17 juni
Ik wekte de kinderen vroeg want de boot, de Hoy Head, naar Flotta en Hoy zou niet op ons wachten. Het weer was de hele dag buiig met zo nu en dan toch wat zon. We kwamen op tijd in de haven van Houton aan en vertrokken stipt op tijd naar Flotta. Daar gingen twee auto’s en wat werkers van boord. De reis naar Hoy verliep voorspoedig. Samen met Carola verkende ik het schip. In de passagiersruimte, die zich benedendeks bevond, suggereerden kindertekeningen patrijspoorten met uitzichten op zeeleven. Verder was de ruimte kaal en donker. Carola bleef aan dek om van de uitzichten en de wind te genieten. Ik voegde mij bij de slapende Alexander in de auto. Hoy bleek te groot om alles te kunnen zien wat Alexander in zijn hoofd had om te doen  en te zien in de ruim zeven uur tot de laatste afvaart ons zou roepen. We verkenden eerst South Walls, een schiereiland van Hoy, dat middels een dam (The Ayre) met Hoy verbonden is. We bezochten een kustbatterij (gebouwd 1813/1815) en de Martello Tower. Hier werd Carola op een aparte manier in uniform op de gevoelige plaat vastgelegde door Alexander. We werden door een gids rondgeleid. De man was blij een bezoek te hebben op deze eenzame buitenpost. Daarna maakten Carola en Alexander een wandeling naar de vuurtoren op Cantick Head.

Orkney 2015 (511)

Martello Tower

Orkney 2015 (512)

Martello Tower

Orkney 2015 (516)

Martello Tower

Orkney 2015 (517)

Martello Tower

Orkney 2015 (502) Orkney 2015 (504)

We reden terug naar Hoy. Met Carola aan het stuur en stopten op tal van plaatsen om van de uitzichten te genieten. Alexander en Carola brachten een bezoek aan een opvallend graf in de heidevelden van een vrouw, Betty Corrigall die vanwege haar zelfmoord in de achttiende eeuw niet op het kerkhof begraven mocht worden.

Orkney 2015 (544)

Het graf van Betty Corrigall

Daarna bezochten zij de Dwarfie Stone. Een tombe uitgehakt in een steen.

Orkney 2015 (550)

Dwarfie Stone

Orkney 2015 (559)

Dwarfie Stone

Bij Rackwick wandelden we naar een strandje waar we genoten van de uitzichten op spectaculaire kliffen.

Orkney 2015 (564) Orkney 2015 (573)

Hierna nam ik het stuur weer over en stopten we nog op een aantal punten met mooie uitzichten.

Orkney 2015 (585) Orkney 2015 (589a) (1)

We waren op tijd voor de ferry die afgeladen de thuisreis aanvaardde. We gingen even langs huis om omstreeks halfzeven weer richting Kirkwall te gaan, waar Alexander een boektekensessie graag wilde bijwonen. Het ‘boek’ viel wat tegen en bleek toch meer een uitgebreide reclamefolder voor een bezoek aan The Ness of Brodgar. Het gebouw waar de tekensessie plaats vond was de school voor voortgezet onderwijs in Kirkwall met een mooie theaterzaal. Een prachtig gebouw dat je niet zou verwachten op een eilandengroep met ongeveer 22.000 inwoners.  Alexander sprak, na een introductie door de pottenbakker Andrew Appleby, ook de dame die de replica’s had gemaakt die in de Tomb of the Eagles  te zien waren. Helaas was ze niet bereid die voor Alexander te maken. Alexander besloot de laatste “opgravingen in Bergen op Zoom ” cadeau te doen aan Andrew. Die was er mee verguld.

