2013 SHETLAND EILANDEN

 

    


16 mei

Vandaag in alle vroegte met Alexander in de KA vertrokken naar Schiphol. De auto geparkeerd op P3 (lang parkeren). Helemaal achteraan was ruim plek, dat was vorig jaar om deze periode wel anders, toen was het zoeken naar een plekje. Terug bij de ingang van P3 stond de bus naar Schiphol al klaar en hij vertrok direct nadat wij ingestapt waren, alsof hij speciaal op ons gewacht had.
Het ‘nieuwe’ inchecken, lukte ons niet. Er kwam een briefje uit de automaat dat we ons maar moesten melden bij de balie. Daar lukte het ook niet direct omdat onze namen er niet uitkwamen, maar uiteindelijk lukte het wel en leverden we onze koffers in. 
Na wat rondhangen op Schiphol, stapten we in voor onze vlucht met KLM Cityhopper naar Aberdeen met een Embraer 190. De vlucht vertrok met enige vertraging omdat de startmotor van het vliegtuig niet goed werkte en een ‘externe’ startmotor er aan te pas moest komen om ons onderweg te helpen. Hoewel koel was het weer prachtig, de zon kwam geregeld door de wolken. Het was goed dat we even bleven kijken bij de koffers die uit ons vliegtuig kwamen, want in tegenstelling tot vorig jaar toen net als nu de koffers doorgelabeld waren tot Sumburgh op Shetland, bleken de koffers nu wel op de band te verschijnen en bij enig navragen bleek dat we deze opnieuw moesten in checken voor de vlucht naar Shetland. Maar de luchthaven van Aberdeen is niet die van Schiphol! Welke incheckbalie we moesten gebruiken, bleef lang onduidelijk. Uiteindelijk ging Alexander er maar eens achteraan en toen was het zo geregeld en konden we door naar de gates. 
Op het vliegveld van Aberdeen was niet alles zo logisch geregeld als op ons eigen Schiphol. Op de borden wel een vermelding van de vlucht naar Sumburgh (het vliegveldje van de Shetland eilanden) maar geen vermelding van de gate! Uiteindelijk kwam die wel op de borden. We vlogen met FlyBE een onderdeel van Loganair een regionaal Schots maatschappijtje. We vlogen met een Saab SF 340A/340B en met bijna 30 medereizigers was het toestel bijna vol. Ook deze vlucht vertrok niet op tijd en we moesten zelfs naar een andere gate omdat wegens een mankement van vliegtuig werd gewisseld. Het geluid van de motoren was voor mijn gevoel oorverdovend. Het was dan ook een verademing toen we aankwamen en de rust in onze oren weerkeerde. Binnen enkele minuten waren de koffers er en was iedereen verdwenen. In de hal stond een meneer van het auto verhuurbedrijf (Avis Bolts Car Hire) met een bord met onder andere onze naam er op. We werden in een busje geladen en gingen in een razend tempo rond het gehele vliegveld om aan de achterzijde afgeleverd te worden bij een container waar Avis Bolts Car Hire is gevestigd en we snel aan de sleutels werden geholpen van een vrijwel nieuwe blauwe Kia Picanto. 
Bij een vakantie in Engeland heb je Engelse ponden nodig om aan je financiële verplichtingen te voldoen, Het makkelijkste is dan daar pinnen! Maar daar kunnen wel wat haken en ogen aanzitten. Zo hebben we moeten ervaren dat een ING pas vrijwel nooit tot een transactie leidde. Sterker nog, Alexander en ik kregen standaard te lezen dat ons saldo onvoldoende was voor de gewenste transactie, terwijl er meer dan genoeg op de rekening stond. Dan blijkt een Visa kaart de reddende engel te zijn. Uiteindelijk zouden we bij aankomst in ons huisje de huur voor de komende achttien dagen kunnen voldoen.

Vlak na vertrek kruisten we eerst weer de landingsbaan, wat toch wel raar blijft, ook al hadden we dat vorig jaar eerder gedaan. Na een paar kilometer stopten we omdat Alexander een bezoek wilde brengen aan een lokale opgraving ten noord westen van het Loch of Huesbreck om een afspraak te maken om minimaal een dagje mee te doen met de opgraving onder leiding van Professor Gerry Bigelow van Bates University in Maine, USA .
Toen we bij de opgraving aan kwamen rijden, zagen we een jonge vrouw uit een auto stappen die we eerder die dag in Aberdeen hadden gezien toen ze op dezelfde vlucht als wij wachtte en van wie we dachten dat zij Amerikaanse was en mogelijk ook vanwege de archeologie naar de Shetlands ging. Ze bleek de dochter van de teamleider van de opgraving. Toen Alexander lang weg bleef ben ik zelf naar de opgraving gelopen om hem te bewegen al dat mooie werk voor vandaag achter zich te laten zodat we onze boodschappen in Lerwick zouden kunnen doen en we in de buurt van de afgesproken tijd ons zouden kunnen melden bij het huisje op Muckle Roe.

De Testo supermarkt in Lerwick voorzag ons weer van alle noodzakelijkheden en van een verrassende ontmoeting. Toen hij ons Nederlands hoorde praten sprak ons een oud Amsterdammer aan die voor de visverwerking naar de eilanden was gekomen maar hier vanwege de liefde was blijven hangen en nu bij Testo werkte. Hij was duidelijk blij even z’n moerstaal te kunnen spreken. Daarna togen we naar het eiland Muckle Roe dat via een brug verbonden is met Mainland. Net voor zessen kwamen we aan bij ons huis/thuis. We herkenden het meteen van de foto’s. Het huisje was prachtig en was duidelijk gebouwd en ingericht met de bedoeling de toerist een hoge kwaliteit te bieden. Buiten wat kuilen in de oprit voldeed het aan meer dan de verwachting. De ligging aan de oever van een meer (Orwick Water), waarnaar het is vernoemd. Het prachtige uitzicht op het meer is optimaal voor een mooie beleving van al het moois wat de Shetlands hebben te bieden.
De sleutel stak in het slot en de gastvrouw meldde zich spoedig. De inhoud van de koelkast was zodanig dat we Testo wel even hadden kunnen uitstellen. 
Na bekomen te zijn van de reis zijn we teruggereden richting Lower Voe om in het ons wel bekende Pier Head te gaan eten. De kaart, de inrichting en de mensen waren nauwelijks veranderd. Voor zover je in den vreemde kan thuis komen, kwamen we thuis. Het eten, de garnalen cocktail en de kipfilets waren als vanouds lekker en niet duur. 
Na thuiskomst bleek de andere locatie toch wat problematisch voor de communicatie met het thuisfront. Mijn telefoon bleek niet te koppelen aan een Engels netwerk. Vodafone koppelen lukte niet. Oranje wel op een ander deel van de eilanden, maar dat werkt slechts op een deel van de Shetlands.

shetland 001

De opgraving van Broo House waar Alexander op 17 mei een dag mee kan gaan helpen.
Het betreft de resten van een 17e eeuwse boerderij die in korte tijd volledig onder
aanwaaiend zand is verdwenen

shetland 002

Het uitzicht vanuit ons vakantiehuis

17 mei
Het weer is bar en boos. Vrijwel continue regen in allerlei intensiteiten en heel veel wind. De wind giert om het huisje en rukt aan de ramen. Binnen is het klimaat OK. Om circa 7.15 uur stapten we in de auto om Alexander naar de opgraving te brengen, een rit van ruim 80 kilometer. Omstreeks 8.45 uur leverde ik hem af en zette koers terug naar Orwick Water. Daarna ben ik begonnen met mijn reisverslag en vooral met een worsteling met de nieuwe laptop die de oude na 9 jaren goede dienst is opgevolgd. Veel gemopper mijnerzijds met de nieuwe versie van Words gecombineerd met Windows 8, maar we komen er uit. Veel meelij met Alexander vanwege het weer. Mijn telefoon blijkt op Muckle Roe zo nu en dan wel SMS-jes en inkomende gespreken te kunnen ontvangen, maar ook voor dit beperkte gebruik onbetrouwbaar.
Wat vandaag en gisteren opviel in de lange autoritten was de wijze waarop de BBC2 radio inhoud geeft aan de herdenkingen van de ‘Battle of Brittan’ en de aanval van de Lancaster bommenwerpers op de Roerdammen. Ik zie het in Nederland niet gebeuren dat mensen via de radio aandacht vragen voor de herinnering van hun oom, opa of overgrootvader door zijn naam te noemen in een vorm van heldendom, respect voor hun inzet, plichtsbetrachting en opoffering voor de ‘natie’ terwijl zij deze personen nooit hebben ontmoet omdat deze helden al omgekomen waren nog voor dat de radiobellers geboren waren. 
Wie eert op deze wijze onze helden van de slag in de Java Zee of de Grebbelinie of de gevechten om de Maasbruggen in Rotterdam? We kunnen van de soms rare Britten heel wat leren.

Omstreeks 17.00 uur afgesproken Alexander op te halen bij een soort van jeugdherberg nabij het vliegveld. Daar huizen de opgravingsteams en hij was daar naartoe gegaan om de aardewerkvondsten van de afgelopen weken te bekijken en een bijdrage te leveren in het determineren ervan. De terugrit richting Lower Voe, om te gaan eten bij de Pier Head was een beleving: Alexander zijn eerste 70 kilometer links rijden in een auto met het stuur aan, voor ons denken, de verkeerde kant en in een Kia Picanto en dat met een vliegende storm als zijwind. De eerste 20 kilometer zat ik niet gemakkelijk maar het ging allengs beter. We kwamen veilig bij de Pier Head aan. Daar Ank gebeld om o.a dit heuglijke nieuws te melden.
In de Pier Head was het een drukte van jewelste. Toch werd voor ons een tafeltje geregeld en over de hoofden verplaatste Alexander een stoel zodat ook hij kon zitten. Helaas waren er geen verse mosselen. Alexander koos voor het zelfde als gisteren en ik ging voor de kabeljauw. Alles smaakte goed. Ik reed naar ons huisje. Omdat Alex een Strongbow op had en de straffen op rijden onder invloed hier behoorlijk zijn. Een papier aan de muur van de Pier Head herinnerde iedere bezoeker er aan dat op rijden onder invloed 12 maanden ontzegging rijbewijs staat en 5000 pond boete.

18 mei
Vandaag gaat Alexander een tweede dag opgraven nabij Sumburgh, de rit verliep probleemloos. Wel moest ik tanken want een auto heeft nu eenmaal brandstof nodig om te functioneren. Vlak bij de opgravingslocatie had ik een benzinepomp gespot.

Om succesvol te kunnen tanken moet je wel de klep open krijgen van de vulopening. Dat bleek moeilijker dan ik dacht. Ik kreeg hem niet open en ook een korte speurtocht over het dashbord leverde geen oplossing. Een jongedame had mij van achter het raam al enige tijd geobserveerd. Toen ik naar binnen kwam, stopte ze met het schillen van aardappelen en wees ze mij eerst op het boordje ‘selfservice’ waarna zij met een glimlach mijn verhaal aanhoorde en luid grinnikend naar buiten liep om mij het naast de stoel zitten de hendeltje te wijzen. Ze grinnikte weer toen ze mijn tip voor de ‘verleende service’ in ontvangst nam.
In Lerwick bij Tesco wat boodschappen gedaan inclusief aluminiumfolie om de lunch van morgen in te kunnen pakken, want dan gaan we ver het veen op met een gids om otters te spotten.
Toen we opstonden was het droog maar buiten was het nog steeds stormachtig. Op de terugweg van Lerwick begon het op te klaren en tegen 11.00 uur scheen de zon ook op Muckle Roe zo nu en dan. Ik heb even geprobeerd buiten te zitten, maar de wind maakte het nog niet aangenaam. Later op de dag was het wel lekker om gebruik te maken van het terras rond het huisje hoewel de wind sterk bleef.
Omstreeks 16.30 uur Alexander opgepikt bij de opgraving, hij zag eruit alsof hij een kompel was in een steenkoolmijn. Eerst naar huis om te douchen en daarna naar de Pierhead. Toen we later op de avond bij de Pierhead aankwamen was er een vrijgezellengroep van vrouwen. Ze zagen er niet uit. Vrijwel allemaal uitgedost als huisvrouwtjes op leeftijd uit de vijftiger jaren. Later kwam er ook een groep mannelijke vrijgezelle fuifnummers. Dat veranderde het aangezicht van de Pierhead in een gaybar. Het was leuk om naar te kijken maar door de drukte kwam van de bediening niets terecht. We besloten maar huiswaarts te keren en te eten wat in huis aanwezig was. De broodjes met kaas smaakten goed. We gingen vroeg naar bed want morgen wacht de otter expeditie met de gids die we hebben ingehuurd.

shetland 003

De opgegraven resten van Broo House

shetland 004

Het werk van Alexander vandaag, een doorsnede over een afvallaag die voornamelijk bestond uit snoeiharde rode as van verbrande turf en daaronder een laag met verbrande stenen

 