Toen was het tijd om te gaan eten in het restaurant van het Albert Hotel. De keuken bleek nog open. Ik nam als voorgerecht de ‘smoked Orkney salmon’ die mij goed smaakte. Carola at het bijbehorende brood met smaak op. Carola en Alexander gingen voor de ‘ crispy chicken goujons’. Alexander zelfs voor een dubbel portie. Ze smaakten net als de vorige keer heerlijk. Net als de vorige keer ging ik voor de lasagne die net zo lekker smaakte als ik mij herinnerde.  Alexander ging voor de ‘spicy bean enchildas’, ze smaakten goed maar zijn maag bleek toch iets kleiner dan zijn ogen. Carola was gegaan voor de ‘ lamb cutlets’ ze waren heerlijk. We waren toe aan een eind van een lange dag. Na wat boodschappen reed Carola ons naar huis. 

18 juni
Het weer is de gehele vakantie globaal het zelfde gebleven. Wisselend bewolkt en zo nu een dan een bui of stormpje. De maximum temperatuur is de afgelopen veertien dagen steeds gebleven tussen de 11 en 14 graden. Vandaag was niet anders. We hebben er een rustdag van gemaakt. Uitslapen en alleen naar Kirkwall om voor 19 juni de ferry naar Westray te boeken. Op zich keer op keer bijzonder. Je boekt een ferryplek. Die plek wordt voor jou gereserveerd en dat is nodig want soms is er anders geen plek voor jou en als je vooruit wilt betalen is het antwoord: ” liever niet, wij voelen ons dan bezwaard, want mocht u plotseling niet kunnen dan kunnen wij u niet terug betalen.” Waar maken wij een dergelijke op service ingestelde benadering van klanten in Nederland nog mee?

Het diner hebben we weer genoten in het Stromness Hotel. Deels voor het eten, maar vooral omdat Carola nog een keer door Stromness wilde wandelen. Voor het uitzicht? Voor de gezellige straatjes? Voor de winkeltjes? Voor de mensen? NEE niet voor dat alles. Hoewel met ‘dat alles’ niets mis is. Ze wilde dat voor alle mooie, lieve, aanhalige en goed doorvoede poezen die er rondlopen. Die wou ze nog een keer felix kattensnoepjes voeren en vooral aaien, terwijl haar geliefde Alexander de katten fotografeert. Er komt vast een speciale editie op zijn website: De katten van Stromness. Er zitten hele bijzondere bij met een eigen vaste plek in de straat maar soms ook met een eigen stoel of slaapplek in een winkel, genaamd cat protection. Over het eten valt niet veel te vertellen. We gingen volledig op herhaling en het was zoals gebruikelijk heerlijk. Hulde voor het personeel en vooral de kok van Stromness Hotel. Het was ook dit jaar een waar genoegen.  

19 juni
Wisselend bewolkt met zo nu en dan een buitje en zo nu een dan een beetje zon. De wind minimaal windkracht zes en de temperatuur was maximaal 13 graden Celsius. Globaal zoals de voorgaande 13 dagen van ons verblijf op de Orkney’s.

We vertrokken omstreeks tien uur naar de ferryhaven van Kirkwall, waar de Earl Thorfinn op ons wachtte. Voor ruim 81 pond zou hij de auto en de twee volwassenen en één oude van dagen, met korting naar Westray brengen. Een vaartocht van ongeveer 1,5 uur.

We hebben eerst langs de westkust van Shapinsay gevaren en toen langs de westkust van Faray en de bij laagwater aan Faray vastzittende Holm of Faray. Daarna volgde een scherpe wending naar de zuidelijke oostkust van Westray om aan te meren bij de pier bij Sulland, een paar huizen waaronder een B&B annex cafeetje. We namen de B 9066 om bij een bordje puffin’s (papegaaiduikers) richting de startplaats van een wandelroute te gaan.

Orkney 2015 (600 alternatief)

Op de aangegeven parkeerplaats werd geparkeerd en we begonnen aan de wandeling over het aangegeven pad over de steile kliffen naar Castle o’ Burrian. De beloofde puffin’s werden ook echt geleverd. Op en in de rots voor de kust en op en in de kliffen onder onze voeten barstte het van de nesten van deze koddige vogels en van tal van meeuwachtigen. Na een uurtje besloot ik terug te gaan. Carola en Alexander bleven langer om tal van foto’s te maken en een gedeelte van de aangegeven wandeling te maken. Ik pikte ze halverwege de wandeling weer op.