19 mei
Vanmorgen ons om 9.00 uur gemeld op het parkeerterreintje bij de COOP supermarkt in Brae. Onze gids, Gary Bell, meldde zich al gauw. We stapten over in zijn auto die beter tegen het terrein kan en gingen onderweg. Het weer was perfect. De wind van de afgelopen dagen was sterk verminderd en de heiigheid nam snel af. De zon deed zijn werk en het werd snel helder. 
We reden naar Gluss Ayre. Dat is een dam tussen Mainland en Gluss Isle die bijna altijd boven water blijf. Gluss Ayre is nabij de gehuchten Nissetter en Bardister. We zochten enige tijd het water ten oosten van Gluss Ayre, de Sullom Voe af. Na verloop van tijd konden we de eerste otter(s) zien. We stapten uit en begonnen langzaam richting het oosten te lopen langs de zuidkust van Gluss Isle. Uiteindelijk spotten we een familie van drie otters. Een moeder met twee jongen. Na een uur of drie was mijn fysieke accu ver leeg en ben ik teruggelopen naar de auto. Het staan en lopen over een glibberige pad boven een klif had zijn tol geëist. Alexander en de gids hebben de otters verder gevolgd richting het piertje nabij Tivaka Taing (een constructie die gebruikt kan worden om een drijvende muur te kunnen spannen tussen deze pier en de pier nabij Roe Clett aan de overkant van de Voe ingeval er een olielekkage zou zijn bij de Sullom Voe Terminal). Ze hebben de familie nog zeker 3 uur kunnen volgen tot ze ineens er vandoor waren. Alexander heeft heel veel mooie en leuke foto’s kunnen maken.
Mijn hoogtepunt was dat ik vroeg in de route een otter spotte die de gids had gemist.
De gids van Shetland Nature kunnen we aanbevelen, de 165 pond die de trip kostte waren wel besteed en we kregen meer dan we verwacht hadden.
Wat een mazzelaars zijn wij! Op de dag dat wij de gids hadden besteld werd het prachtig weer. In Brae het dichtst bij ons huisje gelegen meetstation werd het maar liefs 13 graden.
We zullen het wel verdiend hebben. We kwamen moe en met gloeiende gezichten thuis. Zo veel uren in de zon en buiten zijn niet mijn gewoonte. Na het douchen en het bekijken van een mooie documentaire op de Schotse BBC over de Hebriden zijn we naar de Pier Head gegaan. 
Wat tijdens de rit opviel was dat het weer tussen Brea en Lower Voe veranderde. Scheen in Brae de zon nog en was het relatief warm, in Lower Voe, een afstand van ongeveer 10 kilometer was er laaghangende bewolking en was het een stuk koeler. 
In de Pier Head was het rustig en nog mooier de mosselen waren er weer. Ik ging er voor als voorgerecht en Alexander ging als voorgerecht voor de gepaneerde paddenstoelen. Ik nam als hoofdgerecht Monkfish en Alexander scampi’s. De kwaliteit was OK, het was heerlijk en met de drank mee kostte het 35 pond.
Op de terugweg constateerden we dat om 19.30 uur de laaghangende bewolking mist werd en de mist zich over een groter gebied aan het verspreiden was. Later op de avond constateerden we dat ook rond ons huisje op Muckle Roe de mist optrok en omstreeks 22.00 uur zat de boel echt dicht. Hopelijk zien we morgen de zon! Het mag wat later zijn, want Alexander heeft besloten uit te slapen. Morgen nemen we een pauze dag. Met hooguit een bezoek aan St. Ninian’s Isle. Op de heenweg kijken we of Keith, onze huisbaas van vorig jaar, op zijn bedrijf aanwezig is en op de terugweg doen we boodschappen in Lerwick.

shetland 012

shetland 005shetland 006shetland 007shetland 008shetland 009shetland 010

shetland 011

De foto’s van de moeder met twee “jongen” die we de hele dag hebben kunnen volgen

20 mei
De dag begint met dichte mist. Het is nu 11.00 uur en het lijkt of de zon het vandaag misschien gaat redden. Vanmorgen eens goed het meertje (Orwick Water), waaraan ons huis ligt, bekeken en bezien wat er zoals huist. Een koppeltje zwanen zijn de meest zichtbare bewoners. Langs de oever bevinden zich minimaal twee nesten van scholeksters, waarvan één vlak bij ons huis. Dat is niet zonder gevolgen. Vanaf het terras is bijna ieder uur een fanatieke jacht waar te nemen van één van de nestbewakers die iedere vogel die in de buurt komt aanvalt en soms meer dan een minuut fanatiek achtervolgt, hoe groot de indringer ook is. Menige grote meeuw legt het af tegen het scholekster mannetje. Andere bewoners/passanten zijn wat eenden, ganzen, veel soorten meeuwen en wat raven. Ik heb niet waar kunnen nemen of zij in de buurt van het meertje nestelen.
De mist ging over in laag hangende bewolking maar de zon kwam niet door. Alexander en ik besloten een bezoek te brengen aan onze huisbaas van vorig jaar Keith in Lower Voe en daarna naar het Shetland museum te gaan in Lerwick en wat inkopen doen bij Tesco.
Bij Keith werd thee gedronken en praten we bij over de politiek, de crises en de mosselhandel. Toen bezochten we het museum met speciale aandacht voor de relaties tussen Nederland en de Shetlands in het verleden. Alexander kocht een boek “Viking Unst” over opgravingen in het noordelijke deel van de Shetlands in de periode 2006-2010. Terwijl Alexander nog even in het museum bleef ging ik voor de boodschappen naar Tesco. Dat had ik beter niet kunnen doen. Bij het verlaten van het Tesco terrein maakte ik een fout bij het oprijden van de eerste rotonde. Met aanzienlijke schade. Ik reed een taxi aan. Gelukkig was iedereen ongedeerd. De gegevens werden uitgewisseld en ik meldde me bij de verhuurder van de auto die was niet blij. Ik had beter tegen een ander op kunnen rijden dan tegen zijn concurrent. Ik kreeg een andere auto en samen met Alexander ging ik op zoek naar het verloren gegane nummerbord. Alexander vond de stukken en we reden terug naar Lower Voe om te eten in de Pierhead. Dit keer smaakte het niet. Ik had de zenuwen op mijn maag. 
Bij thuiskomst bleek de wind weer toegenomen tot een stevige storm en het ging regenen. Wat zal morgen brengen? Ik hoop dat mijn ‘slachtoffer’ snel belt zodat de formulieren ingevuld kunnen worden en de schade verder geregeld.

shetland 014

21 mei
De dag begint met wederom een stevige storm. Alexander laat ik slapen. Mijn maag blijft wat opspelen. Tegen de middag gaan we naar Lerwick richting de autoverhuurder om te vragen hoe zaken zoals een schadeformulier hier geregeld zijn. Daarna richting Jarlshof om deze unieke opgravingssite opnieuw te bekijken en ons te verbazen over 5000 jaar in beeld gebrachte bewoningsgeschiedenis. In de middag belt de baas van mijn slachtoffer, langzaam bekruipt mij het gevoel dat de verhuurder van mijn auto mogelijk niet geheel handelt zoals zou moeten, mogelijk probeert hij zijn verzekeringsschade ten koste van mij en mijn slachtoffer te beperken. In de avond bel ik zelf met het taxibedrijf om een aantal zaken na te vragen. Ik besluit om morgen eerst naar de verhuurder te gaan en als dan het formulier nog niet goed wordt ingevuld, dan ga ik zelf naar de politie voor het geven van een verklaring en Avis te rapporteren hoe zaken hier gaan. Per slot van rekening heb ik via Avis de auto hier gehuurd. We gaan niet uit eten vanwege mijn maagproblemen en ik ben vroeg naar bed gegaan.

shetland 015

Resten van bij gebouwen van Viking huizen op Jarlshof

shetland 016

Overzicht van de vele resten van Vikinghuizen op Jarlshof

shetland 017

De binnenplaats van de Broch waarin een paar honderd jaar later een wheelhouse is gebouwd

shetland 018

De binnenplaats van het huis van de Jarl is in de 18e eeuw gebruikt als begraafplaats voor omgekomen vissers

 

22 mei
Het weer ziet er beter uit. De BBC geeft zon met buien af. Om 9.00 uur hebben we ons bij de verhuurder gemeld. Deze bleef stellig in zijn opvatting dat het invullen van welk formulier dan ook niet nodig was. Daarna een bezoek gebracht aan het lokale politiebureau. De dienstdoende agent die we spraken was helder: de auto eigenaar is verantwoordelijk om de schade te melden aan de verzekeraar. Dan is het aan de verzekeraars om er samen uit te komen. 

shetland 020Daarna terug naar de verhuurder en hem op het hart gedrukt de schade en het ongeval te melden aan de verzekeraar. Toen wat inkopen gedaan waaronder een boeketje bloemen, en naar het adres gereden van de eigenaar en de bestuurder van de door mij aangereden taxi. Na hen gevonden te hebben werd het een goed en gezellig gesprek. Later op de avond hebben we een email gestuurd naar het verhuurbedrijf waarin we alles op een rijtje hebben gezet. We hopen dit nu af te kunnen sluiten en verder een fijne vakantie te hebben.

Daarna zijn we naar St Ninian’s Isle gereden waar we rondgewandeld hebben en genoten van dit prachtige strand en de kustlijn. Alexander heeft toen een wandeling gemaakt over het gehele eiland en mooie foto’s gemaakt. Toen zijn we naar het huisje gereden hebben opgeruimd, TV gekeken en gestofzuigd. We waren door alle problemen rond het ongeval niet in de stemming om uit eten te gaan. In de avond gaf de wifi verbinding veel problemen. Mogelijk kwam dit door de vele harde buien die het huisje en mogelijk ook de antenne op het dak teisterden.

shetland 019

Saint Ninians Isle

shetland 021

de kliffen aan de zuidzijde van St Ninians Isle

shetland 022

het noordelijkste puntje is in zicht

shetland 023

shetland 024

het noordelijkste puntje is bereikt… en wat is het een mooi uitzicht

shetland 025

En de strandbrug tussen de eilanden. Hij blijft mooi om te zien.

shetland 027

het inwendige van een van de torens van Muness Castle

23 mei
Vandaag zijn we in alle vroegte vertrokken naar Unst. Om daar te komen moeten we eerst overvaren naar Yell en dan overvaren naar Unst. De eerste overtocht verliep voorspoedig. Er waren weinig auto’s die naar Yell wilden. We kochten op de boot een retourtje en constateerden dat van zes auto’s en enkele voetgangers deze enorme boot niet rendabel kon varen. 
We reden daarna snel door Yell naar Gutcher waar de volgende veerboot wachtte. Vlak voor Gutcher zag ik iets bekends langs de kant van de weg. De boot die we vorig jaar hadden bekeken in het in de haven van Lower Voe, het drijvende hutje waar een Vlaming Guido Claes hem aan het bouwen was. We keerden om en besloten aan te bellen om Guido de complimenten te geven voor deze prachtige boot die geheel in de traditie en stijl van de eilanden was gebouwd. Hij herkenden ons niet meteen maar al snel begon het te dagen. We werden binnen in zijn knusse visserswoning uitgenodigd en daardoor misten we de aansluiting. Daar kregen we bijna spijt van want voor de volgende boot bleek veel aanbod van auto’s die over wilden. Maar met passen en meten op dit veel kleinere schip konden we mee.
Na aankomst op Unst hebben we systematisch het grootste deel van het eiland afgestruind op zoek naar archeologische locaties en die zijn er veel. Broch’s, restanten van Noorse Langhuizen, rechtop staande stenen, een ruïne van een kasteel enzovoort. Het kasteel van Muness in het zuid-oosten van Unst is een bezoek zeker waard. Een zaklamp is uit een kastje te pakken en het verder verlaten kasteel is door iedereen vrij te bezoeken.

shetland 026

Muness Castle

shetland 028

De enorme (gerestaureerde) haard in de grote zaal van Muness Castle

Nabij Haroldswick is een nagebouwd Noors langhuis te vinden en een letterlijk gestrand vikingschip. Het schip betreft een schip dat in Zweden gebouwd was met het doel in de huidige tijd opnieuw de oversteek naar Amerika te maken. Dat lukte niet geheel. Maar het schip is vrij te bezichtigen en zeker het stoppen waard. Haroldswick kent twee musea. Een scheepsmuseum wat vooral laat zien wat de haringvangst voor de eilanden betekende en een Heritage Centrum. Ook deze beide musea zijn een bezoek zeker waard. Hoewel de collectie van het Heritage Centrum wat rommelig is.

shetland 036

In Haroldswick lag zomaar deze Viking Drakar langs de kant van de weg. Dit schip is in 2000 in Zweden gebouwd , Het was de bedoeling om met deze exacte replica als experiment naar Amerika te varen om te laten zien hoe de Vikingen dit in 986 gedaan zouden kunnen hebben. Helaas strandde het experiment letterlijk op de Shetland eilanden.

In Haroldswick lag zomaar deze Viking Drakar langs de kant van de weg. Dit schip is in 2000 in Zweden gebouwd,  Het was de bedoeling om met deze exacte replica als experiment naar Amerika te varen om te laten zien hoe de Vikingen dit in 986 gedaan zouden kunnen hebben. Helaas strandde het experiment letterlijk op de Shetland eilanden. Naast het “Viking schip” stond een volledig nagebouwd Viking Long House. Helaas was er niemand aanwezig en konden we de binnenzijde niet bekijken.

shetland 037

Bij het verlaten van het scheepsmuseum werden we vanuit een naburige schuur nageroepen. Het bleek Guido die in de schuur van zijn leermeester aan de afwerking van een nieuwe boot en roeispanen bezig was. We maakten opnieuw een praatje. Guido had duidelijk behoefte om zijn moerstaal te spreken. We besloten na het bezoek aan Haroldswick de terugtocht te aanvaarden.

shetland 038

Hierbij kwamen we nabij Baltasound voor de tweede keer langs een wel heel bijzonder bushokje. Het staat lokaal bekend als Bobby’s bushokje. Het bevat stoelen, kastjes, gordijnen, knuffels, boeken, een telefoon en alles met maar één thema; schapen!!! Alex maakte hiervan ook foto’s en had deze dag al meer dan 100 foto’s gemaakt. Wat opvalt is dat op de gedetailleerde kaarten die we van de eilanden hebben de ‘Noorse’ sites niet of nauwelijks vermeld staan, terwijl de geschiedenis voor en na die periode ruim vermeld wordt.shetland 035

Ondanks de stormcondities en het gebrek aan zon was het een geslaagde dag. We aten in de Pierhead. Bij thuiskomst was er een mail van Bolts, het ongeluk was aangemeld bij de verzekering zo meldde het bericht. Morgen op nieuw naar Unst. Want sommige plekken hebben we in eerste instantie niet alles kunnen vinden wat we hoopten te zien.