Orkney 2015 (609) Orkney 2015 (624) Orkney 2015 (628) Orkney 2015 (660) Orkney 2015 (691) Orkney 2015 (701) Orkney 2015 (712) Orkney 2015 (733)

Daarna vervolgde we de B 9066 tot in het dorp Pierowall waar het heritage centre werd bezocht. Hier lag in de tuin het skelet van een potvis. Het heritage centre is een bezoek zeker waard. De gids vertelde wat er te zien was en kon vertellen waar er op dat moment opgegraven werd. Alexander kocht een replica van een beeldje wat enkele jaren geleden was opgegraven.

Orkney 2015 (739) Orkney 2015 (740)

Vandaar gingen we naar de opgraving in de duinen ten noorden van Noltland Castle. Na enige aarzeling liepen we de site op, maar bleven staan buiten de eigenlijke site waar de werkzaamheden plaatsvonden. Na een paar minuten kwam een vrouw, die vermoedelijk de leiding bij de opgraving had, op ons af en vertelde honderduit over de lopende opgraving en de problemen met het zand en de zee die de site in feite bedreigde. Alexander was in zijn nopjes en mocht op de site alles fotograferen.

Orkney 2015 (745) Orkney 2015 (748)

Leuk was ook de wijze waarop de opgravers zelf overzichtfoto’s maakten. Dit gebeurde met een fotocamera aan een vlieger.  De archeologe kwam vermoedelijk van het eiland zelf en wees Alexander op een andere lopende opgraving iets verder de duinen in.

Orkney 2015 (749)

Ook daar werden wij welwillend te woord gestaan door een zeer snel pratende Ier. Ook hier mocht Alexander fotograferen wat hij maar wilde. Vlak bij de site lagen de resten van de broch Knowe of Queen o’ Howe. Ook deze werd door de kinderen bezocht.

Orkney 2015 (750)

Toen reden we naar de imposante resten van het kasteel Noltland dat nooit was afgebouwd. Dit kasteel is een bezoek zeker waard omdat het geheel anders was dan de andere kastelen die wij op de Orkney’s of de Shetland’s bezocht hebben. Het kasteel was vooral gebouwd op verdedigen.

Orkney 2015 (763) Orkney 2015 (764) Orkney 2015 (769) Orkney 2015 (777)

Daarna vertrokken we naar de pier waar de Varagan ons naar Kirkwall zou brengen. De boot was met auto’s afgeladen. We besloten wat broodjes te eten op de boot en de restjes in ons huis op te maken. Het was weer een lange vermoeiende dag geweest. 

20 juni
Vandaag de thuisreis. We zijn omstreeks 9.00 uur vertrokken uit ons huis in Finstown. Omstreeks 9.30 uur bereikten we het vliegveld, ruim voor het vertrek omstreeks 11.00 uur naar Glasgow. Ik moest nog bij de douane komen, maar het bleek loos alarm. Een gekocht cadeautje voor Alexander riep vragen op die tot genoegen van de douanedame beantwoord werden. We vertrokken op tijd en kwamen keurig op tijd aan. De aansluitende vlucht naar Londen vertrok ook op tijd. De vlucht van Londen naar Schiphol vertrok meer dan een half uur te laat. We haalden de koffers van de band. Het duurde veel langer dan op Kirkwall Airport, maar Schiphol is dan ook een maatje groter.

Het doorlabelen had goed gewerkt. Het moet gezegd worden: ons bevalt de service op de vliegvelden in Schotland beter. Aardige mensen die je te woord staan en laten merken dat ze blij zijn met je bezoek aan hun land. De rit naar huis en Ank verliep voorspoedig. De snelweg liet me snel weer wennen aan rechts rijden. Voor mij toch iets logischer dan links. 

Met vriendelijke groet,

Louis van der Kallen.


    

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.