24 mei
Vandaag nog een dagje Unst. We hebben ons beperkt tot wat we gisteren gemist hebben of niet hebben kunnen vinden. Een aantal zaken hebben we via google maps of via het kaartprogramma op de ipad kunnen opsporen. Ik ben met Alexander een paar keer mee kunnen lopen naar de gewenste archeologische locatie. Ook op zijn wandeling in het natuur gebied Hermaness heb ik deels samen met hem kunnen doen, omdat ik hem een stukje tegemoet heb kunnen lopen. We hebben gegeten in de Pierhead en ik ben vroeg naar bed gegaan. We hebben besloten morgen een rustdag te nemen en zondag naar de out Skerries te gaan. Hopelijk kunnen we een kaartje voor de ferry boeken. De zondag is voor deze bestemming het meest geschikt wegens het feit dat er dan iets meer afvaarten zijn.

 

shetland 039

Resten van een huis uit de Vikingtijd

 

shetland 040

Beklimming van Hermaness Hill (200 m). Wat begon als een mooi pad ging al snel over in dit…

 

shetland 042

Hermaness Hill met de kliffen Sothers Stack, Flodda Stack Clinga Stack en Humla Stack

 

shetland 043

Dit lammetje was nieuwsgierig

 

shetland 044

Moeder en kind genieten van het uitzicht

 

shetland 045

De ruim 150 meter hoge kliffen nabij Sothers Stack

 

shetland 046

De meeste noordelijke eilanden van het Verenigd Koninkrijk. Van voor naar achter: Vesta Skerry, Rumblings, Tipta Skerry, Muckle Flugga (met vuurtoren) en Out Stack

 

shetland 047

De wandelroute vanaf Hermaness Hill naar het zuiden ging door een groot veenmoerasgebied vol met kleine vennen en poeletjes. Waar liep het pad ook al weer?

25 mei
Vandaag een rustdag. Alexander slaapt tot over 12.00 uur. Hij was er aan toe. Omstreeks 13.00 uur is onze huisbaas langs gekomen met wat boekjes over wandeltochten over de eilanden. Hij bood Alexander aan om hem aan de westkust van Muckle Roe (het eiland waarop we verblijven) af te zetten met zijn vierwieldrive. Ons autootje kan daar nietkomen. Alexander nam de uitnodiging aan. Pas tegen vijven meldde hij zich weer. Ik was opgelucht hem aan te zien komen, want ik begon hem te knijpen. Hij had er veel langer over gedaan dan de oorspronkelijke schatting van onze huisbaas/buurman. We hebben thuis gegeten. De mosselen die de buurvrouw gisteren bracht smaakten uitstekend. Het weer was heel goed vandaag. Vrijwel helder, met weinig wind en ongeveer 13 graden. Alexander had zijn wandeling inclusief de beklimming van de South Ward in zijn blote bast gedaan. De ferry naar de Out Skerries hebben we kunnen boeken. Voor morgen wacht een fijne vaartocht bij, als het weerbericht klopt, mooi weer. Hieronder foto’s van Alexander zijn wandeltocht.

shetland 048

De noordoostkant van het eiland Muckle Roe

 

shetland 049

De rode kliffen van North Ham

 

shetland 050

Zicht op Strom Ness, South Ham en North Ham

 

shetland 051

Town Loch

 

shetland 052

Het hoogste punt is bereikt. Op de top van Mid Ward stond een mooie cairn (stenen torentje).

 

shetland 053

Ons “woonhuis” aan Orwick Water (links) gezien vanaf South Ward (269 meter)

 

shetland 054

Mill Loch

 

shetland 055

Uitzicht vanaf Mid Ward op heel het westelijk deel van Mainland, van de olieterminal in Sullom Voe tot de eilanden Linga en Papa Little

 

shetland 056

Een deel van de westkant van Mainland met midden voor een meetpaal van het Ordnance Survey Triangulation Station. Hiermee wordt gemeten hoeveel de eilanden uit elkaar bewegen.

 

26 mei
Vandaag zijn we naar de Out Skerries geweest. De Out Skerries zijn een eilandengroep behorende tot de Shetland eilanden in de Noordzee. Ze zijn het meest oostelijke deel van de Shetlands. Twee van de eilanden zijn bewoond en de totale bewonerspopulatie is circa 75.
Toch gaat er dagelijks een veerboot naar toe en op zondag zelfs 3. Van uit Vidlin is het ongeveer 90 minuten varen. Op onze boot die om 10.30 uur vertrok waren een zestal toeristen en een tiental vermoedelijk lokale bezoekers. Op de twee bewoonde eilanden, met elkaar verbonden door een brug, is niet echt veel te zien. Er is geen kerk maar wel een supermarktje dat zelfs op zondag open is. Het supermarktje was aan de buitenkant niet als zodanig herkenbaar. Alleen een kaartje bij de haven gaf kond van het bestaan. Het hokje met een klein raampje meet hooguit vier bij zes meter, maar was afgeladen met nuttige zaken. Een echte winkel van Sinkel inclusief tuinbenodigdheden, zoals compost die op een simpele pallet buiten was opgeslagen. We maakten net als de andere toeristen dankbaar gebruik van de geboden mogelijkheid en kochten fris en ijsjes. Magnums blijken zelfs in deze uithoek te koop en goed te smaken. Met wandelen en zitten in de zon overbrugden we de 4 uur tot onze boot vertrok. 
We hebben ons verbaasd over de rommel om de erven van bewoners. Als mensen veel ruimte ter beschikking hebben is dat klaarblijkelijk weinig motiverend om die ruimte schoon te houden. Ook verbazend was het feit dat zelfs op eilanden met totaal hooguit 1 kilometer (verharde) weg bij vrijwel ieder huis een auto stond en dat deze echt gebruikt werd om naar de enige ‘shop’ op het eiland te gaan. Wat mij ook opviel was het schijnbare totale gebrek aan ruimtelijke ordening. In het baaitje, waarom heen vrijwel alle huizen stonden, lag een visboerderij met slechts 3 cirkels maar ook met een luidruchtige pompinstallatie. Op basis van omgevingskwaliteit en landschap zou dit bij ons nooit mogen. 
Vooral het feit dat er in de andere baaien en tussen de eilanden nog tal van alternatieve locaties voorhanden zijn was dit een gemiste kans op handhaving van wat in onze ogen waardevol zou moeten zijn. 
De boot vertrok op tijd en wat op de heen en terugweg opviel was het verschil tussen theorie en de praktijk van gedragsregels op de ferry. Officieel is verblijf in een auto op het dek verboden. Ook mogen passagiers zich gedurende de overtocht zich niet op het dek bevinden en mag een hond, niet zijnde een hulphond, zich niet bevinden op het tapijt in de salon van het schip. In de praktijk mocht dit allemaal wel want al deze ‘regels voor onze veiligheid’ werden genegeerd. Ook door ons want een boottochtje in de zon op het dek is veel leuker en aantrekkelijker dan rondhangen in de salon van het schip. De in Gdanks gebouwde Filla bracht ons weer veilig in Vidlin. Daarna reden we naar de Pierhead. Bij binnentreden zagen we iemand achter de bar die wij daar nog niet eerder hadden gezien. Deze man bleek niet uit het bedienende hout gesneden te zijn. We werden ondanks dat het rustig was genegeerd. Na 25 minuten vond ik het genoeg maar Alexander wou nog niet vertrekken. Toen kwam ook iemand die we wel kenden en veranderde de barman van positie. Van achter de bar ging hij naar voor de bar, zittend aan een pint. Na 40 minuten wachten vond ik het helemaal genoeg en ook Alexander besloot vader nu maar te volgen. In het gangetje tussen de deur tussen het café en de uitgang sprak ik de ons bekende bediende aan en vertelde waarom wij vertrokken. Het speet hem zeer maar hij dacht dat wij al geholpen werden. Onze lege tafel had hem wat mij betreft toch op moeten vallen. Wel leerden wij dat de keuken pas om 18.00 uur open ging en wij dus vroeger waren dan we hier bij onze pakweg eerdere 20 bezoeken waren geweest.
We reden naar Brae en gingen op zoek naar het restaurant van Hotel Brae. De grote zaal was spaarzaam gevuld met een tiental etende mannen. We waren de enige gasten die niet ook in het hotel verbleven. De bediening was vriendelijke en behulpzaam om Alexander te helpen met zijn keus voor lam. Een bedienende dame liet zelfs het vlees zien voordat het gebakken zou worden, Alexander kon zelf vaststellen dat het vlees mager was. We genoten van de broccoli soep met bosuitjes en de lam. Groenten en aardappels konden we naar behoefte zelf opscheppen. Ook de traditionele theeservice na afloop was aangenaam. De totale kosten van nog geen 31 pond was ook een opsteker. Hier komen we terug! Het voordeel van Brae is dat het dichter bij ons huisje op Muckle Roe is. Morgen gaan we als alles klopt naar Fetlar. Weer een eiland met een beperkte ferry verbinding.

shetland 057

De eilanden van de Skerries waren zo klein dat ze vrijwel volledig op 1 foto pasten.

27 mei
Vandaag zijn we naar Fetlar geweest. Dat betekende twee keer overvaren. Eerst naar Yell en dan naar Fetlar. Het weer was zonnig maar stormachtig. Op de heenweg kwamen we weer langs Guido, hij was bezig met het herstel van een hekje. Bij het oplopen van zijn erf viel ons oog op de naam van zijn boot: Voe Duvel waarbij Duvel geschreven was in het lettertype van het Belgische biermerk. Guido blijft trouw aan zijn nationaliteit en liefde voor zijn bier. Alexander nam een foto en we spraken af de naam van deze boot onder de aandacht te brengen van het biermerk. Bij de overtocht kregen we veel boegwater over ons zelf en de auto. Door het zout werden de ramen bedekt met een zoutlaagje dat het zicht niet verbeterde. De sproeivloeistof hielp wel een beetje, maar het eerste werk bij thuiskomst zou toch het wassen van de ramen worden.

shetland 058

Het bootje van Guido draagt de naam Voe Duvel, genoemd naar het welbekende Belgische Bier natuurlijk

 

shetland 059

Onderweg op de boot naar Fetlar met flinke golven dus je voelde maar al te goed dat je op het water zat

 

Fetlar is een relatief groot eiland met een bevolking van circa 70 mensen en heel veel schapen. Ondanks de vele opgravingen in het verleden van o.a. Time Team bleek er niets in het landschap zichtbaar gebleven. Voor ons teleurstellend. Alleen het museumpje was aardig maar ook niet meer dan dat. Het enige andere object van interesse bleek niet toegankelijk en bleek in de termen van Alexander ‘nep’. Het bouwwerk bleek door de bouwer begin negentiende eeuw gekopieerd te zijn van wat hij elders in Europa had gezien. 
Een samengeraapt zootje dus! We hadden het dus al snel gezien en waren zeer vroeg op de afvaartplek van de ferry, die na twee uur wachttijd afgeladen vertrok. Het was passen en meten om ieder voertuig mee te kunnen nemen. 
Terug op Mainland hebben we gegeten in hotel Brae. Alexander koos voor linzensoep, ik voor een visvoorgerecht en beide kozen we voor een ‘typisch’ Schots gerecht. Toen ik niet echt op schoot vroeg de bedienster of ik toch niet liever voor de kip had gekozen alsof ze desnoods het gerecht alsnog had willen omruilen. Maar met het gerecht, een soort gehakt/hachee met aardappelpuree en erwtjes was niets mis. Mijn maag is nog altijd niet op orde. Alexander lustte ook wat ik liet staan. We eindigden wel met twee lege borden.

shetland 060

Dit was eigenlijk de enige bezienswaardigheid op het eiland Fetlar. Het fantasielandgoed van de 19e eeuwse excentriekeling Arthur Nicolson of Lochend. Hij bezocht overal in Europa oude gebouwen die hij op zijn eigen landgoed in het klein na liet bouwen. Een “17e eeuwse” kapel een “Middeleeuwse” burcht en ga zo maar door. Helaas werd het geheel momenteel gerestaureerd en was het ten strengste verboden het terrein te betreden….

 

shetland 064

Een replica van een Pictische steen uit de late 8e of 9e eeuw die hier in 1856 is gevonden. De steen draagt aan beide zijden vroeg christelijke afbeeldingen en lijkt een kopie te zijn van een soortgelijke steen die is gevonden op het eiland Burra Het enige verschil is dat er op de randen van deze steen een tekst is aangebracht in de oud-Ierse taal Ogham. Een alfabet dat volledig bestaat uit streepjes.

28 mei
Vandaag een prachtige dag. Helemaal helder en zelfs in de relatief stevige wind was het met alleen een trui aangenaam. We vertrokken wat later dan gedacht richting Lerwick. Het pinnen was weer rampzalig. De ING pas is op een vakantie als deze feitelijk niet bruikbaar in Schotland en op de Shetlands. Er zou niet voldoende op de rekening staan terwijl er feitelijk meer dan genoeg op staat. De Visa biedt dan uitkomst. Maar wel tegen een forse prijs. Bij terugkomst ga ik eens langs bij het ING kantoor om te klagen en te kijken of een schadevergoeding (de meerkosten van het pinnen via Visa) niet op zijn plaats zou zijn. Geen reclame voor ORANJE, zoals ze zich zelf graag noemen. Daarna inkopen gedaan bij Tesco en een fles wijn bezorgt bij John van Bolts. Na een mail van mijn ‘slachtoffer’ van vorige maandag lijkt verzekeringstechnisch het allemaal goed te komen. 
Toen overgevaren naar Bressay, het eiland vlak voor de kust van Lerwick. Voor een ferry tocht van 7 minuten heen en terug een prijskaartje van 17,50 pond. Veel als je dat vergelijkt met andere overtochten. Maar op de eilanden lijkt een eenheidsprijs te gelden voor het verlaten van Mainland. 
Bressay zelf is een aardig eiland met oog voor de rustende toerist. Ontbraken op de andere eilanden bankjes op daarvoor geschikte plaatsen, hier kwamen we ze met regelmaat tegen. Het eiland biedt veel mooie uitzichten op de omliggende eilanden en op Lerwick. In goed 2,5 uur hadden we het allemaal bekeken en gingen we onze auto inruilen. Hij was toe aan een keuring en we reden in onze derde auto binnen 2 weken terug via Brae naar ons huisje op Muckle Roe. We aten weer in het hotel in Brae. Drank, voorgerecht en hoofdgerecht voor 2 personen voor nog geen 30 pond, wat een koopje. Ik een soep en een visgerecht. Alexander pikante kipvleugeltjes (heel gepeperd en mals) en chili con carne. Dit laatste gerecht had van hem wat gepeperde gemogen.

shetland 061

De vuurtoren van Kirkabister Ness op Bressay

 

shetland 062

Het eilandje Noss ten oosten van Bressay

 

shetland 063

Het Saint Mary’s kerkhof aan de Voe of Cullingsburgh. Het kerkhof is het de noordwestelijke hoek gebouwd op de resten van een IJzertijd broch (woontoren) je kan de ronde verhoging nog zeer goed zien in de hoek van het kerkhof. De middeleeuwse kapel in het midden van de foto is middenin deze broch gebouwd, zonder twijfel van stenen van de bewuste broch.

 

29 mei
Thuisblijver Ank is jarig. Wij hier in Shetland vierden haar verjaardag met een toer over Yell. Ik heb Alexander uit laten slapen. De komende dagen hebben we genoeg tijd om de laatste stukjes van de Shetlands, die we nog niet gezien hebben, te bezoeken. We hebben besloten om eerst het noordelijke deel te doen en morgen het meer oostelijke en zuidelijke deel. Na de oversteek zijn we eerst naar Gutcher gereden want we hadden Guido beloofd te helpen met het verplaatsen van zijn boot de Voe Duvel. Daar aangekomen bleek hij in het gezelschap van zijn vriendin Ruth Grainger. Er werd besloten dat hij toch zijn boot maar liet waar die was. Er werd koffie gedronken en dat leverde wel een glimlach op. Guido maalde de koffie zoals we dat in Nederland in de vijftiger jaren deden met een handmolentje dat past tussen de knieën. Daarna ging de koffie in een kop en dan heet water er op. Advies: eerst laten bezinken en het laatste beetje koffie in de kop laten zitten. Zijn vriendin was een vlotte vrouw van Orkney en ze probeerde Nederlands te leren. In tegenstelling tot Guido die de computer had afgezworen, had zij wel Facebook en de gegevens werden uit gewisseld. Een van de eerste vragen aan Alexander was: ben je single? Toen Alexander dat bevestigde had ze wel een vriendin die hij wel leuk zou vinden, ze was archeologe en was recent verhuisd naar Wales. Toen we later thuis de zaak nakeken bleek die vriendin sinds april niet meer single te zijn, dus die kans vervloog voor Alexander.
We volgden de weg van Gutcher helemaal tot de Gloup Voe, waar uitkijkend over de zee een monument staat voor alle vissers de in één storm omgekomen waren. Zes schepen van de twintig die in die storm terecht waren gekomen haalden niet de thuishaven. Wat mij opviel was dat bij het monument een gastenboekje lag en een collectebusje met geld er in voor het vissersfonds. Bij ons zou dat geen lang leven hebben bij een monument ‘in the middle of no where’. We aten weer in hotel Brae. Een soep en een cajun zalm smaakte mij uitstekend. Alexander had een beetje pech. Omdat we relatief laat waren had ik de laatste zalm en moest hij het doen met een andere keuze van het keuzemenu. Maar zijn stroganof smaakte ook goed maar was wel veel. De porties op de Shetlands zijn groot!! En dat allemaal voor nog geen 30 pond.

shetland 065

Het kerkhof van Breckon met de resten te zien van een ruïne van een 17e eeuws kerkje

 

shetland 066

Bay of Brough, een uitgelezen plek om een familie zeehondjes tegen het lijf te lopen, maar helaas!

 

shetland 067

Bij een van de huizen in het dorpje Gloup was in een erfscheidingsmuur een prehistorische maalsteen hergebruikt als bouwmateriaal.

 

shetland 068

Een monument ter nagedachtenis aan de 58 omgekomen vissers die in 1881 voor de kust in een storm ten onder gingen. Totaal gingen 9 van de 26 boten tellende vloot naar de kelder.

 

shetland 069

30 mei
De dag begon met mist en eindigde met mist. We zijn, behalve voor boodschappen en eten, niet buiten geweest. Dus Yell met zijn onbekende één spoor wegen, waarvoor je voor elkaar opzij moet op passeerplekken, hebben we maar even gelaten voor wat het is. Hopelijk morgen beter.

31 mei
De dag begon net als gisteren met mist, maar de BBC gaf aan dat het weer in de Shetlands meer naar het oosten zou opklaren. We namen de gok en vertrokken richting de ferry naar Yell. Nabij de ferry bij Toft klaarde het op en scheen de zon. Dit keer bezochten we het zuid-oosten van Yell. Feitelijk volgden we de B9081 tot Mid Yell, inclusief alle zijwegen. Op de terugweg volgden we globaal dezelfde route met uitzondering van het vertrek uit Yell naar het zuiden waarbij we een meer oostelijker (dichterbij de kust) route namen, waarbij we nabij Otterwick weer op de B9081 terecht kwamen. Grote delen van deze route laten de ‘lege’ kant van Yell zien. Veel vergezichten zonder bebouwing of hekjes. Zelfs de overal aanwezige schapen leken soms afwezig. Bij Queyon maakten we een wandeling naar The White Wife, het boegbeeld van het in april 1924 vergane Duitse schip de “Bohus” dat tijdens haar reis van Gotenburg naar Chili voor de kust van Yell verging. Dankzij het heldhaftige optreden van de inwoners van Yell wisten 54 van de 58 opvarenden de ramp te overleven. In september van 1924 spoelde het houten boegbeeld van de Bohus aan op het strand van Otterswick en werd als monument ter nagedachtenis van de ramp op de kust geplaatst, uitkijkend over de plek waar de Bohus verging.Nabij Burravoe wandelden we naar de Vats Wick en genoten van het uitzicht over zee richting de rotspunten met de naam Muckle Skerry of Neapaback.
We aten weer in hotel Brae. Alexander kon voor het eerst, ondanks dat hij het heel lekker vond, zijn bord niet legen. De pasta maaltijd was zelfs hem te machtig. Mogelijk was het massieve voorgerecht een rijst/kip soep met het karakter van een brij zelfs hem te veel van het goede.

We kochten onderweg weer de Shetland Times en verbaasden ons over de berichtgeving over de omgeving van Brae. Er was onrust onder de bevolking! Maar liefs drie uitgebreide artikelen gingen over de ‘overlast/problemen’ met de vele mannelijk werkers op de Sullom Voe terminal. Honderden werknemers zouden het dorp onveilig maken. Sterker nog de onbalans tussen mannen en vrouwen zou tot problemen leiden. Ja ook wij constateerden dan als we in Hotel Brae aten, dat de eetzaal bijna iedere keer uitsluitend gevuld werd door etende mannen en een enkele ‘bedienende’ vrouw. Wat bleek het geval? De cijfers: in het laatste weekeinde had de eilandpolitie totaal maar liefs 68 telefoontjes gehad op een bevolking van ruim 22.000. Daarvan waren er maar liefs 7 afkomstig uit de regio Brae. Het meest ernstige incident was dat 2 kennelijk dronken mannen waren gevallen! Je kan maar ergens over schrijven of je ongerust maken.
Wat ons ook steeds meer opviel was de vele auto’s met een L op de bumper. Navraag leerde dat op de Shetlands iedereen boven de 18 jaar mag rijden zonder een rijbewijs zolang dat is met een auto met een L. Zelfs zonder een bijrijder met een rijbewijs. De Shetlands zouden hierin één van de uitzonderingen zijn.

shetland 071

17e eeuwse grafstenen in de kerkruïne op het kerkhof van Ravengio (Mid Yell) en de resten van de kerk op het kerkhof van Ravengio

 

shetland 070

17e eeuwse grafstenen in de kerkruïne op het kerkhof van Ravengio (Mid Yell) en de resten van de kerk op het kerkhof van Ravengio

 

shetland 072

onze Kia de enige auto op deze hele grote ferry

 

1 juni
Vandaag hebben we het laatste eiland op onze lijst bezocht, Whalsay. De overtocht van Laxo naar Symbister met de Hendra verliep met mooi zonnig, maar winderig, weer voorspoedig. Op het relatief kleine eiland wonen relatief veel mensen, ruim 1000. Van de ooit opgegraven archeologie is vrijwel niets meer over. Het enige wat een bezoek waard bleek te zijn was het huis van een Laird van het eiland, dat een lid van de Bruce familie ooit liet bouwen. In het complex huist nu een school en een museumpje over de lokale geschiedenis waar we vriendelijk werden ontvangen. Wat opvalt is het hoge niveau van de voorzieningen. Bij het schooltje lag een multifunctioneel sportveldje wat op deze zaterdag, terwijl de school dicht is, vrij toegankelijk was. Wat voor ons echter onvoorstelbaar was is de omvang van de sportvoorzieningen. Een groot leisurecentrum, zwembad, en voetbalterrein gecombineerd met speelvoorzieningen voor de kleinsten. Voor ongeveer 1000 inwoners in onze ogen wel heel veel voorzieningen van hoge kwaliteit. Na thuiskomst hebben we de avondmaaltijd thuis genuttigd met wat de koelkast ons bood. Morgen de laatste dag, we zijn voornemens naar het zuiden van Mainland te gaan in de hoop dat de orka’s, die de laatste week daar een paar keer zijn gespot, zich ook aan ons zouden willen tonen. Dat zou de rit van 2 keer bijna 100 kilometer zeker goed maken.

shetland 078

De middelbare school van Symbister (de hoofdstad van Whalsay) is gevestigd in het oude huis van de Bruce familie wat begin 1800 gebouwd is voor het bedrag van 30.000 pond, werkelijk een fortuin
in die tijd. De Bruce familie was na de voltooing van het complex dan ook zo goed als failliet in die tijd.

 

shetland 077

Het uit 1867 daterende kerkje op Kirk Ness. Opvallend is de aanwezigheid van enkele grafzerken uit 1772, 1774 en 1784 die doen vermoeden dat het gebouwtje een oudere voorganger moet hebben gehad.

 

shetland 076

De vliegtuigterminal van Whalsay airport in Skaw. Het past ongeveer 30 keer in het clubhuis van de nabijgelegen golfbaan…

 

shetland 075

Dragon Ness

 

2 juni
De laatste volle dag op de Shetlands. We ruimen wat op en als Alexander is opgestaan besluiten we naar het zuiden van Mainland te rijden om daar te kijken of de orka’s die daar een paar dagen geleden gemeld waren zich weer eens laten zien en anders zullen we het moeten doen met een mooi zicht op de kliffen waar zich tal van zeevogels nestelen, waaronder tal van puffins. We hebben met betrekking tot de puffins geluk er zijn er veel meer dan vorig jaar en vele gedragen zich als modellen. Alexander krijgt er veel voor zijn camera. We hebben weer in de Pierhead gegeten en de staf liet zich gewillig op de foto zetten. Alexander wordt altijd een beetje melancholiek als iets de laatste keer is. Want nu sluiten we de Shetlands echt af. Volgend jaar zijn de Orkney eilanden aan de beurt. We blijven trouw aan onze liefde voor koele noordelijke eilanden met een Vikingverleden en veel kans op regen, wind en mist maar ook veel archeologie.

shetland 084

Het personeel van café/restaurant The Pierhead, waar we de afgelopen 2 jaar toch wel zo’n 50% van onze avondmalen hebben genuttigd.

3 juni
Vandaag de thuisreis. We zijn omstreeks 10.00 uur vertrokken uit ons huisje op Muckle Roe. Iets over elf bereikten we het vliegveld Sumburgh. Ruim voor het vertrek om 13.30 uur. De auto wordt ingeleverd en dat leverde, ondanks onze geschiedenis met John, geen problemen op. Na even navragen konden we net als vorig jaar de auto op de parkeerplaats achterlaten met de sleutel onder de zonneklep. Dus niet op slot zetten! We vertrokken op tijd en met de wind in de rug kwamen we bijna 25 minuten eerder aan in Aberdeen. De terugvlucht naar Schiphol vertrok wat te laat maar we kwamen toch volgens de planning aan op Schiphol. Op de koffers moesten we langer wachten dan op Sumburgh. Maar Schiphol is dan ook een maatje groter. De rit naar huis en Ank verliep voorspoedig. De snelweg liet me snel weer wennen aan rechts rijden. Voor mij toch iets logischer dan links.

shetland 083

Een laatste blik op de Shetland eilanden: het uitzicht vanaf de vuurtoren op Sumburgh Head

 

Met vriendelijke groet,

Louis van der Kallen.


    

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.